Δεκαοκτώ μήνες από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και η αβεβαιότητα παραμένει

Αν και τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης δεν ξοδεύουν πολύ από τον τηλεοπτικό τους αέρα για το επίμαχο θέμα, όπως κάνουν άλλα μέσα στην κεντρική και τη δυτική Ευρώπη, εντούτοις οι εξελίξεις δείχνουν πως ο δρόμος για το τέλος αυτής της αιματηρής σύγκρουσης είναι ακόμα μακρύς.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ευρωπαϊκή πολιτική, καθώς υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν επιπτώσεις σε πολλά επίπεδα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι Βρυξέλλες, αλλά και τα επιμέρους εθνικά κράτη έδειξαν μεγάλη αλληλεγγύη στην ηγεσία και τον λαό της Ουκρανίας που ζει μια πρωτόγνωρη για ευρωπαϊκό έδαφος κατάσταση εδώ και πολλές δεκαετίες.

Πώς διαμορφώνονται σήμερα τα δεδομένα; Από τη μία πλευρά η Ρωσία εμφανίζεται αποφασισμένη να πετύχει τους στρατηγικούς γεωπολιτικούς της στόχους στην περιοχή, δηλαδή στην Κριμαία και στην Αζοφική θάλασσα και δεν κάνει βήμα πίσω. Στην αντίπερα όχθη, η Ουκρανία έχει επιδείξει έως σήμερα μια χαρακτηριστική ανθεκτικότητα, ενώ στόχος της είναι η ανακατάληψη εδαφών στην ανατολική Ουκρανία, διασπώντας ουσιαστικά τις ρωσικές δυνάμεις κατοχής στα δύο.

Πέρα από κάθε αμφιβολία οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα σύνθετες και η βελτίωση τους απαιτεί υπομονή, σχέδιο, αποφασιστικότητα. Όμως τι θα γίνει από εδώ και στο εξής; Τα όσα συμβαίνουν στην Κριμαία τα τελευταία εικοσιτετράωρα προκαλούν εκ νέου ανησυχία, την ώρα που η Μόσχα αποφάσισε να διακόψει τη συμφωνία με την Ουκρανία για τη μεταφορά των σιτηρών.

Αυτό εφόσον συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα ενδέχεται να οδηγήσει σε μία νέα επισιτιστική κρίση, αύξηση των τιμών κλπ. Την ίδια ώρα, η απεξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο χρειάζεται χρόνο, ενώ κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τη διαμόρφωση των τιμών στα καύσιμα τους επόμενους μήνες.

Εκτός των παραπάνω, η Ουκρανία ζητά εκ νέου μεγαλύτερη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια, αν και ισχυρές δυνάμεις, όπως η Βρετανία και η Γερμανία φαίνεται ότι βρίσκονται στα όρια τους. Μάλιστα στο Βερολίνο το θέμα έχει πάρει διαστάσεις στον Τύπο, με εκτενή ρεπορτάζ να αναφέρουν ανάμεσα σε άλλα ότι δεν μπορείς από τη μία να προσφέρεις βοήθεια εκατοντάδων εκατ. ευρώ στην Ουκρανία και από την άλλη να αδυνατείς να στηρίξεις οικονομικά δομές που αφορούν στην οικογένεια.

Εν κατακλείδι, η κρίση στην Ουκρανία μπορεί να ταυτιστεί με έναν λαβύρινθο που τον μίτο της Αριάδνης δεν κρατάει μόνο μια χώρα. Το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε τροχιά ισχυροποίησης, η Ρωσία αντιδρά αυτοσυντηρητικά, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δεν αντέχουν άλλη πίεση, ενώ η πλειοψηφία πιστεύει σε ένα καλύτερο μέλλον, αλλά ανησυχεί. Οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι και η ασφάλεια και η σταθερότητα αποτελούν έννοιες που δεν πρέπει με κανένα τρόπο να θεωρούνται δεδομένες.