Η Ζωή Τηγανούρια στο Χ-τύπο: “Η αλήθεια και η ουσία της μουσικής βγαίνουν με το στανιό, αλλά το ψέμα και το παραμύθι βγαίνουν αβίαστα”

Η καταξιωμένη συνθέτης “ντύνει” μουσικά την παράσταση “Χρυσά Κουπιά”

Το διάσημο μυθιστόρημα “Χρυσά Κουπιά” θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν μικροί και μεγάλοι για πρώτη φορά από την Κυριακή 10 Δεκεμβρίου στη σκηνή του Θεάτρου Αργώ, παρακολουθώντας “μια παράσταση για την αισιοδοξία της νεότητας, που κάθε εμπόδιο την κάνει πιο δυνατή”.

Τα λόγια της συγγραφέως Μαρίας Παπαγιάννη, συναντούν τη σκηνοθεσία της Αθανασίας Καλογιάννη και όλα γίνονται μαγικά επί σκηνής με την πρωτότυπη μουσική σύνθεση της Ζωής Τηγανούρια και τη ζωντανή της ερμηνεία. Η καταξιωμένη συνθέτης μας μιλά αποκλειστικά για τη συμμετοχή της στην παράσταση αυτή και την επικοινωνία με τα παιδιά, για τα πρώτα βήματά της στη μουσική, αλλά και για την μουσική επένδυση της χολιγουντιανής ταινίας “Tango Shalom” την οποία έχει επιμεληθεί και της οποίας το soundtrack αναμένεται να κυκλοφορήσει από τη νέα χρονιά.

 

Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στην παράσταση “Χρυσά Κουπιά”;

Η πρόταση ήρθε από την Αθανασία (Καλογιάννη) με το τελείωμα της επιτυχημένης περσινής παράστασης «Ο Θησαυρός της Βαγίας” , όπου πάλι είχα γράψει τη πρωτότυπη μουσική, κι έτσι η συνεργασία μας συνεχίστηκε και φέτος με τα “Χρυσά Κουπιά” της Μαρίας Παπαγιάννη. Αφού τελείωσαν οι καλοκαιρινές μου συναυλίες, ήρθε η σκηνοθέτης στο home studio μου, και διαβάζοντας το σενάριο ακούγαμε μαζί αρκετό από το μουσικό υλικό της δισκογραφίας μου αλλά και ανέκδοτα κομμάτια μου, προσαρμόζοντας κάποια από αυτά σε διάφορες σκηνές του έργου. Επί τόπου συνέθεσα και κάποιες μελωδίες που ταίριαζαν στο κείμενο. Πάντα σε συνεννόηση με την Αθανασία Καλογιάννη, την Αρετή Μώκαλη που είναι χορογράφος και με τον Στέλιο Γενεράλη που ενορχηστρώνει και ετοιμάζει τα ηχητικά εφέ προέκυψε μια ωραία συνεργασία και σύμπνοια απόψεων δίνοντας ένα άρτιο ταιριαστό αποτέλεσμα στο έργο. Αλλά επειδή η Αθανασία δεν αρκείται στο “θέλω τη μουσική σου Ζωή” αλλά λέει “θέλω κι εσένα με το ακορντεόν Επί σκηνής να τη παίζεις ζωντανά”, υπάρχει και η σκηνική παρουσία μου στην παράσταση.

 

 

Πώς ακριβώς αντλείτε την έμπνευση από ένα σενάριο; Θέλετε να μας δώσετε ένα παράδειγμα από την παράσταση;

Σε κάποιο σημείο μια από τις πρωταγωνίστριες διαβάζει το ημερολόγιο της μαμάς της. Στο σημείο αυτό αναπολώντας και νιώθοντας τη νοσταλγία, την τρυφερότητα και πολλά στοιχεία που εμπεριέχονται στις μουσικές μου, νοιώσαμε ότι ταιριάζει το κομμάτι “Τα Καραβάνια”, που ήδη υπάρχει στη δισκογραφία το έχουν ερμηνεύει η Άννα Κατσούλη, αργότερα η Πέγκυ Ζήνα, στο άλμπουμ «Η μέρα του Ξεριζωμού» και ως ορχηστρικό χρησιμοποιήθηκε στη μουσική της ταινίας του Hollywood “Tango Shalom” που υπογράφω. Υπάρχουν δηλαδή πολλά κομμάτια που ήδη κυκλοφορούν, όμως τα φέρνουμε στα “νερά” της παράστασης, τα προσαρμόζουν ενορχηστρωτικά ή βάζουνε στίχους που να δένουν με το σενάριο, κ.λπ. Ας πούμε, μου ζήτησε κάποια στιγμή η Αρετή (Μώκαλη) μια ταραντέλα. Κι έτσι όπως ήμασταν στην πρόβα παίρνω το ακορντεόν και παίζω μια ολοκαίνουρια ταραντέλα. Δηλαδή σε κάποια πράγματα η έμπνευση βγαίνει αβίαστα και αμέσως, και σε άλλα χρειάζεται παραπάνω χρόνος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και πολλές παραμέτρους αυτό. Όμως έχω μπει στο μυαλό της Αθανασίας και νιώθω κάθε φορά τι είναι αυτό που θέλει. Διότι πρέπει να ταιριάξει και η χημεία των ανθρώπων, και ο συνθέτης πρέπει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της παράστασης και του Σκηνοθέτη.

 

Τι αποκομίζετε η ίδια από την ενασχόληση με θεάματα που απευθύνονται σε παιδιά;

Αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ είναι η διάθεση και η επικοινωνία με τα παιδιά. Βλέπω δηλαδή πώς αλληλεπιδρούν με τους ηθοποιούς, με τη μουσική, παρατηρώ το χειροκρότημα, τα σχόλια τους, τις φωνούλες τον Ενθουσιασμό τους. «Αγκαλιάζουν» την παράσταση και δείχνουν να την απολαμβάνουν! Όταν βλέπεις από μικρές ηλικίες πώς αντιδρούν σε μια τέτοια ποιοτική παράσταση, νιώθεις μεγάλη χαρά, ικανοποίηση και ελπίδα. Έχω και μια κόρη 11 χρονών, οπότε εκτός από το καλλιτεχνικό νιώθω και το μητρικό κομμάτι στην παράσταση αυτή. Ήδη την έχει δει δυο τρεις φορές η κόρη μου έχει ξετρελαθεί και την έχουμε σχολιάσει και αναλύσει μαζί.

 

 

 

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι έχετε μια αξιοζήλευτη καριέρα. Φανταζόσασταν ποτέ από όταν ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική ότι θα καταφέρετε τόσα πολλά, και τι είναι αυτό που σας βοήθησε να φτάσετε τόσο μακριά;

Εγώ το μόνο που έλεγα όταν ήμουν μικρή ήταν ότι θέλω να μάθω μουσική. Ουδέποτε ονειρεύτηκα ότι θα μάθω ακορντεόν – γιατί το ξεκίνησα μεγάλη, και ουδέποτε ονειρεύτηκα ότι θα γίνω συνθέτης και θα γράφω τραγούδια για γνωστούς ερμηνευτές και ορχηστρικά κομμάτια στα 23 μου. Με το πάτησα το πόδι μου στην Μεγαλούπολη από τη μακρινή Σαμοθράκη ήρθαν και με βρήκαν Εμπειρίες ασύλληπτες, ενώ εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να σπουδάσω μουσική. Αυτό είχα στο μυαλό μου από όταν ήμουν μωρό! Οπότε όταν ξαφνικά βρέθηκα σε συνεργασία με τους καλύτερους καλλιτέχνες της Ελλάδας, καθώς από τα 19-20 που ήρθα στην Αθήνα ξεκίνησα να δουλεύω με μεγάλα ονόματα, σε μεγάλες παραγωγές, ηχογραφήσεις, συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό κ.α., αυτό δεν το φανταζόμουν ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα! Αργότερα που άρχισα να γράφω δικές μου συνθέσεις και ξεκίνησα την προσωπική μου σολιστική καριέρα, εκεί άνοιξαν πάρα πολλοί δρόμοι για τους οποίους νιώθω ευλογημένη που προέκυψαν. Γιατί είναι και λίγο η συγκυρία και η τύχη που παίζουν ρόλο πέρα από την προσπάθεια την προσωπική. Είναι ευλογία να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα, και να προκύπτουν στη ζωή σου άνθρωποι και πράγματα που σε πάνε λίγο παραπέρα ανακαλύπτεις περισσότερα για τον εαυτό σου και τον κόσμο και ξεδιπλώνονται μπροστά σου καινούριες καλλιτεχνικές Εμπειρίες . Δηλαδή το ότι θα μπορούσα να γράψω μουσική για θέατρο, για τηλεόραση όπως έγραψα για το “Δεληγιάννειο Παρθεναγωγείο” και αρκετά Ντοκιμαντέρ και το “ακραίο” να γράψω μουσική για ταινία του Hollywood , ε αυτά δεν τα είχα φανταστεί! Ήρθαν στη ζωή μου με βρήκαν, τα αγκάλιασα, τα αγάπησα και τώρα μου αρέσουν πιο πολύ και τα αποζητώ.

 

 

 

Θέλετε να μας πείτε δύο λόγια για την ταινία “Tango Shalom” και τη μουσική που έχετε συνθέσει;

Καταρχάς να πω ότι το 2024 θα κυκλοφορήσει το soundtrack, διότι ακόμη η μουσική δεν έχει κυκλοφορήσει αυτόνομα. Αν κάποιος θέλει να την ακούσει τώρα μπορεί μόνο εάν προμηθευτεί την ταινία από την Amazon και δει το έργο όπου ακούγεται. Θα κυκλοφορήσει λοιπόν από την εταιρία μου τη “Zoe Music”με όλα τα κομμάτια που έχουμε γράψει,, με την Zizi Μπολόνια που είναι και ένας από τους παραγωγούς του έργου και με τον Στέλιο Γενεραλη τον σύζυγό μου. Σκηνοθέτης είναι ο Gabriel Bologna και συμμετέχουν γνωστοί ηθοποιοί όπως η Lainie Kazan, η Renée Taylor, η Karina Smirnoff κ.α.. Επίσης ένας από τους παραγωγούς είναι αυτός που έχει κάνει τη παραγωγή και το “Γάμος αλά Ελληνικά”. Το έργο έχει λάβει παγκόσμια αναγνώριση με πολλά βραβεία από κορυφαία Φεστιβάλ κινηματογράφου. Έχει παίξει στις Κάννες, παίζει Αμερική, Καναδά, σε Γερμανία, Ρωσία σε λίγο και σε Ινδία και πολλές άλλες χώρες, αλλά στην Ελλάδα δυστυχώς ακόμα δεν έχει παίξει. Ωστόσο, επειδή είναι πολύ καλό έργο και πραγματεύεται με έξυπνο τρόπο μέσα από την κωμωδία την ένωση των λαών, και την ειρήνη, πιστεύω ότι θα έχει μακρά και επιτυχημένη πορεία στο πέρασμα του χρόνου.

 

Πώς κρίνετε τη μουσική παιδεία στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια;

Για να είμαι ειλικρινής, τα τελευταία χρόνια είμαι απογοητευμένη από τη μουσική κουλτούρα της Ελλάδας. Και ο λόγος είναι ότι τα παιδιά παρασύρονται σε ένα απογοητευτικό είδος «μουσικής» για τον πολιτισμό μας αυτό που αποκαλούν τραπ. Αυτό το είδους είναι η απόλυτη παρακμή του πολιτισμού μας και δυστυχώς τα παιδάκια τα τραγουδάνε στο σχολείο, αφού ήδη τα έχουν ακούσει μέσα από το επίσης απογοητευτικό σήμα μετάδοσης στα ραδιόφωνα, στα social media που προωθούν για το κέρδος αυτοί που κινούν τα νήματα. Αλλά και οι ίδιοι οι γονείς δεν τα αποτρέπουν να τραγουδούν αυτά τα “σάπια” κομμάτια. Πιστεύω είναι λίγοι αυτοί που προάγουν στα παιδιά την αληθινή μουσική και τους αποτρέπουν από αυτά τα εργοστασιακά φτηνιάρικα και κακόηχα σκευάσματα. Πέρα από αυτό, υπάρχει και η κουλτούρα του πολύ λαϊκού μέρους της μουσικής μας, που δεν έχει να κάνει με την μουσική σαν τέχνη, αλλά με το ξεσάλωμα, την επίδειξη τη λαγνεία. Το αγαπώ το γλέντι, ειδικά όσα γίνονται από παραδοσιακούς μουσικούς και οργανοπαίκτες, είναι μια ωραία πτυχή της χώρας μας η παραδοσιακή μουσική και την αγαπώ και την πρεσβεύω η ίδια, όμως το ηχητικό αποτέλεσμα που βγαίνει από το πάντρεμα του πανηγυριού και το σκυλάδικου κι έχει γίνει βίωμα πια, αυτό με στεναχωρεί. Γιατί πολύς κόσμος γνωρίζει αυτό, αλλά δεν γνωρίζει άλλα πράγματα πιο ποιοτικά. Η αλήθεια της μουσικής βγαίνει με το στανιό, αλλά το ψέμα και το παραμύθι βγαίνουν αβίαστα.

 

 

 

Ετοιμάζετε κάτι άλλο αυτή την περίοδο που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Ναι έχω συναυλίες με το project “Senso Nuevo Tango Trio” που κάνουμε με τον Μιχάλη Σουρβίνο, τον γνωστό σολίστ κιθάρας και τον Στέλιο Γενεράλη τον σύζυγό μου στα κρουστά, όπου παρουσιάζουμε πολλά ωραία αγαπημένα κομμάτια, δικά μας αλλά και άλλων συνθετών, ώστε να βγει ένα άρτιο αποτέλεσμα επί σκηνής με τρία μόνο όργανα. Συνήθως φιλοξενούμε και ερμηνεύτριες την Μάρθα Μορελεόν ή την Άννα Κατσούλη. Το project έχει προχωρήσει αρκετά, παίζουμε σε διάφορες περιοχές και συνεχίζουμε δυναμικά!

 

*Σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορήσει και το soundtrack της παράστασης “Χρυσά Κουπιά” από τη “Zoe Music” και θα μπορείτε να βρείτε τα κομμάτια στο Spotify και το Youtube.”