73ο Φεστιβάλ Βερολίνου: Αληθινές ιστορίες και ανεκπλήρωτοι έρωτες

Η πρώτη κανονική διοργάνωση μετά την πανδημία χωρίς περιοριστικά μέτρα έχει ενθουσιάσει τους Βερολινέζους και τους χιλιάδες επαγγελματίες του κινηματογράφου που επέστρεψαν στην γερμανική πρωτεύουσα. Αρκετοί δημοφιλείς σταρ περπάτησαν στον κόκκινό χαλί, ενώ οι ταινίες των πρώτων ημερών έχουν δημιουργήσει διφορούμενες εντυπώσεις τόσο στο διεθνή τύπο όσο και στους θεατές.

Το σίγουρο είναι πάντως ότι οι νέοι διευθυντές Μαριέτε Ρίσενμπικ και Κάρλο Σατριάν δεν έχουν αποφασίσει αν θέλουν να ενισχύσουν το παραδοσιακά πολιτικό και ποιοτικό προφίλ των παλαιότερων ετών ή αν προτιμούν να ανταγωνιστούν τη λάμψη των κινηματογραφικών φεστιβάλ των Καννών και της Βενετίας.

Πρώτο μεγάλο πολιτικό θέμα που εξερευνά η Μπερλινάλε φέτος είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία για τον οποίο μίλησαν και οι διευθυντές του φεστιβάλ και η υπουργός Πολιτισμού της Γερμανίας με αφορμή την προβολή του ντοκιμαντέρ του Σον Πεν και του ‘Ααρον Κάουφμαν, με τίτλο «Superpower», το οποίο δίχασε. Οι θαυμαστές της ταινίας εξάρουν την τόλμη του Πεν να καταγράψει τον πόλεμο, τη θέρμη με την οποία υποστηρίζει τον ουκρανικό λαό και τον πρόεδρο Ζελένσκι και τη διάθεση του, όπως λέει ο ίδιος, να «διαφωτίσει τον απλό κόσμο». Από την άλλη, οι επικριτές του προσάπτουν αφελή προσέγγιση, ναρκισσιστική διάθεση και αδύναμη σκηνοθεσία. Ενώ υπάρχουν και ειρωνικές νύξεις για το γεγονός ότι σε μεγάλο μέρος της ταινίας πίνει και καπνίζει.

Στη συνέντευξη τύπου της ταινίας, ο Σον Πεν δήλωσε πως «το να είσαι ηθοποιός σημαίνει να ψάχνεις την αλήθεια». «Και το σινεμά είναι ελευθερία. Οπότε δεν αισθάνομαι μακριά από το ρόλο μου όταν στέκομαι δίπλα σε ανθρώπους που αναζητούν ελευθερία» είπε ο Αμερικανός ηθοποιός και πρόσθεσε: «Η ανάγκη για στήριξη σε αυτή την δυναμική, ηρωική χώρα πρέπει να κατακλύσει όλο τον κόσμο. Θυμάστε πώς η Beatlemania μάς συνεπήρε; Η Ουκρανία είναι οι Beatles της εποχής μας…». Τέλος, απαντώντας σε κάποιους που υπονόησαν ότι η άποψη του είναι μονομερής, ανέφερε: «Δεν ήθελα καθόλου την άλλη πλευρά. Δεν είναι ένα αντικειμενικό ντοκιμαντέρ γιατί δεν πρόκειται για αντικειμενικό πόλεμο. Ο Πούτιν έχει μιλήσει ήδη αρκετά».

Η ταινία του Διαγωνιστικού τμήματος πάντως που έκλεψε τις καρδιές του κοινού και των κριτικών είναι το «Past Lives» της πρωτοεμφανιζόμενης Καναδο- Κορεάτισας Σελίν Σονγκ το οποίο προβλήθηκε στο Βερολίνο μετά τις ενθουσιώδεις κριτικές που πήρε από το φεστιβάλ του Σάντανς. Μια γλυκόπικρη δραμεντί για έναν μεγάλο ανεκπλήρωτο έρωτα ο οποίος άρχισε στην παιδική ηλικία των δύο πρωταγωνιστών και διαχέεται σε μία περίοδο 25 ετών. Πολλοί θεατές δεν κατάφεραν να συγκρατήσουν τα δάκρυα τους παρακολουθώντας αυτή την χαμηλών τόνων ιστορία αγάπης η οποία αρχίζει στη Σεούλ και ολοκληρώνεται στη Νέα Υόρκη. Η ταινία θα εξασφαλίσει σίγουρα διανομή και στην Ελλάδα, ενώ συζητιέται ήδη στα φεστιβαλικά πηγαδάκια ως ισχυρή υποψηφιότητα και για τα βραβεία που θα δοθούν το Σάββατο (25/2).

Το ενδιαφέρον επίσης τράβηξαν δύο αληθινές ιστορίες που συνέβησαν στη Βόρεια Αμερική και απασχόλησαν τη δημοσιότητα και τη δικαιοσύνη. Η πρώτη περιγράφει τη θεαματική άνοδο και την κάθετη πτώση του «Blackberry», όπως είναι και ο τίτλος της ταινίας του Ματ Τζόνσον. Ακολουθώντας βήμα βήμα την ανακάλυψη του πρώτου smartphone της ιστορίας, ο Καναδός σκηνοθέτης σκιαγραφεί τις προσωπικότητες δύο φαινομενικά ασυνήθιστων τύπων που πέτυχαν κάτι μοναδικό. Σε συνδυασμό με το δικό του άγριο χιούμορ, ο Τζόνσον μάς εκπλήσσει με αυτή την ιστορία δύο συμπατριωτών του που, ενδιάμεσα στις βραδιές ταινιών που οργάνωναν μεταξύ τους, επινόησαν το εργαλείο που, καλώς ή κακώς, άλλαξε τον τρόπο μας να κάνουμε σχεδόν τα πάντα.

Η δεύτερη περιγράφει την ιστορία της Ριάλιτι Γουίνερ (Reality Winner) η οποία καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης διότι διέρρευσε ένα έγγραφο σχετικά με την προσπάθεια ανάμιξης της Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ. Ήταν μια υπόθεση που πόλωσε τον Τύπο, το ευρύ κοινό και την πολιτική ηγεσία.

Η ταινία της Τίνα Σάτερ έχει τίτλο «Reality» και διαθέτει πολλά από τα χαρακτηριστικά του ντοκιμαντέρ καθώς αναπαράγει αυτούσιες ηχογραφήσεις του FBI. Είναι διασκευή του θεατρικού έργου «Is This A Room» που έγραψε η ίδια η Σάτερ και το σκηνοθέτησε στη Νέα Υόρκη κερδίζοντας διθυραμβικές κριτικές. Διαρκεί μόνο 85 λεπτά και αφηγείται, σχεδόν σε φυσικό χρόνο, την ανάκριση της Ριάλιτι, την έρευνα στο σπίτι της και τη σύλληψη της και περιέχει κατά λέξη αληθινούς διαλόγους έτσι όπως έχουν καταγραφεί.

Η σκηνοθέτις Τίνα Σάτερ παρουσιάζει ένα στιγμιότυπο της πρόσφατης ιστορίας των ΗΠΑ με δυνατές εικόνες, λεπτή σκηνοθεσία και στοιχεία αστυνομικού θρίλερ. Πρωταγωνιστεί η Σίντνεϊ Σουίνι η οποία εντυπωσίασε για την ακρίβεια και την πιστότητα της ερμηνείας της και χειροκροτήθηκε θερμά στην επίσημη προβολή. Την Αμερικανίδα ηθοποιό που έγινε ευρέως γνωστή μέσα από τη σειρά του HBO «Euphoria», υποδέχθηκαν εκατοντάδες θαυμαστές στο κόκκινο χαλί.

   Η Ελλάδα στη Μπερινάλε

Η ήδη ισχυρή ελληνική παρουσία στο φετινό φεστιβάλ του Βερολίνου ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με την ανακοίνωση της βράβευσης της παραλίας Χιλιαδού της Εύβοιας με το EUFCN Location Award για το 2022, δηλαδή το βραβείο της καλύτερης κινηματογραφικής τοποθεσίας.

Στην Χιλιαδού γυρίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της πολυβραβευμένης ταινίας του Σουηδού Ρούμπεν Έστλουντ «Το τρίγωνο της θλίψης» (Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών, Καλύτερη Ευρωπαϊκή Ταινία, υποψήφια για τα βραβεία BAFTA και Οσκαρ).

Σήμερα 20/2 στο τμήμα του Πανοράματος θα πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα της η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Βασίλη Κατσούπη «Inside» με πρωταγωνιστή τον Γουίλεμ Νταφόε. Ο Αμερικανός ηθοποιός παραβρέθηκε στο κοκτέιλ που παρέθεσε στο Βερολίνο το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ο ΕΚΟΜΕ και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και στο οποίο ήταν καλεσμένοι και πολλοί σημαντικοί παράγοντες του διεθνούς κινηματογράφου.

Αύριο Τρίτη (21/2) θα παιχτεί το γυρισμένο στην Ελλάδα «Music» της ‘Αντζελα Σάνελεκ, που διεκδικεί τη Χρυσή ‘Αρκτο στο οποίο πρωταγωνιστούν μεταξύ άλλων ο Αργύρης Ξάφης και η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου.

Τέλος στο τμήμα της Αγοράς, το Ελληνικό Περίπτερο συγκεντρώνει καθημερινά πολλούς ξένους παραγωγούς οι οποίοι πραγματοποιούν συναντήσεις με Έλληνες συναδέλφους τους ετοιμάζοντας νέα σχέδια, ενώ μεγάλο ενδιαφέρον δείχνουν και για ελληνικές τοποθεσίες για τις επόμενες ταινίες τους.