“Ευρωεκλογές σε πολιτική δίνη”, του Μιλτιάδη Ι. Καρπέτα

Ένα φάντασμα πλανάται πάνω από τη χώρα. Εννέα μόλις μήνες μετά τις εθνικές εκλογές και το καθαρό αποτέλεσμά τους, ο ζόφος της εποχής των «αγανακτισμένων» απειλεί να επιστρέψει.

Τα σημάδια πολλά και ανησυχητικά: Μίσος, εχθροπάθεια, μισαλλοδοξία, αχαλίνωτος λόγος, χυδαιότητα, υστερικές κραυγές, υπέρβαση κάθε ορίου ευπρέπειας και θεσμικής αυτοσυγκράτησης.

* * *

            Η ουσιαστική ανυπαρξία αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναδεικνύεται σε παράγοντα εμπλοκής στην ομαλή λειτουργία του πολιτικού συστήματος.

Ο ακραίος ανταγωνισμός μεταξύ των υπολειμμάτων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για την αντιπολιτευτική πρωτοκαθεδρία, οδηγεί αναπόφευκτα σε ανερμάτιστη πλειοδοσία για  το καθετί. Για τους επιγόνους του Τσίπρα, καθ’ έξιν και κατά συνήθεια. Για το ΠΑΣΟΚ καθ’ έλξιν και κατ’ ανάγκην, πραγματική ή νομιζόμενη.

Επιπλέον, ο συνωστισμός στην υπόλοιπη, αριθμητικά πληθωρική και πολιτικά χαώδη αντιπολίτευση, διεγείρει τα πιο άγρια ένστικτα και κινητοποιεί τα πιο χυδαία μέσα, στον υπέρ πάντων αγώνα εδραίωσης και επιβίωσης (και χρηματοδότησης).

Η συγκυρία των ευρωεκλογών, μετατρέπεται έτσι, σε ένα είδος ετεροχρονισμένης και επ’ ευκαιρία εσωτερικής αναμέτρησης, στην οποία καθένας αναζητά ό,τι του λείπει ή του χρειάζεται.

Σ’ αυτό το περιβάλλον νηφάλιος πολιτικός λόγος, σωστή ιεράρχηση, λογικά επιχειρήματα και θεσμική υπευθυνότητα, δύσκολα αντέχουν.

Εξάλλου, οι βαθιές ρίζες και οι πολυποίκιλοι θύλακες του δεξιού και αριστερού λαϊκισμού και η επιμελώς καλλιεργούμενη και ευδοκιμούσα συνωμοσιολογία, θολώνουν τα πάντα.

* * *

            Η εικόνα συμπληρώνεται από τις πολλές -πραγματικές ή κατασκευασμένες- αφορμές. Αστοχίες, εσφαλμένες επιλογές, αβελτηρίες, ελλείματα, μικρονοϊκές απρέπειες ευτελούς ψηφοθηρίας, δίνουν λαβές και ευκαιρίες στους πολυποίκιλους καραδοκούντες, εντός και εκτός πολιτικής σκηνής.

Αλλού υπάρχουν πραγματικά ζητήματα κι αλλού «η τρίχα γίνεται τριχιά» στη λογική ενός απόλυτου κυνισμού.

Οι ευρωεκλογές μεταλλάσσονται σε ανελέητη εσωτερική διαμάχη. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

Το πιο σημαντικό είναι ότι τα εξημμένα πάθη και η σύγχυση που δημιουργείται, ανακόπτουν και απειλούν να ανατρέψουν την εξομάλυνση της πολιτικής ζωής, που ξεκίνησε το 2019.

Χάνεται η ευκαιρία μιας αβίαστης ψήφου που θα δρομολογούσε ήπια και φυσιολογικά τη διαφοροποίηση του πολιτικού σκηνικού και την προσαρμογή του στις πραγματικές πολιτικές ανάγκες και τάσεις της κοινωνίας.

Για παράδειγμα: Η ζωτικής σημασίας ανάδειξη ουσιαστικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, μάλλον αναστέλλεται επ’ αόριστον.