Η «Μήδεια» του Σάιμον Στόουν έρχεται τον Ιούλιο στο Θέατρο Παλλάς

Ένας από τους πιο καταξιωμένους σύγχρονους δημιουργούς παγκοσμίως, ο σκηνοθέτης Σάιμον Στόουν παρουσιάζει τη δική του «Μήδεια» στο Θέατρο Παλλάς από τις 9 έως τις 11 Ιουλίου, σε ένα από τα σημαντικότερα καλλιτεχνικά γεγονότα του φετινού καλοκαιριού.

Οδεύοντας προς την εμβληματική επέτειο των 70 χρόνων από την έναρξή του (το 2025), το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου εντάσσει νέους χώρους στον καλλιτεχνικό του σχεδιασμό και με πνεύμα εξωστρέφειας προχωράει στη μετάκληση σπουδαίων δημιουργών, όπως ο παγκόσμιος αστέρας του θεάτρου Σάιμον Στόουν που θα παρουσιάσει τη «Μήδεια» για τρεις παραστάσεις, με το καστ του Internationaal Theater Amsterdam, ενός από τους ισχυρότερους θεατρικούς οργανισμούς στην Ευρώπη.

Ο Σάιμον Στόουν έχει μεταξύ άλλων σκηνοθετήσει την ταινία «The Dig» για το Netflix, ενώ έχει συνεργαστεί με μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου (Τζέφρι Ρας, Ρέιφ Φάινς κά) και έχει σκηνοθετήσει παραστάσεις που έχουν παρουσιαστεί σε μεγάλα θέατρα και φεστιβάλ του κόσμου.

Καλλιτεχνικό γεγονός παγκόσμιας εμβέλειας, η «Μήδεια» του επιδραστικού σκηνοθέτη, συγγραφέα και ηθοποιού, έχει παρουσιαστεί στις σημαντικότερες σκηνές παγκοσμίως (Λονδίνο, Νέα Υόρκη, ‘Αμστερνταμ, Μαδρίτη κα), αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Μάλιστα στο BAM της Νέας Υόρκης ο θίασος αποτελούνταν από Αμερικανούς ηθοποιούς. Η «Μήδεια» έκανε πρεμιέρα το 2014 στην Ολλανδία με τον θίασο του Ίβο βαν Χόβε Toneelgropeamsterdam και με τη Marieke Heenbik στον πρωταγωνιστικό ρόλο, η οποία απέσπασε το βραβείο Theo d’Or. Στην Ελλάδα, παρότι γνωρίζουμε τον Στόουν ως συγγραφέα, θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε παράσταση σε δική του σκηνοθεσία.

Η Μήδεια στο σήμερα

Ίσως δεν υπάρχει γυναικεία μορφή από το σύμπαν του αρχαίου δράματος που να συγκλονίζει περισσότερο από τη Μήδεια. Κάθε εποχή δίνει τη δική της ερμηνεία στην ιστορία της πριγκίπισσας που προδίδει την πατρίδα της και τους δικούς της από έρωτα για τον Ιάσονα.

Κι αν η Μήδεια ζούσε σήμερα; Εμπνευσμένος από την ιστορία μιας γιατρού στο Κάνσας που σκότωσε τον άντρα της και δύο από τα τρία παιδιά τους στα μέσα της δεκαετίας του 1990 στον απόηχο ενός δύσκολου διαζυγίου, ο Στόουν προτείνει μια σύγχρονη ανάγνωση του ευριπίδειου δράματος, με φόντο τη μεσοαστική Αμερική του σήμερα. Ο πυρήνας του μύθου ζυμώνεται με νέα υλικά αλλά μένει αναλλοίωτος. Έχοντας μόλις πάρει εξιτήριο από μια ψυχιατρική κλινική, η ‘Αννα ελπίζει σε μια συμφιλίωση με τον σύζυγό της, Λούκας, παρότι είχε προηγουμένως προσπαθήσει να τον δηλητηριάσει. Η επανένωση προβλέπεται ολέθρια, αφού το σπίτι τους μετατρέπεται σε πεδίο μάχης και εκτόνωσης ακραίων συναισθημάτων.

Τι λέει ο Σάιμον Στόουν για τη δική του Μήδεια

Ο Αυστραλός ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Σάιμον Στόουν (γεν. 1984) είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους και περιζήτητους θεατρικούς δημιουργούς διεθνώς.

Μανιώδης αναγνώστης της μυθολογίας και των κλασικών, προσεγγίζει τα έργα που επιλέγει με υλικά σύγχρονα, καθημερινά, για να δώσει μια επικαιροποιημένη, πιο οικεία μορφή στο αρχικό περιεχόμενο. Εκκινώντας από τους δραματικούς χαρακτήρες, εργάζεται με βάση τον αυτοσχεδιασμό δημιουργώντας μαζί με τους ηθοποιούς μια δική του εκδοχή, που αναδεικνύει εκ νέου τη λάμψη του πρωτοτύπου. Ο δημιουργός επανέρχεται αδιάλειπτα στους κλασικούς και στη μυθολογία γιατί πιστεύει ότι θέτουν όλα τα θεμελιώδη ερωτήματα για την ανθρώπινη κατάσταση.

«Η ιστορία της Μήδειας είναι διαχρονική. Όταν ένα ζευγάρι χωρίζει, η επιθυμία του ενός συντρόφου να πληγώσει τον άλλο μπορεί να είναι τόσο βαθιά ώστε να φτάσουν στο σημείο να καταστρέψουν ό,τι αγαπούν περισσότερο. Η Μήδεια είναι μια γυναίκα που σκοτώνει τα παιδιά της. Τι θα μπορούσε να οδηγήσει μια γυναίκα σε μια τέτοια πράξη; Είναι άραγε η συνειδητοποίηση ότι δεν σημαίνει πια τίποτα για τον αγαπημένο της; Ότι την έχει αντικαταστήσει με μια νεότερη εκδοχή της; Η Μήδεια ήταν κάποτε η μούσα του Ιάσονα, η γυναίκα που τον σαγήνευσε και τον μάγεψε. Τώρα πια δεν έχει θέση στα σχέδια και τις φιλοδοξίες του. Την απορρίπτει, ακυρώνει τον ίδιο τον σκοπό της ζωής της. Την εξωθεί στα άκρα. Η απόγνωση και το κακό την κυριεύουν. Δεν εγκαταλείπει τα παιδιά της, κάνει κάτι ακόμα πιο δραστικό: τα σκοτώνει» αναφέρει ο σκηνοθέτης.