«Στον δρόμο για τον Κολωνό»: Η εγκατάσταση εικονικής πραγματικότητας της Λ. Αλαβάνου έρχεται στη Στέγη

Ντοκιμαντέρ, μυθοπλασία, πτήσεις με drone, slapstick, βίντεο κλιπ εμπνευσμένα από τη διαβαλκανική ποπ κουλτούρα σύγχρονων Ρομά τραγουδιστών, εξεζητημένες φάρσες, τεχνολογία εικονικής πραγματικότητας, ημισφαιρικοί θόλοι και υβριδικά καθίσματα εμπνευσμένα από τον αρχιτέκτονα της ουτοπίας του μοντερνισμού Τάκη Ζενέτο συνθέτουν την εγκατάσταση εικονικής πραγματικότητας της Λουκίας Αλαβάνου, που παρουσιάζεται στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση από 11 Οκτωβρίου έως 30 Νοεμβρίου. Η εγκατάσταση με τίτλο «Στον δρόμο για τον Κολωνό» εκπροσώπησε την Ελλάδα στην 59η Μπιενάλε της Βενετίας. Πρωταγωνιστές της μέλη της κοινότητας των Ρομά από τη Νέα Ζωή Ασπροπύργου, στη Δυτική Αττική, που ακολουθούν τα χνάρια του Οιδίποδα.

Στον ημιφωτισμένο εκθεσιακό χώρο της Στέγης στο -1 και σε μια θεατρική ατμόσφαιρα, οι επισκέπτες της εγκατάστασης οδηγούνται στους ειδικά διαμορφωμένους ημισφαιρικούς θόλους, μέσα στους οποίους βρίσκονται τα υβριδικά καθίσματα, μεταξύ καρέκλας γραφείου και ανατομικής πολυθρόνας τηλεόρασης, που αφήνουν -χάρη στην εργονομία τους- τους θεατές ελεύθερους να βιώσουν το φάσμα των 360 μοιρών της ταινίας. Επιπλέον, ο σχεδιασμός του ήχου της ταινίας εικονικής πραγματικότητας είναι κατευθυντικός και, όπως και η εικόνα, ανταποκρίνεται στις κινήσεις των θεατών δημιουργώντας μια πρωτόγνωρη εμπειρία.

Στην εγκατάστασή της, η Λουκία Αλαβάνου προσκαλεί το κοινό να κάνει ένα ταξίδι στον χρόνο, με μια πλοκή που εκτυλίσσεται γύρω από τα θέματα των γηρατειών και του θανάτου, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της οικουμενικής ελευθερίας, με κυρίαρχη τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα της μετανάστευσης, του εκτοπισμού, των μειονοτήτων, των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

H Λουκία Αλαβάνου σημειώνει: «Στη διάρκεια μιας επίσκεψής μου σε μια αχαρτογράφητη περιοχή της Δυτικής Αττικής, χάθηκα και βρέθηκα τυχαία στο γκέτο των Ρομά, το οποίο θεωρείται ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη στην Ελλάδα. Αυτή η κοινότητα Ρομά εγκαταστάθηκε εκεί τη δεκαετία του 1980, ερχόμενη από τη Θήβα, όπως και ο Οιδίπους δηλαδή. Υπάρχει μάλιστα μια υπόθεση ότι η διαδρομή που ακολούθησε ο Οιδίπους, από τη Θήβα προς τον Κολωνό, περνούσε ακριβώς από αυτή την τοποθεσία, που έχει το ενδιαφέρον όνομα Νέα Ζωή».

Η πρώτη έκδοση της ταινίας «Στον δρόμο για τον Κολωνό» ανήκει στη συλλογή του Ιδρύματος Ωνάση και πραγματοποιήθηκε με τη συμβολή του Onassis Culture και με την υποστήριξη του PCAI/Polygreen Culture and Art Initiative.

Η παρουσίασή της στην 59η Μπιενάλε της Βενετίας, σε επιμέλεια του Heinz Peter Schwerfel, πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, με την ενίσχυση του Ιδρύματος Ωνάση και με φορέα υλοποίησης την Εθνική Πινακοθήκη, καθώς και με την υποστήριξη των: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΝΕΟΝ, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, OUΤSEΤ.

Η Αλαβάνου έχει υπάρξει υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση και είναι fellow artist στο ONX Studio, τη διεθνή πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση στη Νέα Υόρκη για την τεχνητή νοημοσύνη και την επαυξημένη πραγματικότητα. Η ταινία αναπτύχθηκε αρχικά στο πλαίσιο του προγράμματος FEATURE EXPANDED (HOME, Μάντσεστερ / απονέμεται από το Lo schermo dell’arte, Φλωρεντία) για το οποίο η σκηνοθέτρια είχε λάβει υποτροφία.

Η εγκατάσταση είναι εξ ολοκλήρου στα αγγλικά.

Λίγα λόγια για τη Λουκία Αλαβάνου

Η Λουκία Αλαβάνου είναι καλλιτέχνιδα κινούμενης εικόνας και κινηματογραφίστρια. Τα τελευταία χρόνια, αφότου απέσπασε διεθνή αναγνώριση, ίδρυσε τη VRS, την πρώτη εταιρεία παραγωγής VR ταινιών στην Ελλάδα. Η Αλαβάνου έχει μεταπτυχιακό στη Φωτογραφία από το Royal College of Art του Λονδίνου και ήταν η νικήτρια του 5ου Βραβείου ΔΕΣΤΕ. Για τα έτη 2022 και 2023 είναι υπότροφος καλλιτέχνιδα στο ONX Studio, μια πρωτοβουλία του Ιδρύματος Ωνάση και του New Museum στη Νέα Υόρκη. Έργα της Αλαβάνου έχουν παρουσιαστεί από οργανισμούς και φεστιβάλ όπως οι Accelerator (Στοκχόλμη), KANAL-Centre Pompidou (Βρυξέλλες), Gucci Garden (Φλωρεντία), Kino der Kunst (Μόναχο), Palais de BOZAR (Βρυξέλλες), Palais de Tokyo (Παρίσι), Μπιενάλε της Αθήνας, Μπιενάλε της Μόσχας, Fiorucci Art Trust (Λονδίνο), Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης.