Με λαμπρότητα η εορτή της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας στη Νέα Ιωνία

Με κάθε λαμπρότητα και επισημότητα η Ιερά Μητρόπολη Ν. Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος τίμησε τη σεπτή μνήμη της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας στον ομώνυμο πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Περισσoύ στη Ν. Ιωνία.

Την κυριώνυμο ημέρα της εορτής, Κυριακή προς της Χριστού Γεννήσεως, εψάλη ο Όρθρος και εν συνεχεία τελέσθηκε η Πανηγυρική Δισαρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτου Κορωνείας κ. Παντελεήμονος και συνιερουργούντος του οικείου Ποιμενάρχου Σεβ. Μητροπολίτου κ. Γαβριήλ και τη συμμετοχή πολλών κληρικών.

Το παρών έδωσαν η Δήμαρχος Ν. Ιωνίας κ. Δέσποινα Θωμαϊδου με μέλη του ΔΣ του Δήμου, πρόεδροι και εκπρόσωποι πολιτιστικών συλλόγων και Μικρασιατικών Σωματείων και πλήθος πιστών, οι οποίοι προσήλθαν με ευλάβεια για να προσκυνήσουν την  θαυματουργό Εικόνα της Αγίας Αναστασίας από το Χορόσκιοϊ της Μικράς Ασίας καθώς και το απότμημα του Ιερού Λειψάνου της που φυλάσσονται εντός του Ναού.

Στη σύντομη προσλαλιά του ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Γαβριήλ καλωσόρισε με θερμά λόγια τον Σεβ. Μητροπολίτη Κορωνείας κ. Παντελεήμονα, τον οποίο ευχαρίστησε για την τιμητική παρουσία του στην προσφυγική Μητρόπολη της Ν. Ιωνίας.

Το θείο λόγο κήρυξε ο Σεβ. Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων.

Στο κήρυγμά του ο Μητροπολίτης Κορωνείας, αφού είπε επιγραμματικά ορισμένα από τον βίο της Αγ. Αναστασίας, τόνισε ιδιαιτέρως το θάρρος και την αγάπη της, αναφέροντας χαρακτηριστικά:

«1. Θάρρος. Εισχωρεί με κίνδυνο της ζωής της στις φυλακές, για να περιποιηθεί τους Μάρτυρες. Τελικώς αποκαλύπτεται και οδηγείται και εκείνη στο μαρτύριο και στο θάνατο, που με θάρρος τα αντιμετώπισε.

2. Αγάπη. Αυτή, μιά αρχόντισσα, σκύβει και περιποιείται με τα φάρμακα, που μετέφερε στις φυλακές, τις πληγές από τα μαρτύρια των μελλοθανάτων Χριστιανών. Γι ´αυτό την αποκαλούμε και Φαρμακολύτρια.

Το θάρρος χωρίς αγάπη μπορεί να εκφυλιστεί σε θράσος και να προκαλεί πληγές στους άλλους. Άνθρωπος θαρραλέος χωρίς αγάπη είναι κάποτε και επικίνδυνος.

Αλλά και η αγάπη χωρίς θάρρος είναι μια άνευρη αγάπη, που φοβάται να ανοιχθεί προς τους άλλους. Ο άνθρωπος τότε, έστω και αν είναι καλών προθέσεων, μένει κλεισμένος στον εαυτό του και η αγάπη του αποτελματώνεται.. Χρειάζεται θάρρος, ώστε η αγάπη μας να σπάσει το κέλυφος του εγωισμού μας και να ανοιχθεί προς τους άλλους έμπρακτα. Συνδυασμός, λοιπόν ,θάρρους και αγάπης είναι το μήνυμα της Αγ. Αναστασίας.

Ήθελα να ευχαριστήσω τον εκλεκτό Μητροπολίτη σας, που με κάλεσε να συλλειτουργήσουμε σήμερα. Είσθε ευνοημένοι, που η Εκκλησία σάς έστειλε τον Σεβασμιώτατο Γαβριήλ, νέο, δυναμικό και δημιουργικό, με οράματα, που ακούραστος προσπαθεί και τα πραγματοποιεί.

Για μένα σήμερα είναι μια ιδιαίτερη ευκαιρία γιατί έχω ρίζες μικρασιατικές και επικοινωνώ με σας που οι περισσότεροι έχετε μικρασιατική καταγωγή.

Φεύγοντας οι Έλληνες διωγμένοι από τις προαιώνιες εστίες τους, κυνηγημένοι και ταλαιπωρημένοι,πήραν στην αγκαλιά τους τις εικόνες και τα λείψανα των Αγίων τους και έστησαν γύρω από αυτά τις καινούργιες εστίες τους στην μητέρα Ελλάδα. Έτσι και οι Έλληνες του Χορόσκιοϊ της Μαγνησίας έφεραν την Εικόνα της Αγ. Αναστασίας, που βρίσκεται σήμερα ως «θησαυρός άσυλος και όλβος πολυτελής» στον Ι. αυτό Ναό.

Οι πρόσφυγες τότε στην κουρασμένη και εξαντλημένη από τους πολέμους Ελλάδα έκαναν ,θα λέγαμε ,μια μετάγγιση αίματος. Ήσαν άνθρωποι με υψηλό εθνικό και θρησκευτικό φρόνιμα. Τίμιοι, εργατικοί, δημιουργικοί. που ανέβασαν το επίπεδο το θρησκευτικό, το πολιτιστικό και το οικονομικό ακόμη. Εδώ στην περιοχή της Ν. Ιωνίας από τον άσημο οικισμό« Ποδαράδες «δημιουργήθηκε μια ανθούσα βιομηχανική πόλη με τα περίφημα ταπητουργία της, που έδωσαν δουλειά στους κατοίκους της.

Κτίστηκαν μεγαλοπρεπείς Ναοί. Με μπροστάρη τον αείμνηστο Επίσκοπο Πατάρων Μελέτιο, που συγκακουχήθηκε με τον λαό του Θεού, με βίο αποστολικό και ασκητικό. Δεν δέχθηκε να πάρει Μητρόπολη, για να μείνει εδώ μαζί με τους πατριώτες του τους Σπαρταλήδες και όλους τους ταλαιπωρημένους πρόσφυγες.

Τέτοιων προγόνων απόγονοι είσθε. Είμαστε ! Και καυχώμαστε !

Όλοι μαζί, λοιπόν, σήμερα ας ευχαριστήσουμε τον Θεό και ας ζητήσουμε τις πρεσβείες της Αγ. Αναστασίας για το πλήρωμα της τοπικής Εκκλησίας και τον Ποιμενάρχη της.

Και ας την παρακαλέσουμε να θεραπεύει ως Φαρμακολύτρια τις πληγές των ψυχών και των σωμάτων μας. Και όπως τότε στήριξε τους ξεριζωμένους έτσι και τώρα να εμπνέει και να στηρίζει τους απογόνους εκείνων και το Έθνος μας ολόκληρο.

Και κάτι σαν υστερόγραφο: Ο τελευταίος Ιερομόναχος, που υπηρετούσε στο προσκύνημα της Αγ. Αναστασίας, δεν δέχθηκε να το εγκαταλείψει και να φύγει και οι Τούρκοι τον κρέμασαν μπροστά στον Ναό. Σήμερα σώζονται μόνο κάποια ερείπια του καμπαναριού, για να θυμίζουν τα «περασμένα μεγαλεία»!