“Μέρα της γυναίκας”, της Αναστασίας – Αικατερίνης Αλεξοπούλου

Άρθρο της Αναστασίας-Αικατερίνης Αλεξοπούλου Βουλευτή Β1΄ Βορείου Τομέα Αθηνών, με την Ελληνική Λύση στο Χ-τύπο με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας

Η γιορτή της γυναίκας είναι κάθε μέρα! Γιατί κάθε μέρα γιορτάζει η μάνα, η κόρη, η σύζυγος, η αδερφή… Εκείνη που δίνει ζωή.
Παρ’ όλα αυτά, η 8η Μαρτίου έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια ως η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας. Έτσι, η γυναίκα τιμάται μια φορά τον χρόνο ως μνήμη των κατακτήσεων που πέτυχαν διαχρονικά οι γυναίκες αλλά και όσων έχουν ακόμα να πετύχουν, ιδιαίτερα σε τομείς όπως η πολιτική αλλά και η επιχειρηματικότητα.

Έχουν αποκαλέσει τη γυναίκα -και πολύ σωστά- ως τον βασικό κορμό της ύπαρξης. Πράγματι, η γυναίκα σε κάθε καμπή της Ιστορίας είναι παρούσα και έχει πολλές φορές παίξει ρόλο πρωταγωνιστικό στα γεγονότα. Θα έλεγα, έχει επιδράσει τα μέγιστα στις εξελίξεις, και δεν είναι τυχαίο ότι από την προϊστορία κιόλας πολλές σπουδαίες θεότητες είχαν γυναικείες μορφές και ονόματα.

Αλήθεια, δεν ήταν η Μητέρα Γη, η Γαία, η πρώτη θεά των αρχαίων προγόνων μας, που θεωρείτο μάλιστα ως η μητέρα όλων των έμβιων όντων; Αντιπροσώπευε αυτό που είναι η γυναίκα διαχρονικά, μέσα απ’ τους αιώνες και τις χιλιετίες: τον έρωτα, τη γονιμότητα, την εστία, αλλά και το κυνήγι και όλα τα αγαθά που έπαιρνε από τη φύση ο άνθρωπος.

Αλλά και πιο μετά, στα ιστορικά πια χρόνια, πόσες και πόσες γυναικείες μορφές δεν αντιπροσώπευσαν επάξια την περίφημη θηλυκή αρχή… Δεν χρειάζεται να αναφέρω εδώ ονόματα, αφού πίσω απ’ όλες αυτές τις μορφές -όποιο ρόλο και να έπαιξαν στα χρονικά και στα γεγονότα- κρύβεται πάντα το ίδιο προαιώνιο πρότυπο, η ίδια αθάνατη μορφή και ύπαρξη της γυναίκας.

Μπορεί λοιπόν η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας να καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ σχετικά πρόσφατα -το 1975, συγκεκριμένα-, όμως το ιστορικό υπόβαθρο πίσω απ’ αυτό το γεγονός είναι πολύ πλούσιο, με μια σειρά από ιστορία και αγώνες των γυναικών ανά τον κόσμο, που έφεραν μεν σημαντικές κατακτήσεις, αλλά παραμένουν ακόμη κάποιοι ανεκπλήρωτοι στόχοι.

Θα έλεγε κανείς, πως ο προηγούμενος αιώνας ανέδειξε τη γυναίκα σε πολύ μεγάλα αξιώματα και υπεύθυνες θέσεις, για πρώτη φορά εδώ και πολλούς αιώνες. Ήταν, υπό αυτή την έννοια, ένας σημαντικός αιώνας για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των γυναικών ανά τον κόσμο. Ο αιώνας που ζούμε όμως, ο 21ος αιώνας, ίσως αναδείξει τη γυναίκα σε ακόμη πιο ηγετικές θέσεις, αφού αυτά είναι τα μηνύματα των καιρών. Και θα έλεγε κάποιος, γιατί όχι; Γιατί να μην έχουμε όλο και περισσότερες γυναίκες στην ηγεσία, όχι μόνο της πολιτικής, αλλά και των επιχειρήσεων;
Και βέβαια, εδώ θα πρέπει να γίνει μία σαφής διάκριση ανάμεσα στον ρόλο και τη σπουδαιότητα της γυναίκας, ως ιερή μορφή, και στον λεγόμενο φεμινισμό, που τελικά μόνο τα δικαιώματα των γυναικών δεν υποστηρίζει και δεν προωθεί. Το γυναικείο κίνημα δεν έχει ανάγκη από ακρότητες κανενός είδους. Κι αυτό επειδή όσο ακραία και άκομψη ήταν η περιθωριοποίηση των γυναικών επί αιώνες στην κοινωνική πραγματικότητα, άλλο τόσο αντιαισθητικό και αχρείαστο είναι ό,τι στο όνομα των δήθεν δικαιωμάτων των γυναικών προβάλλει πρότυπα που δεν ταιριάζουν στη γυναικεία φύση, την ευγένεια και την τρυφερότητα.

Τέλος, θα πρέπει οπωσδήποτε να κάνω μνεία στις γυναίκες της πατρίδας μας, στις Ελληνίδες γυναίκες. Τις γυναίκες, οι οποίες έδειξαν διαχρονικά τι σημαίνουν όλες οι άγιες αξίες του Ελληνισμού, δηλαδή η μητρότητα, η συζυγική αφοσίωση, η αυτοθυσία της μάνας και της αδερφής. Κι αυτό, μέσα από ιστορικά και μυθιστορικά παραδείγματα, από την Πηνελόπη του Οδυσσέα, έως την Αντιγόνη που αυτοθυσιάστηκε.
Αυτή την Ελληνίδα γυναίκα, την είδαμε να εμφανίζεται δυναμικά μέσα στην Ιστορία, επηρεάζοντας και αλλάζοντας τα ιστορικά γεγονότα και την πορεία του κόσμου! Την είδαμε μέσα από τον αγώνα του 1821, στην εθνεγερσία, ως Μπουμπουλίνα, αλλά και μέσα από το έπος του 1940, πάνω στα βουνά της Πίνδου, μέσα στο κρύο και το κακό του πολέμου. Την βλέπουμε και σήμερα, να στέκει δίπλα στους ακοίμητους φρουρούς του τόπου, τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, στον Έβρο και τα νησιά, στην πρώτη γραμμή, διαφυλάσσοντας την Ελλάδα και την Ευρώπη από τη σύγχρονη απειλή που θέλει να αλλοιώσει τις αξίες και τον πολιτισμό μας.

Αυτή είναι, με λίγα λόγια, η γυναίκα, αυτή τιμούμε στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο, αλλά σεβόμαστε, αγαπάμε και γιορτάζουμε κάθε μέρα και ώρα του χρόνου.