«Η Μάχη του Ωρωπού»: Η λαμπρή εκδήλωση για μια σημαντική στιγμή στην ιστορία της πόλης

Οι πεσόντες ήρωες που πρωταγωνίστησαν στη νικηφόρα Μάχη του Ωρωπού στις 13 Ιουλίου 1829 και αφιέρωσαν τη ζωή τους στην απελευθέρωση της Ελλάδας τιμήθηκαν στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο του Βυζαντινού Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ωρωπού.

Η πομπή του Συλλόγου Ιστορικής Αναβίωσης «Βοστίτσα 1821» συνοδευόμενη από τη Φιλαρμονική του Δήμου Ωρωπού προς τον Ναό άνοιξε το πρώτο μέρος της εκδήλωσης και ακολούθησε η δοξολογία και η επιμνημόσυνη δέηση στο Μνημείο των Ηρώων.

Μετά την κατάθεση στεφάνων, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των πεσόντων. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε ο αντιδήμαρχος Ωρωπού, Οικονομικών και Διοικητικών Υπηρεσιών, κ. Νικόλαος Λούπης, ο οποίος απηύθυνε χαιρετισμό. Στη συνέχεια, ο κ. Γιάννης Γκικάκης, ιστορικός, ερευνητής και συγγραφέας που ανέδειξε την Μάχη του Ωρωπού, την τελευταία μάχη στην Αττικοβοιωτία, αναφέρθηκε σε μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία της. Ακολούθως, χαιρετισμό απηύθυνε ο εκπρόσωπος του Πατριωτικού Ομίλου Απόγονων Αγωνιστών 1821. Ιδιαίτερα ουσιαστική ήταν η ομιλία του Δρ. Μελέτη Μελετόπουλου καθώς και του κ. Γεώργιου Πύργαρη Σκουρτανιώτη, ιστορικού ερευνητή και συγγραφέα. Μετά το τέλος των ομιλιών ακολούθησε η απόδοση τιμητικών βραβείων και αναμνηστικών ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου.

Μερικές πληροφορίες για τη Μάχη του Ωρωπού

Μετά την πολιορκία και το ολοκαύτωμα του Μεσολογγίου, ο Κιουταχής κατευθύνθηκε στην Αττική, καθιστώντας πάλι, ολόκληρη τη ευρύτερη περιοχή ως τόπο συγκέντρωσης Τουρκικών στρατευμάτων. Παράλληλα, ο Ομέρ πασάς της Καρύστου, με δύναμη 1000 ανδρών κατέλαβε το Καπανδρίτι. Ο Ωρωπός αποτελούσε σημαντικό κομμάτι της Τουρκικής επικυριαρχίας, καθώς κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Ακροπόλεως, εξασφαλιζόταν μέσω αυτού (του Ωρωπού) ο ανεφοδιασμός των Τουρκικών στρατευμάτων από την Θεσσαλία και την Εύβοια. Στα τέλη του 1826 και στις αρχές του 1827, Ελληνικές δυνάμεις υπό τους Αδριανό και Κριεζώτη, θέλοντας να εμποδίσουν τον ανεφοδιασμό των Οθωμανικών στρατευμάτων, επιχείρησαν να ανακαταλάβουν τις αποθήκες στην Σκάλα. Έστειλαν, λοιπόν, τρία πλοία, την «Ελλάδα», την «Καρτερία» και τον «Νέλσωνα», υπό τους Μιαούλη, Άστιγγα και Παπανικολή. Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν η κατάληψη δύο τουρκικών πλοίων, η καταστροφή των πυροβολείων, της ξύλινης οχυρώσεως και μίας αποθήκης πυρομαχικών των Τούρκων, χωρίς ωστόσο να επιτευχθεί η κατάληψη του Ωρωπού και των αποθηκών. Ο θάνατος του Καραϊσκάκη τον Απρίλιο του 1827, επέφερε ήττες και συμφορές, μεταθέτοντας την νίκη για δύο χρόνια αργότερα.

Το 1829, και ενώ οι Τούρκοι κατείχαν ακόμα την Θήβα και την Αττική, διαδραματίστηκαν σπουδαίες μάχες στο διάστημα από τον Μάιο έως και τον Σεπτέμβριο. Στις 2 Ιουνίου του 1829 ο Ομέρ πασάς της Καρύστου, με 1000 τακτικούς, 500-800 ατάκτους και 150 ιππείς, στην προσπάθεια του να ανακαταλάβει τον Ανηφορίτη, θα εμπλακεί σε 5άωρη μάχη ενάντια σε 800 Έλληνες υπό τον Κριεζώτη, στην οποία παρ’ ολίγον να πιαστεί αιχμάλωτος. Μετά την νίκη αυτή, θα αποσταλούν στον Ωρωπό 200-400 Έλληνες, οι οποίοι θα απελευθερώσουν το χωριό σε σκληρή μάχη ενάντια σε 300 Τούρκους, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να πάρουν τις αποθήκες. Ένα μήνα αργότερα, με διαταγή του στρατάρχου Δημητρίου Υψηλάντη, θα αποσταλούν στον Ωρωπό 400 πεζοί και 50 ιππείς οι οποίοι θα καταδιώξουν τους εναπομείναντες Τούρκους και θα καταλάβουν εξ ολοκλήρου τον Ωρωπό. Η απελευθέρωση θα επέλθει τελικά το 1831, όταν ο Σουλτάνος θα αναγκαστεί να υπογράψει την Συνθήκη του Λονδίνου, αναγνωρίζοντας την ίδρυση του Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους.