Το τοπίο της επόμενης μέρας του δεύτερου γύρου των βουλευτικών εκλογών στην Γαλλία

Με τους δύο στους τρεις (66,6%) Γάλλους να προσέρχονται χθες, Κυριακή, στις κάλπες και με τις δημοσκοπήσεις να διαψεύδονται παταγωδώς, η Γαλλία εισέρχεται από σήμερα στην φάση της αναζήτησης ενός κυβερνητικού σχήματος που, ει δυνατόν, να έχει την στήριξη της απόλυτης πλειοψηφίας των 577 μελών της νέας γαλλικής Εθνοσυνέλευσης.

Η αρμοδιότητα της επιλογής του νέου πρωθυπουργού ανήκει αποκλειστικά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος βεβαίως λαμβανει υπόψη του την δυνατότητα της Εθνοσυνέλευσης να απορρίψει τον προτεινόμενο πρωθυπουργό, αν η απόλυτη πλειοψηφία των μελών της υπερψηφίσει πρόταση μομφής σε βάρος του.

Ο πρόεδρος Μακρόν ανακοίνωσε ότι θα λάβει τις αποφάσεις του αφού ολοκληρωθεί η «δόμηση» της νέας Εθνοσυνέλευσης και μετά την επιστροφή του από τις ΗΠΑ, στις οποίες μεταβαίνει αύριο για να λάβει μέρος στην σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ. Επί της ουσίας ωστόσο όλα δείχνουν ότι ο Εμάνουελ Μακρόν, για πρώτη φορά από το 2017 που ήρθε στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας, θα υποχρεωθεί σε συγκατοίκηση στην άσκηση της εξουσίας με πολιτικό πρόσωπο μη προερχόμενο από το στενό πολιτικό του περιβάλλον. Σε ανάλογη συγκατοίκηση είχαν άλλωστε υποχρεωθεί κατά το παρελθόν και οι άλλοι δύο πρόεδροι, (ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Ζακ Σιράκ) που, όπως ο Μακρόν, έκαναν δυο θητείες στο Ελιζέ. Με μία θεμελιώδη διαφορά ωστόσο. Οι Μιτεράν και Σιράκ γνώριζαν ότι όφειλαν, θέλοντας και μη, να ορίσουν πρωθυπουργό και να δώσουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον επικεφαλής του κόμματος που προηγουμένως είχε κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές και είχε αποκτήσει την απόλυτη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Σήμερα όμως η πρώτη σε κοινοβουλευτική δύναμη συμπαράταξη στη Γαλλία είναι το Νέο Λαϊκό Μέτωπο των κομμάτων της αριστεράς, το οποίο δεν διαθέτει την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, ούτε προς το παρόν έχει κοινής αποδοχής αρχηγό.

Όσο για την νέα Εθνοσυνέλευση εμφανίζεται να έχει τέσσερις βασικούς πολιτικούς σχηματισμούς, εντός των οποίων όμως λειτουργούν ετερόκλητες συχνά συνιστώσες. Αναλυτικότερα και με βάση τα τελικά αποτελέσματα το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς εξέλεξε 182 βουλευτές, η προεδρική παράταξη του Μακρόν 168 βουλευτές, ο ακροδεξιός Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν 143 βουλευτές και οι Ρεπουμπλικάνοι 68 βουλευτές. Σε αυτούς θα πρέπει να προστεθούν 14 ανεξάρτητοι βουλευτές προσκείμενοι στην δεξιά, 13 προσκείμενοι στην αριστερά, 6 κεντρώοι και 5 βουλευτές περιφερειακών συμφερόντων. Σε ό,τι αφορά το Λαϊκό Μέτωπο της αριστεράς, η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λυκ Μελανσόν έχει 75 βουλευτές, το Σοσιαλιστικό κόμμα 65 βουλευτές, οι Οικολόγοι 33 βουλευτές και το Κομμουνιστικό Κόμμα 9 βουλευτές. Στην κυβερνώσα παράταξη, το κόμμα του Μακρόν «Αναγέννηση» διαθέτει 99 βουλευτές, ενώ οι δύο κεντροδεξιές συνιστώσες του έχουν 59 βουλευτές.

Αν, όπως συνέβη στην προηγούμενη Εθνοσυνέλευση, όλες οι ανωτέρω πολιτικές οντότητες αποφασίσουν να έχουν και ξεχωριστές κοινοβουλευτικές ομάδες, τότε η μεγαλύτερη σε αριθμό βουλευτών πολιτική ομάδα της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης θα είναι ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν με 126 βουλευτές, που όμως είναι και το μόνο κόμμα που χωρίς αμφιβολία θα βρίσκεται για τα επόμενα τρία χρόνια στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτού όλοι οι άλλοι πολιτικοί χώροι της Γαλλίας βρίσκονται σε φάση διαβουλεύσεων.

Στον χώρο της αριστεράς καταβάλλονται προσπάθειες να βρεθεί ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής που θα προταθεί για πρωθυπουργός στον πρόεδρο Μακρόν. Ωστόσο δεν είναι ακόμα σαφές αν αυτό το πρόσωπο θα πρέπει να προέρχεται από την πρώτη σε βουλευτές συνιστώσα του Νέου Λαϊκού Μετώπου, την Ανυπότακτη Γαλλία, ή αν η κοινοβουλευτική ομάδα του Λαϊκού Μετώπου θα πρέπει κατά πλειοψηφία να αποφασίσει.

Στο μεταξύ βεβαίως ο τελών υπό παραίτηση πρωθυπουργός Γκαμπριέλ Ατάλ θα εξακολουθήσει να χειρίζεται τους υπηρεσιακούς φακέλους, ενώ το Παρίσι ετοιμάζεται σε λίγες μέρες να υποδεχτεί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια θα κινηθεί τις επόμενες ημέρες ο Εμάνουελ Μακρόν επιδιώκοντας τον σχηματισμό μίας κυβέρνησης με την οποία θα μπορεί ο ίδιος να συνεργαστεί και που θα διαθέτει αυτοδυναμία. Ταυτόχρονα όμως γνωρίζει ότι το γαλλικό Σύνταγμα προσφέρει στον πρόεδρο της Δημοκρατίας εξαιρετικά μεγάλες εξουσίες, τις οποίες άλλωστε ο ίδιος ο Μακρόν αξιοποίησε, κυβερνώντας τα τελευταία δύο χρόνια και αλλάζοντας δυο πρωθυπουργούς χωρίς να έχει τον απόλυτο έλεγχο της Εθνοσυνέλευσης.