Άρθρο του Μιλτιάδη Καρπέτα: Δύσκολα αλλά ελπιδφόρα

Όσο και να ήθελε κανείς να ασχοληθεί με τον μικρόκοσμο της Τοπικής Πολιτικής, οι συνθήκες που δημιούργησε ο «αιπύς όλεθρος» της πανδημίας, το αποθαρρύνουν. Πολύ περισσότερο όταν έχει παγίως την άποψη πως ό,τι και να γίνει σ’ ένα μεσαίο Δήμο της Αττικής «μικρό το κέρδος, μικρή η ζημιά».(Άποψη που υποστήριζα ανοιχτά πριν τις Δημοτικές εκλογές, κατ’ άλλους αφρόνως, κατ’ άλλους γενναιοφρόνως και για μένα, απλώς, κατά πεποίθηση.

Μια ματιά λοιπόν, στη μεγάλη πολιτική σκηνή. Εκεί που κρίνονται τα μείζονα, εκεί που γράφεται η Ιστορία αυτής της χώρας και καθορίζεται το μέλλον της κοινωνίας και των επόμενων γενεών.
Σύμφωνα με μια πρωτότυπη – και τεκμηριωμένη – ερμηνευτική προσέγγιση του καθηγητή Στάθη Καλύβα, η νεοελληνική Ιστορία εκτυλίσσεται μέσα από διαρκείς εναλλαγές Καταστροφών και Θριάμβων. Θα επαληθευτεί άραγε και η σημερινή ιστορική συγκυρία;
Ο κύκλος της καταστροφής είναι δεδομένος και αναμφισβήτητος: Ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2004, για να κορυφωθεί με τα όσα απίστευτα συντελέστηκαν στη χώρα και την κοινωνία, στην τελευταία παροξυσμική φάση του, την περίοδο 2012-2019.
Οι τελευταίες εκλογές ήταν μια λυτρωτική ανάσα, μια ανακούφιση από τον ζόφο. Αλλά ούτε το συλλογικό υποσυνείδητο ούτε η ατομική ψυχολογία ξεχείλιζαν από ενθουσιασμό και μεγάλες προσδοκίες. Η ευφορία περιοριζόταν στο «από τι απαλλαγήκαμε» και «από ποιους γλυτώσαμε». Ακόμα και στο εσωτερικό της «Νέας Δημοκρατίας», πλεόναζε η αμφιθυμία. Ο ενθουσιασμός περιοριζόταν σ’ ένα μόνο τμήμα της. Ούτε σκέψη ούτε υποψία ότι μπορεί να ξεκινούσε ένας θριαμβικός κύκλος.
Μόλις εννέα μήνες μετά μια άλλη Χώρα, ένα άλλο Κράτος, μια άλλη Κοινωνία έχουν αναδυθεί, με απροσδόκητο και εκπληκτικό πραγματικά τρόπο.

Η χώρα που από του «Κόσμου το Περίγελο», κοντεύει να γίνει του «Κόσμου το Υπόδειγμα».
Το ανυπόληπτο, ανήμπορο και διαθέσιμο μόνο στους λαφυραγωγούς του Κράτος, αναδεικνύεται σε προστατευτική ασπίδα και εμπνέει εμπιστοσύνη και ασφάλεια στον Πολίτη.
Μια Κοινωνία εθισμένη να καταγγέλλει, να χλευάζει και να προπηλακίζει, έξω από όρια και κανόνες, μεταλλάσσεται ξαφνικά σε κοινωνία Πολιτών, που κρίνουν, σέβονται, ιεραρχούν και πειθαρχούν.
Μέσα στη διπλή δίνη της σχεδιασμένης μεταναστευτικής εισβολής και της πανδημίας η χώρα, καθημαγμένη από την οικονομική κρίση και τη χρόνια πολιτική κακοδαιμονία, ξεδιπλώνει μια σειρά αρετών που γεννούν μεγάλες ελπίδες. Πρόκειται για στιγμιαία αναλαμπή και ή για την απαρχή ενός νέου Θριαμβικού Κύκλου, από αυτούς που δεν είναι ασυνήθεις στην Ιστορία της;

Και τα δυο ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. Οι θετικές ενδείξεις είναι πολλές και ισχυρές , για να μας κάνουν αισιόδοξους.
– Η ανάδειξη ικανής και υπεύθυνης Ηγεσίας,- που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση- , μοιάζει πλέον ως το πρώτο κεκτημένο.
– Η επιστροφή στον ορθολογισμό, την επιστημονική γνώση, τη σύνεση, το μέτρο και τον υπεύθυνο δημόσιο λόγο, είναι το δεύτερο.
– Η δημιουργία μιας πρωτοφανούς σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ Κράτους και Πολίτη, είναι το τρίτο.
– Η, επίσης, πρωτοφανής ετοιμότητα και διαχειριστική επάρκεια που δείχνει το Κράτος, είναι το τέταρτο.
– Η ανάκτηση ή μάλλον η κατάκτηση περίοπτης θέσης στη Διεθνή σκηνή, με τις πολύπλευρες θετικές επιπτώσεις που συνεπάγεται, είναι το πέμπτο.
Από την άλλη πλευρά, οι κίνδυνοι και τα εμπόδια πολλά:
– Και οι δυο δίνες, παραμένουνε ενεργές και επικίνδυνες. Ο «εξ ανατολών κίνδυνος» εντείνεται και η πανδημία έχει πολλές ακόμα αβεβαιότητες.
– Οι υψηλές προσδοκίες που γέννησε η ηγετική ανάδειξη, δημιουργούν μεγαλύτερες απαιτήσεις και θα πολλαπλασιάζουν και το παραμικρό λάθος.
– Η επάνοδος του ορθολογισμού στο Δημόσιο βίο, απαιτεί μεγάλες και επίμονες προσπάθειες, για να εδραιωθεί.
– Η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολίτη, είναι ακόμα πολύ εύθραυστη.
– Η διατήρηση και ενίσχυση της διαχειριστικής επάρκειας του Κράτους, είναι απαραίτητη για την εμπέδωση της εμπιστοσύνης.
– Η κατάκτηση εξαιρετικού κύρους στη διεθνή σκηνή είναι, ίσως, περισσότερο ευσταθής αλλά τίποτα δεν είναι ακλόνητο.
Υπάρχει, τέλος, το μέγα πολιτικό πρόβλημα της χώρας:

Η αντιπροσωπευτική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία έχει ανάγκη από δύο βασικούς πυλώνες, για να μπορεί να λειτουργήσει: τη Συντηρητική και την Προοδευτική παράταξη.
Στην Ελλάδα, η Προοδευτική παράταξη κατέρρευσε και υποκαταστάθηκε από το πρωτοφανές πολιτικό υβρίδιο του ΣΥΡΙΖΑ.
Σημαντικό μέρος της Κοινωνίας, ζωντανές δυνάμεις και αξιόλογες μονάδες, έχει εγκλωβιστεί εκεί. Η δυσκολία απεγκλωβισμού του, επιτείνεται από τη χρόνια δυσπραγία και άπνοια στον πραγματικά Δημοκρατικό Προοδευτικό χώρο.
Κάθε πολιτικός σχεδιασμός, κάθε πολιτική εκτίμηση, κάθε πρωτοβουλία, πρέπει να λαμβάνει υπόψη αυτή την ανωμαλία της πολιτικής μας ζωής. Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε λειτουργικό πυλώνα του κοινοβουλευτισμού είναι, νομίζω, εξαιρετικά δυσχερής.
Το βαρύ του ιστορικό, οι εγγενείς ιδιότητές του και οι τρόποι που πολιτεύτηκε, αναρριχήθηκε στην εξουσία και κυβέρνησε αφήνουν μικρά περιθώρια αισιοδοξίας ότι μπορεί να μετεξελιχθεί σε θετικό παράγοντα, σε μια δημιουργική εξόρμηση της χώρας.
Το ξεπέρασμα αυτού του πολιτικού εμποδίου, ίσως, αποδειχθεί το κλειδί για το αν θα γίνει πράξη ο Θριαμβικός Κύκλος, που διαφαίνεται στον ιστορικό ορίζοντα της χώρας.

• Ο κ. Μιλτιάδης Καρπέτας ήταν δήμαρχος Μεταμόρφωσης από το 2010 έως το 2019 και πλέον είναι επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο δημοτικό συμβούλιο Μεταμόρφωσης.