Η Ε.Σ.Α.μεΑ. διεκδικεί αυξήσεις σε επιδόματα και συντάξεις: Στη φτωχοποίηση άτομα με αναπηρία, χρόνιες, σπάνιες παθήσεις

Η ΕΣΑμεΑ και το αναπηρικό κίνημα της χώρας διεκδικούν αυξήσεις στα αναπηρικά επιδόματα και στις συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων:

«Η ΕΣΑμεΑ απέστειλε ακόμη μία επιστολή (επισυνάπτεται) στον πρωθυπουργό της χώρας Κυριάκο Μητσοτάκη με το πάγιο αίτημα των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες/ ή και σπάνιες παθήσεις και των οικογενειών τους των τελευταίων ετών.

Οι συνθήκες διαβίωσης των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες/ ή και σπάνιες παθήσεις και των οικογενειών τους είναι ΑΣΦΥΚΤΙΚΕΣ, με την πρωτοφανή αύξηση του κόστους ζωής, που έχει επιφέρει η αλματώδης άνοδος των τιμών στα βασικά αγαθά, την ενέργεια και τα καύσιμα.

Η κάλυψη ακόμη και των στοιχειωδών αναγκών τους καθίσταται ολοένα και πιο δύσκολη, εάν λάβουμε υπόψη και το πρόσθετο κόστος που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών λόγω της αναπηρίας, χρόνιας ή/ και σπάνιας πάθησης.

Οι αναπηρικές συντάξεις και τα επιδόματα, τα οποία παραμένουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, δεν επαρκούν για να ανταποκριθούν στις αυξημένες οικονομικές απαιτήσεις της καθημερινότητας, με αποτέλεσμα να επιδεινώνεται διαρκώς η οικονομική τους κατάσταση, οδηγώντας πολλούς στα όρια της ΦΤΩΧΕΙΑΣ.

Η ΕΣΑμεΑ και οι οργανώσεις μέλη της θεωρούν ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΗ την αναπροσαρμογή των αναπηρικών επιδομάτων προκειμένου να καλύπτουν τις ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις, διασφαλίζοντας παράλληλα ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.

Χρειάζεται η θέσπιση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου που να περιλαμβάνει:

Σύνδεση της αύξησης των αναπηρικών επιδομάτων του ΟΠΕΚΑ σύμφωνα με την αντίστοιχη αύξηση που δίνεται στον κατώτατο μισθό κάθε χρόνο.
Χορήγηση του επιδόματος κώφωσης-βαρηκοΐας στα κωφά-βαρήκοα άτομα με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω, με κατάργηση των ισχυόντων ηλικιακών περιορισμών (από 18-65), καθώς αποτελεί μία μόνιμη και μη αναστρέψιμη μορφή αναπηρίας που κατ’ ανάγκη συνεπάγεται πρόσθετες ανάγκες και οικονομικές επιβαρύνσεις.
Η διασφάλιση ενός αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για τα άτομα με αναπηρία δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης – είναι ζήτημα θεμελιωδών δικαιωμάτων και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η υιοθέτηση μέτρων που θα ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες ή/και σπάνιες παθήσεις και θα τους επιτρέπουν να ζουν με αξιοπρέπεια, αποτελεί αναγκαίο βήμα για μια κοινωνία δίκαιη, χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις.»