Ερντογάν: Η συμφωνία με τη Λιβύη αντιστρέφει τη συνθήκη των Σεβρών [Βίντεο, Εικόνες]

Επιμένει στη γραμμή των “εμπρηστικών” δηλώσεων ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος σε τηλεοπτική του συνέντευξη το βράδυ της Κυριακής έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι η συμφωνία της Τουρκίας με τη Λιβύη «είναι στην πραγματικότητα η αντιστροφή (της συνθήκης) των Σεβρών».

Ταυτόχρονα, παρουσία χαρτών, προανήγγειλε όχι μόνο σεισμικές έρευνες αλλά και γεωτρήσεις βάσει της συμφωνίας με την Λιβύη, την οποία η Ελλάδα τονίζει ότι δεν παράγει έννομα αποτελέσματα και έχει επιδοθεί σε διπλωματικό μαραθώνιο για την ακύρωσή της.

«Με τη βοήθεια του Θεού και πολύ σύντομα εδώ θα ξεκινήσουμε και σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις» είπε στους δημοσιογράφους που του έπαιρναν τη συνέντευξη. Ο Ερντογάν, μάλιστα, απηύθυνε κάλεσμα σε «δυνατές διεθνώς εταιρείες» για συνεργασία στην περιοχή υποστηρίζοντας ότι υπάρχουν σημαντικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων στην ανατολική Μεσόγειο.

Στην συνέχεια ανέφερε ότι η συμφωνία της Τουρκίας με τη Λιβύη προστατεύει τα δικαιώματα των δύο χωρών και ότι η Άγκυρα δεν θα επιτρέψει μονομερείς ενέργειες.
«Αν η κυβέρνηση της Λιβύης ζητήσει στρατιωτική βοήθεια, η Τουρκία θα λάβει την απόφασή της» είπε ο Τούρκος πρόεδρος επαναλαμβάνοντας ότι η Άγκυρα είναι «έτοιμη να παρέχει κάθε βοήθεια στη Λιβύη».

Τι περιελάμβανε  η «Συνθήκη των Σεβρών»

Η Συνθήκη των Σεβρών υπεγράφη στις 28 Ιουλίου 1920 στην πόλη Σεβρ (Sèvres) της Γαλλίας, φέρνοντας την ειρήνη ανάμεσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και τις Συμμαχικές και σχετιζόμενες Δυνάμεις μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι όροι

Η συνθήκη όριζε τα εξής: η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε την κυριαρχία της Μεσοποταμίας (Ιράκ), της Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας στην Βρετανία ως προτεκτοράτα της Κοινωνίας των Εθνών, τη Συρία και τον Λίβανο στη Γαλλία επίσης ως προτεκτοράτα και η υπαγωγή της Ανατόλιας στη σφαίρα επιρροής της Ιταλίας. Η Χετζάζ (μέρος της σημερινής Σαουδικής Αραβίας) το Κουρδιστάν και η Αρμενία θα γίνονταν ανεξάρτητα κράτη.

Ελληνική επέκταση

Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος και η ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη.

Η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του Σουλτάνου αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή ως εντολοδόχο των Συμμάχων, και θα μπορούσε να προσαρτήθει στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα.

Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακόμα οτι αν οι οθωμανικές αρχές δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα, κάτι το οποίο έντεχνα είχε προωθήσει ο Ελευθέριος Βενιζέλος.

Παράλληλα, η Βόρεια Ήπειρος ενσωματωνόταν στην Ελλάδα με το μυστικό Σύμφωνο Βενιζέλου – Τιττόνι.

Η Ιταλία συμφώνησε ακόμα να παραχωρήσει τα Δωδεκάνησα (εκτός από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο) στην Ελλάδα, και όταν η Βρετανία έδινε στο μέλλον την Κύπρο στην Ελλάδα, τότε (μετά από δημοψήφισμα) θα παραχωρούταν και αυτά τα νησιά (η συμφωνία ακυρώθηκε αργότερα από την Ιταλία το 1922).

Τα στενά των Δαρδανελίων και η θάλασσα του Μαρμαρά αποστρατικοποιήθηκαν και έγιναν προσωρινά διεθνής περιοχή, οι Σύμμαχοι απέκτησαν τον οικονομικό έλεγχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τέλος καθορίζονταν η ισότητα και τα δικαιώματα των χριστιανικών μειονοτήτων.

Η επικύρωση της Συνθήκης δεν έγινε από κανένα συμμαχικό κοινοβούλιο (ούτε από το ελληνικό), καθώς μετά την επαναφορά του Κωνσταντίνου στον ελληνικό θρόνο, διαταράχθηκαν οι σχέσεις με τις συμμαχικές δυνάμεις, οι οποίες ποτέ δεν τον αναγνώρισαν ως αρχηγό του ελληνικού κράτους.

Η Σοβιετική Ένωση έκανε ξεχωριστή συνθήκη με τους Οθωμανούς. Μετά την επικράτηση των Νεότουρκων, που μετέφεραν την πρωτεύουσα στην Άγκυρα, καθώς και την Μικρασιατική Καταστροφή, οι σύμμαχοι υπέγραψαν νέα συνθήκη ειρήνης (Συνθήκη της Λωζάνης) το 1923, με ευνοϊκότερους όρους για την (πλέον) Τουρκία.