Με αφιέρωμα στη τέχνη και στη μνήμη συνεχίστηκε το Φεστιβάλ Πεντελικού Όρους

Ιδιαίτερα επιτυχημένο ήταν το ξεκίνημα και της 2ης εβδομάδας του Φεστιβάλ Πεντελικού Όρους, που έγινε την Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου.

Πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια των εκθέσεων:
• «Σμίλη και Μνήμη. Η συμβολή της μαρμαροτεχνίας στην αναστήλωση των μνημείων», φωτογραφική έκθεση σε συνδιοργάνωση με την Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης
• «Ψηφίδες Ψαλτικής Τέχνης», διαδραστική Βυζαντινή έκθεση, σε συνδιοργάνωση με την Ομοσπονδία Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος

Οι εκθέσεις θα λειτουργούν καθημερινά μέχρι την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου, 18:00-20:00, στο Μέγαρο Δούκισσας Πλακεντίας
Μετά τα εγκαίνια των εκθέσεων έγινε η πρώτη από τις τρεις μουσικές παραστάσεις «Το Σπίτι μου στο Αϊβαλί» που οργανώθηκαν από την Ομοσπονδία Συλλόγων Ιεροψαλτών Ελλάδος, που ήταν αφιερωμένη στην Σμύρνη.

Η μουσική παράσταση υπό την διεύθυνση του Μανώλη Καρπάθιου, με την Μικρασιάτισσα τραγουδίστρια Μαρίνα Μανωλάκου συνοδευόμενη από πενταμελή ορχήστρα με μικρασιατικά και μοντέρνα όργανα, πλαισιώθηκε από χορωδία ψαλτών και συμμετοχή χορευτών, αφήνοντας συγκινητικές εντυπώσεις.

Το Φεστιβάλ συνεχίζεται σήμερα με τη 2η παράσταση σε συνδιοργάνωση με την ΟΜΣΙΕ που είναι αφιερωμένη στον Πόντο, στις 8,30 μμ στο Μέγαρο Δούκισσας Πλακεντίας. Στην συγκεκριμένη παράσταση ο Κώστας Αγέρης συμπράττει με τους Δομέστικους της Δράμας, των αδελφών Γρηγόρη και Πέτρου Παπαεμμανουήλ, ερμηνεύοντας τραγούδια του χθες και του σήμερα, που γονιμοποίησαν μνήμες, αφηγήσεις και «αναγνώσματα» που ψηλαφούν την ιστορική πραγματικότητα και ανασυνθέτουν την ενότητα του νέου Ελληνισμού με τα ανεκτίμητα κλασικά διαμάντια της ποντιακής μουσικής ρίζας.

Τραγούδια με φρέσκο αγέρα και ήχο, που κουβαλούν μνήμες και θύμησες του χτες. Δημιουργίες που μιλούν για μικρές και μεγάλες στιγμές: της χαράς, του κεφιού, του έρωτα, του χωρισμού, της λύτρωσης. Πολύτιμα και ανεκτίμητα τα δώρα τους, αληθινά γιατρικά σμιλεμένα με ατόφιο μεράκι από χαρισματικούς μαΐστορες (μαστόρους).

Κεντημένα με συναίσθημα και αφειδώλευτη εκφραστικότητα, με άπειρο σεβασμό και γλυκόπικρη νοσταλγία, αλλά με «σύγχρονη» διάθεση και ευρηματικότητα χαρακτήρα, με μελωδίες και φράσεις που ανασκαλεύουν βιώματα και όνειρα, βαθιά ριζωμένα στο γονιδίωμά μας, με ερμηνείες που λειτουργούν ενωτικά και «θεραπευτικά» στους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε.