3η Μαΐου: Παγκόσμια Ημέρα Ελευθερίας του Τύπου

Η 3η Μαΐου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας μετά από πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ένωσης Εφημερίδων (ΠΕΕ) το 1993, με εισήγηση της UNESCΟ, ως φόρος τιμής στην Διακήρυξη του Βίντχουκ, μιας έκκλησης Αφρικανών δημοσιογράφων για ελεύθερα, ανεξάρτητα και πλουραλιστικά ΜΜΕ.

Το αίτημα αυτό μοιάζει να είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, αφού σύμφωνα με την Έκθεση της οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (Journalists Sans Frontieres) για το 2016 όλοι οι δείκτες (όπως ο πλουραλισμός, η ανεξαρτησία των Μέσων Ενημέρωσης, το περιβάλλον και η αυτολογοκρισία, το νομικό πλαίσιο, η διαφάνεια, οι υποδομές και οι καταχρήσεις εξουσίας) παρουσιάζουν επιδείνωση, καθώς πλήθος κρατικών αρχών προσπαθεί να αναλάβει τον έλεγχο στις χώρες, από τον φόβο υπερβολικής διεύρυνσης του δημοσίου διαλόγου.

Η χώρα μας δεν παρουσιάζει καλύτερη κατάσταση: η Ελλάδα βρίσκεται στη θέση 89, λίγο καλύτερα από το 2015 (θέση 91), πίσω από το Τόγκο (88), τη Μοζαμβίκη (87) και την Ακτή του Ελεφαντοστού (86), κι ενώ όλο και συχνότερα παρατηρούνται φαινόμενα ποινικοποίησης της ελευροτυπίας και ερμηνείας της ελευθερίας της έκφρασης κατά το δοκούν. Δυστυχώς δεν φαίνεται να υπάρχουν προοπτικές βελτίωσης, όχι τουλάχιστον με βάση όσα έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες. Αυτό το διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη η δημόσια διαβούλευση το σχέδιο προκήρυξης ανοιχτού διεθνούς διαγωνισμού αδειοδότησης των ψηφιακών τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας γενικού περιεχομένου που ανήρτησε η κυβέρνηση. Πρόκειται για ένα σχέδιο που περιορίζει τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών και κατά συνέπεια τον πλουραλισμό των ΜΜΕ στην χώρα μας, ενώ προηγουμένως δεν έχει συζητηθεί με τους αρμόδιους φορείς και ενδιαφερόμενους – ο σχολιασμός από τους πολίτες χωρίς να έχει λάβει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες της αγορά δεν συνιστά ουσιαστική διαβούλευση.
Η ΕΙΤΗΣΕΕ, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας, εκφράζει για μία ακόμα φορά την ανάγκη να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος για τα θέματα που αφορούν στα ΜΜΕ κι επισημαίνει την ανάγκη να «περιφρουρηθούν» τα κατοχυρωμένα από το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δικαιώματα της ελευθερίας του λόγου, της πολιτικής έκφρασης και του Τύπου.