Έκθεση φωτογραφίας διοργανώνει ο Δήμος Νέας Ιωνίας

Τα “Σκιάχτρα”

έρχονται στο

Παναιτώλιο

Έκθεση Φωτογραφίας του δημοσιογράφου Γιώργου Αντωνίου με θέμα “Σκιάχτρα” διοργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού Άθλησης & Νεολαίας  (Ο.Π.Α.Ν.) του Δήμου Νέας Ιωνίας στο Παναιτώλιο της Αλσούπολης από τις 23 έως και τις 30 Μαίου.

Τα εγκαίνια γίνονται τη Δευτέρα 23 Μαίου στις 19:00, ενώ οι ώρες λειτουργίας είναι 18:00 – 21:00 (Κυριακή κλειστά). Την ημέρα των εγκαινίων Θα ακολουθήσει ομιλία και προβολή ντοκιμαντέρ της σκηνοθέτιδας Μαρίας Λεωνίδα με θέμα τα “Σκιάχτρα”. Στις 25 Μαΐου, στις 18:30, στον προαύλιο χώρο του Παναιτωλίου η παιδαγωγός Γεωργία Αναστασοπούλου Θα δραματοποιήσει συντροφιά με τα παιδιά το παραμύθι “Το χαρούμενο Σκιάχτρο”.

Ποιος είναι ο Γιώργος Αντωνίου
Ο Γιώργος Αντωνίου γεννήθηκε το 1951 στο Μάζι Αλιάρτου Βοιωτίας στο οποίο έζησε τα παιδικά του χρόνια. Από το 1964 έως το 1986 διέμεινε στην Αθήνα και στη συνέχεια στο Ναύπλιο. Τα δεκαεννιά τελευταία χρόνια δημοσιογραφεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της Αργολίδας αλλά και της Αθήνας. Άρθρα του με λαογραφικό περιεχόμενο έχουν δημοσιευθεί στον τοπικό αλλά και στον αθηναϊκό τύπο.
Με τη λαογραφική έρευνα ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 1995 όταν παρουσίασε τη φωτογραφική έκθεση με θέμα «Τα παλιά σινεμά της Αργολίδας» (11 φωτογραφικές εκθέσεις ) σε συνεργασία με το Τμήμα Κινηματογραφίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Δήμο Ναυπλίου.
Ακολούθησαν μια σειρά ερευνών – εκθέσεις. Για το ερευνητικό του έργο έχει τιμηθεί δύο φορές (2003 και 2004) από τον Οργανισμό Πολιτισμού και Αθλητισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αργολίδας, από τον Προοδευτικό Σύλλογο Ναυπλίου «ο Παλαμήδης» (2001), καθώς άλλους φορείς.
Οι ρίζες τους χάνονται στα βάθη των αιώνων. Διαχρονικές παρουσίες συνυφασμένες με την καρποφορία της γης και την παραδοσιακή αγροτική, λαϊκή ζωή.
Τα σκιάχτρα. Γλυπτά αυτοσχέδια δημιουργήματα της λαϊκής φαντασίας, με φόντο την ύπαιθρο, ταπεινά ανθρώπινα ομοιώματα στέκουν εκεί στο χωράφι, παράξενες φιγούρες, φόβητρο κάθε ιπτάμενου ή επίγειου «εισβολέα», ακοίμητοι φρουροί, άψυχοι σιωπηλοί αγροφύλακες, συνεργάτες και αγόγγυστοι βοηθοί στη δούλεψη των αγροτών. Ντυμένα με αποφόρια, κουρέλια και άλλα ταπεινά άχρηστα υλικά, τα σκιάχτρα, φορώντας το ψαθάκι ή κάποιο άλλο «σκιάδι» παριστάνουν τους «μπαμπούλες» στα πουλιά.
Οι ενδυματολογικές προτιμήσεις των σκιάχτρων ποικίλουν. Κάποια προτιμούν την κλασσική αμφίεση ενώ δεν υστερούν και οι σπορ εμφανίσεις. Χονδρά μπουφάν προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί το ψύχος στο ολονύχτιο καρτέρι τους, δερμάτινα σακάκια για την προστασία τους από την βροχή, ή ένα σπορ πουκαμισάκι-λευκό, καρό ή κάτι πιο έξαλλο- όταν ζεσταίνει ή ξανοίγει ο καιρός. Το τζιν- ένδειξη καθημερινής δράσης, εργατικότητας, αντοχής και υπαίθριας δραστηριότητας- αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα της γκαρνταρόμπας. Η διαχρονική παρουσία των σκιάχτρων αλλά και ο συμβολισμός τους -αναφέρονται σε αρχαιοελληνικά κείμενα- ενέπνευσαν τη λαϊκή και την καλλιτεχνική φαντασία αφού τα συναντάμε σε λαϊκά δρώμενα, παραμύθια, σε τραγούδια και θεατρικές παραστάσεις, ενώ αποτελούν προσφιλή αμφίεση σε καρναβαλικές εκδηλώσεις.  Η έρευνα για τον εντοπισμό, καταγραφή, φωτογράφηση και βιντεοσκόπηση των Σκιάχτρων διήρκεσε περί το δύο χρόνια. Ο δημοσιογράφος Γιώργος Αντωνίου τα αναζήτησε σε πόλεις, χωριά, οικισμούς αλλά και σε ακατοίκητες περιοχές