Μια πρωτότυπη μουσικοθεατρική performance πάνω στην Εκάβη του Ευριπίδη στην Εθνική Γλυπτοθήκη

Μια πρωτότυπη μουσικοθεατρική performance πάνω στην Εκάβη του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία και απόδοση του Κωνσταντίνου Χατζή και μουσική του Γιώργου Κουμεντάκη, παρουσιάζεται από τις 19 έως τις 23 Μαρτίου στην Εθνική Γλυπτοθήκη.

Όπως πληροφορεί σχετικό δελτίο Τύπου, πρόκειται για μια συρραφή και όχι για διασκευή της γνωστής τραγωδίας του Ευριπίδη, μιας και θα ακουστεί αυτούσιος ο λόγος του τραγικού ποιητή σε διάλογο με τη μουσική και κάποια τραγούδια του Γιώργου Κουμεντάκη σε συνομιλία με το χώρο της Εθνικής Γλυπτοθήκης. Η performance Ευριπίδου Εκάβη αντλεί την έμπνευσή της από τα έργα που βρίσκονται στην Γλυπτοθήκη. Η ιστορία της βασανισμένης Εκάβης που μετουσιώνεται σε μια μαινάδα που ξεριζώνεται από το μητρικό της δάσος και ετοιμάζεται να θαφτεί για πάντα στα χώματα μιας ξένης γης, αλλιώτικης από εκείνη τη γεμάτη ηδονική αδρεναλίνη της εσχατιάς που γνωρίζει, την οποία και εξουσιάζει ως βασίλισσα του τόπου, συνομιλεί σπαρακτικά, με το παρελθόν του απανταχού ελληνισμού, με φόντο τις σπουδαιότερες γλυπτικές δημιουργίες των τελευταίων αιώνων.

Εντός της Εθνικής Γλυπτοθήκης φιλοξενούνται, μεταξύ άλλων, η Πηνελόπη (1873) του Λεωνίδα Δρόση, ο Ιπποκένταυρος (1901) του Θωμά Θωμόπουλου, Η γυναίκα του Λωτ (1962) της Φρόσως Ευθυμιάδη-Μενεγάκη, το Κεφάλι του Μ. Αλεξάνδρου (1958-1993) του Δημήτρη Καλαμάρα, ο Δούρειος Ίππος (1970) του Ιωάννη Αβραμίδη, ο Κένταυρος (1985) της Σοφίας Βάρη κ.ά.

Η Εκάβη του Χατζή, εδώ, λειτουργεί ως alter ego της Αναδυομένης (1975) του Δημήτρη Αρμακόλα ως έργο-σύμβολο της ελληνικής κοινωνίας, της μάνας που αναδύεται από το (ολο)δικό της έρεβος για να μοιραστεί το δράμα της, να λυτρωθεί μέσω της κάθαρσης που η ίδια διεκδικεί για το δικό της μικρο-οίκο, να αφήσει το ανεξίτηλο στίγμα της στη δόμηση της κοινωνικής μακρο-ιστορίας του ελληνικού γίγνεσθαι. Το στίγμα της μνήμης της οικογένειάς της. Η μνήμη θεωρείται παράγοντας καθοριστικής σημασίας κατά τη διαμόρφωση της πολιτισμικής ταυτότητας μιας κοινότητας ή ενός έθνους. Συνδέεται με την κατανόηση του παρελθόντος, τη συλλογική εμπειρία και τις αξίες που κληρονομούμε από προηγούμενες γενιές. Τα γλυπτά μαρτυρούν κάθε πέρασμα, κάθε μνημονική εγγραφή και στην performance αυτή, η Εκάβη του Χατζή μεταμορφώνεται σε ένα άλλο κινούμενο-αέρινο γλυπτό που αναζητά το δρόμο της επιστροφής στην προθήκη της Τροίας, όπου και δικαιωματικά ανήκει.

Ερμηνεύουν οι Κωνσταντίνος Χατζής, Πάνος Θεοδωρακόπουλος και Θάνος Στασινός. Σημειώνεται ότι τα τραγούδια και οι μουσικές αποτελούνται από 7 ομόπλευρα μέρη, το καθένα από τα οποία εμπεριέχει μια διαφορετική έννοια της περιπλάνησης. Οι στίχοι των τραγουδιών είναι στα αγγλικά και ένα στα σουηδικά. Θα ακουστούν μερικά a capella από τον Βασίλη Μηλιώνη καθώς και από τον Άρη Χριστοφέλλη με συνοδεία μουσικής. Στην παράσταση ακούγεται και ένα τραγούδι με τη φωνή της Σοφίας Χιλλ.