«Ένα αστέρι γεννιέται» στο 1ο ΓΕΛ Ηρακλείου Αττικής – Αποκλειστικά στον Χ-τύπο η μαθήτρια Ελένη-Νεκταρία Φλόκα

Υπερηφάνεια φαίνεται να είναι το συναίσθημα που διακατέχει το 1^ο ΓΕΛ Ηρακλείου Αττικής μετά την επιτυχία της μαθήτριας της Γ’ τάξης, Ελένης – Νεκταρίας Φλόκα.

Η νεαρή μαθήτρια κατάφερε με τη συμμετοχή της στον 2ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης «ΚΕΦΑΛΟΣ», να κερδίσει το 1ο Βραβείο στην κατηγορία «Έμμετρη Ποίηση Μαθητών Λυκείου», εκπροσωπώντας επάξια το σχολείο της και η ίδια μίλησε αποκλειστικά στον Χ-τύπο για την εμπειρία αυτή:

Πώς νιώθεις για τη διάκριση σου στο διαγωνισμό;

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα δυσκολεύομαι να το πιστέψω… Σχεδόν είχα ξεχάσει τη συμμετοχή μου στον διαγωνισμό, αφού έστειλα το ποίημα αρχές Δεκεμβρίου και τα αποτελέσματα, λόγω της κατάστασης με τον κορονοϊο, ανακοινώθηκαν αρχές Μαΐου. Πάντως, ήταν μια πολύ όμορφη έκπληξη λίγο πριν τις πανελλήνιες!

Πώς αποφασισες να λάβεις μέρος; Ασχολείσαι γενικά με την ποίηση;

Η συμμετοχή μου ήταν σχεδόν τυχαία. Έλαβε μέρος μία φίλη μου και έτσι έμαθα για τον διαγωνισμό. Μετά από μια μικρή παρότρυνση, αποφασησα να συμμετάσχω κι εγώ. Για μένα ήταν αρκετά περίεργο συναίσθημα, γιατί γράφω τον τελευταίο χρόνο μόνο και είναι κάτι που κάνω καθαρά για μένα. Δεν είχα ποτέ θέσει ως στόχο να πετύχω κάτι μέσα από την ποίηση. Είναι απλώς ένας τρόπος έκφρασης. Για να γίνω πιο ακριβής, τα ποιήματα που γράφω δεν τα έχουν διαβάσει ούτε οι γονείς μου! Γενικότερα ασχολούμαι με τη μουσική, το θέατρο και τον κινηματογράφο, αλλά η ποίηση είναι κάτι που προέκυψε ως ανάγκη όταν ήθελα έναν πιο “εσωτερικό” τρόπο έκφρασης.

Θα ήθελες να μας πεις δύο λόγια για το ποίημα με το οποίο συμμετείχες;

Ο τίτλος του ποιήματος είναι “Συγγνώμη στα όνειρα”. Περιγράφει την ιστορία ενός ποιητή που απαρνείται τα όνειρά του, αλλά στο τέλος καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά. Όπως για τον υπόλοιπο κόσμο δεν υφίσταται ζωή χωρίς οξυγόνο, έτσι και για τον καλλιτέχνη δεν υφίσταται ζωή χωρίς την τέχνη του. Θα μπορούσα να πω ότι είναι μια φωνή για όσους φοβούνται να ακολουθήσουν αυτό που αγαπάνε. Ο,τι κι αν λέει ο κόσμος, αν αγαπάς κάτι πραγματικά, πάντα πρέπει να το ακολουθείς. Εμπιστεύεσαι το όνειρο και το αφήνεις να σε καθοδηγήσει.

Για τι θέμα σου αρέσει (ή θα σου άρεσε) να γράφεις; Τι σε εμπνέει;

Γράφω για όσα δεν μπορώ να μιλήσω. Όταν το άγχος, η πίεση και ο φόβος αναμιγνύονται, δημιουργούν ένα συνονθύλευμα που προκαλεί δυσφορία. Άρα χρειάζεται κάτι για να απομακρυνθεί αυτό το “επικίνδυνο” μίγμα. Γράφω και ποιήματα με πιο ελπιδοφόρα μηνύματα, αλλά συνήθως αυτό που ωθεί κάποιον να γράψει είναι κάτι που θέλει να αποβάλει. Εμπνέομαι από τα συναισθήματα και τις καταστάσεις. Όχι απαραίτητα καταστάσεις που ζω, αλλά και από βιώματα άλλων ανθρώπων. Μπαίνω στη θέση τους και αποδίδω τις ιστορίες τους με τη δική μου φωνή σαν να ήταν δική τους. Άλλες φορές πάλι, γράφω όσα θα ήθελα να πω σε κάποιον, αλλά δεν μπορώ, γιατί δεν έχω την ευκαιρία, το θάρρος ή το δικαίωμα να εμπλακώ. Έμπνευση μπορεί να είναι ακόμα και μια σκηνή ταινίας ή θεατρικής παράστασης, μια φάση ή λέξη, ένα βλέμμα ή μια κίνηση ενός προσώπου στην καθημερινότητα μου.

Θα ήθελες να ασχοληθείς επαγγελματικά στο μέλλον με την ποίηση;

Δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να ασχοληθώ επαγγελματικά με την ποίηση, από τη στιγμή που είναι κάτι που κάνω καθαρά για να μένα. Είναι ένας σχετικά καινούργιος ορίζοντας, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν θα τον εξελίξω. Προς το παρόν ο στόχος μου για το άμεσο μέλλον είναι να περάσω είτε στο χημικό είτε στην ιατρική (αν και θέλει πολύ προσπάθεια) μέσω των πανελληνίων και παράλληλα με τις σπουδές μου, να συνεχίσω να ασχολούμαι πιο επαγγελματικά με το θέατρο και τη μουσική. Έχω αμέτρητες ιδέες για ταινίες, για τραγούδια και πολλά άλλα. Θέλω πραγματικά να καταφέρω να συνδυάσω τον επιστήμονα με τον καλλιτέχνη μέσα μου. Πάντως, αν μου δινόταν η ευκαιρία να ασχοληθώ επαγγελματικά και με την ποίηση, δεν θα την απέρριπτα.

Τέλος, θα παρότρυνες τους συνομηλίκους σου να συμμετάσχουν σε κάποιο άλλο παρόμοιο διαγωνισμό;

Όλοι χρειαζόμαστε υποστήριξη, ειδικά στα πρώτα μας βήματα. Ένας διαγωνισμός μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα και να δώσει το θάρρος στα παιδιά και τους εφήβους να συνεχίσουν να ακολουθούν τα όνειρα τους. Η απάντηση του θεατρικού ήρωα Συρανό ντε Μπερζεράκ στον κόμη Ντε Γκις, νομίζω με εκφράζει απόλυτα.

” -Κόμης: Έχετε, μήπως κύριε, διαβάσει Δον Κιχώτη? Των μύλων το κεφάλαιο.

-Συρανο: Είναι το 13..!

– Κόμης: Προσέχετε, γιατί συχνά τα πάνινά τους χέρια, μπορεί να σας πετάξουνε στη λάσπη…

– Συρανό: Ή στα αστέρια! “

Αυτά τα αστέρια πρέπει να κοιτάμε και να προσπαθούμε να τα φτάσουμε, χωρίς να μας απογοητεύουν οι δυσκολίες ή μία ήττα. Αν θέλουμε κάτι πραγματικά, σίγουρα θα γίνει. Η συμβολή που ακολουθώ και προτείνω σε όλους να ακολουθήσουν είναι: “Να προσπαθείς να αγγίξεις τον ουρανό, χωρίς να σηκώσεις τα πόδια σου από το έδαφος”.