Επισπεύδεται η αποκατάσταση του Ελληνικού Ωδείου

Δεκαετίες αμέλειας εκ μέρους της πολιτείας οδήγησαν στην κατάρρευση τμήματος του ιστορικού κτιρίου της οδού Φειδίου 3, γνωστού ως έδρας του Ελληνικού Ωδείου, που είχε ιδρύσει ο Μανώλης Καλομοίρης το 1919. Το διατηρητέο κτίριο (ήδη από το 1977, επί υπουργίας Κωνσταντίνου Τρυπάνη) ανήκε για πολλά χρόνια στο Ταμείο Συντάξεων Προσωπικού Εθνικής Τραπέζης, αλλά από το 2006 είχε περιέλθει στο υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο είχε τότε εξαγγείλει την αποκατάστασή του.

Τα τελευταία χρόνια ανήκε στον ΕΦΚΑ και, όπως επισημαίνει ανακοίνωση, «παραχωρήθηκε προς χρήση στο υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με τον συντονισμό των υπουργών Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Κωστή Χατζηδάκη και της διοίκησης του ΕΦΚΑ». Με τη συνδρομή ιδιώτη χορηγού συντάσσονται ταχύτατα οι μελέτες ώστε να ενταχθεί για χρηματοδότηση στο ΕΣΠΑ 2021-2027.

Τμήμα του νότιου τοίχου του ιστορικού κτιρίου κατέρρευσε στις 21 Ιουλίου και η κατάρρευση προκάλεσε ζημιές στον παρακείμενο κινηματογράφο «Ιντεάλ», που έχει είσοδο επί της Πανεπιστημίου, στο Μέγαρο Σλήμαν – Μελά. Βάσει των συμπερασμάτων από την αυτοψία που διενήργησε κλιμάκιο της Διεύθυνσης Προστασίας και Αναστήλωσης Νεωτέρων και Σύγχρονων Μνημείων του ΥΠΠΟΑ, θα γίνουν άμεσες σωστικές ενέργειες στο διατηρητέο κτίριο και στον κινηματογράφο.

Το κτίριο του Ελληνικού Ωδείου είναι από τα παλαιότερα και ιστορικότερα της Αθήνας. Συνδέεται με τα πρώτα χρόνια της ελληνικής πρωτεύουσας, τη δεκαετία του 1830, όταν η περιοχή όπου κτίστηκε η οικία ήταν ακόμη αδιαμόρφωτη. Σε αυτές τις προεκτάσεις της νέας πόλεως κτίστηκε το 1836, αρχικά ως κατοικία του φιλέλληνα πρεσβευτή της Αυστρίας Αντον Πρόκες φον Οστεν, από τον ήδη δραστήριο στην Αθήνα Γερμανό αρχιτέκτονα Γκούσταφ Αντολφ Λύντερς, ο οποίος προσάρμοσε τα σχέδια του Αυστριακού αρχιτέκτονα Καρλ Ρέσνερ. Ονομαστοί ήταν οι χοροί στο σπίτι του Φον Οστεν, όπου μαζευόταν η εκλεκτή αθηναϊκή κοινωνία. Αναφέρεται και από τον Χανς Κρίστιαν Αντερσεν, όταν συγκινημένος επισκέφθηκε την Αθήνα, το 1841. Αργότερα, το 1854, το κτίριο αγοράστηκε από την Ελένη Τοσίτσα και το 1887 από τη θυγατέρα του Ερρίκου Σλήμαν, Ανδρομάχη Σλήμαν-Μελά. Γειτνιάζει με το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, έργο Ερνέστου Τσίλλερ, σε οικόπεδο που είχε παραχωρήσει ο Ερρίκος Σλήμαν. Το κτίριο του Ελληνικού Ωδείου, όπως έγινε γνωστό, από το 1919 και μετά συνδέθηκε με μεγάλες προσωπικότητες της μουσικής ζωής (φοίτησε εκεί και η Μαρία Κάλλας) και είναι ένα από τα τρία σωζόμενα ιδιωτικά κτίρια της οθωνικής περιόδου στη «νέα πόλη». Τα άλλα είναι η οικία Δεκόζη – Βούρου (νυν Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών) και η οικία Σούτσου – Ράλλη, Πανεπιστημίου και Κοραή.