Η Στέγη παρουσιάζει την έκθεση «Plásmata 3» στο Πεδίον του Άρεως

Υβριδικά έργα, οικεία και αλλόκοτα πλάσματα, που αναρωτιέσαι αν υπήρξαν ποτέ, μπλέκονται με ζωντανό ραδιόφωνο, κινηματογραφικές προβολές, συζητήσεις και γεύσεις, μεταμορφώνοντας το Πεδίον του ‘Αρεως σε έναν χώρο περιπλάνησης και διαρκούς ανακάλυψης. Ο λόγος για την έκθεση «Plásmata 3», που διοργανώνει η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση για θεατές κάθε ηλικίας από τις 27 Μαΐου ως τις 15 Ιουνίου στο Πεδίον του ‘Αρεως, με ελεύθερη είσοδο.

Μήπως ζούμε ανάμεσα στο πραγματικό και την παραίσθηση; Τα «Plásmata 3» μάς προσκαλούν σε έναν κόσμο όπου τα όρια πραγματικότητας και ψευδαίσθησης χάνονται και το καθημερινό μεταμορφώνεται σε κάτι μαγικό. Στην έκθεση θα παρουσιαστούν 25 έργα Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών, αρκετά από τα οποία ανήκουν στη Συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση, πολλά σε νέες αναθέσεις, που απλώνονται διακριτικά στον δημόσιο χώρο σαν ένα όνειρο και συνομιλούν με την καθημερινότητά μας, δίνοντας χώρο στο αναλογικό, το σωματικό και το φαντασιακό.

Το σουρεαλιστικό στοιχείο δεν βρίσκεται μόνο στα έργα της έκθεσης, αλλά είναι εγγενές στον ίδιο τον χώρο. Ένα πάρκο που μοιάζει φυσικό αλλά είναι κατασκευασμένο, ένας τόπος που αποκαλύπτεται σαν ζούγκλα και κρύβεται σαν ένα συλλογικό ιερό των ονείρων μας, ένα σκηνικό που διαρκώς μεταμορφώνεται.

Ανάμεσα σε υβριδικά έργα, παράξενα τοτέμ φορτισμένα με υπαινιγμούς πνευματισμού, μυθικά ζώα, αρχαιοπρεπείς κολόνες-μαξιλάρια όπου ξαπλώνεις άφοβα χωρίς να πονάς, μνημεία φτιαγμένα από σπασμένα μάρμαρα αθηναϊκών πεζοδρομίων, σώματα που δεν ξέρεις εάν πέφτουν στο κενό ή εάν ανεβαίνουν στον ουρανό από μια σκάλα που οδηγεί στο πουθενά, γυάλινα λουλούδια που φωτίζονται με τη δύναμη της αγκαλιάς δύο ανθρώπων, αμαζόνες πάνω σε μηχανές, κοχύλια που περιστρέφονται αέναα και μέσα από τα οποία ακούγονται σταγόνες να ρέουν, οικεία και ανοίκεια πλάσματα που ξεπροβάλλουν μέσα από τα παρτέρια του πάρκου, τα «Plásmata 3» συνθέτουν μια εμπειρία φαντασίας και περιπλάνησης.

Η έκθεση δεν διαχωρίζει την τέχνη σε ψηφιακή και αναλογική. Αντίθετα, αναδεικνύουν τη φυσική της συνέχεια στον χρόνο: από το θέατρο σκιών στο projection mapping, από τη ζωγραφική στο φιλμ, από τη video art στη σημερινή ψηφιακή και μετα-ψηφιακή έκφραση. Η τεχνολογία παρουσιάζεται όχι ως αυτοσκοπός, αλλά ως εργαλείο.

Την καλλιτεχνική διεύθυνση και επιμέλεια υπογράφει η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, εκτελεστικός διευθυντής είναι ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, τον σχεδιασμό και την επιμέλεια προγράμματος έκανε ο Πρόδρομος Τσιαβός, τον σχεδιασμό της έκθεσης ο Λουκάς Μπάκας.

Συμμετέχουν οι καλλιτέχνες: Ανδρέας Αγγελιδάκης, Ziad Antar, Yoann Bourgeois, The Callas, DIONYSIOS, John Fitzgerald, Pierre-Christophe Gam, Moritz Simon Geist, Έφη Γούση, Joana Hadjithomas & Khalil Joreige, Botao ‘Amber’ Hu, Noemi Iglesias Barrios, Kalos&Klio, William Kentridge, Αίας Κόκκαλης, Κατερίνα Κομιανού, Jiabao Li, Matt McCorkle, Μανούσος Μανουσάκης, Ναταλία Μαντά, Martyna Marciniak, Μαρία Μαυροπούλου, Τζάνις Ράφα, Andreas Wannerstedt, Robert Wilson.