Επιτυχημένη αναβίωση του ηπειρώτικου χορού «Καγκελάρι»

Πέραν των προσδοκιών, του διοργανωτή Συλλόγου Ηπειρωτών Χαϊδαρίου, ήταν η προσέλευση του κόσμου, στον υπαίθριο χώρο, στο Παλατάκι Χαϊδαρίου, για να παραστούν στην αναβίωση του πασχαλιάτικου ηπειρώτικου παραδοσιακού χορού  «Καγκελάρι».
Ο καλός καιρός βοήθησε τα μέγιστα, αλλά και η πίστη των Ηπειρωτών του Χαϊδαρίου, για την διατήρηση της ηπειρώτικης παράδοσης ήταν άριστος συνεργάτης, για να δημιουργηθεί ηπειρώτικη ατμόσφαιρα και να αναβιώσει με επιτυχία το έθιμο-χορός.
Εκεί ήταν ο Δήμαρχος Μιχάλης Σελέκος, συνοδευόμενος από τους Αντιδημάρχους του και πολλούς δημοτικούς συμβούλους όλων των παρατάξεων.
Το Καγκελάρι ή Καγκελάρης, είναι πολυπρόσωπος υπαίθριος, κατ’ εξοχήν  Λακκασουλιώτης, περιοχής Παπαδωτών Πρέβεζας και Τζουμερκιώτικος χορός, γνωστός από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Συνδέεται λοιπόν με την μακρόχρονη σκλαβιά της Ηπείρου.  Ένας χορός “συνωμοτικός” που πραγματοποιούνταν υπό τα ανυποψίαστα βλέμματα των κατακτητών.        
Αποτελούσε το πρόσχημα των Ελλήνων, για να συναντηθούν σε δημόσιο χώρο προκειμένου να ανταλλάξουν ειδήσεις, να ενημερωθούν, αλλά κυρίως να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τις αποφάσεις της του κάθε χωριού.
Την ονομασία του Καγκελάρι  ή Μπαϊραχτάρης την οφείλει ή στη λέξη κάγκελο, επειδή οι χορευτές είναι τοποθετημένοι και συνδεμένοι όπως τα κάγκελα ή στα καγκέλια ή καγκελίσματα,τα διπλώματα του κύκλου που κάνουν οι χορευτές.
Κατά τη διάρκεια του χορού, ο πρώτος του χορού, γυρνά αριστερά, δημιουργώντας έτσι ένα δεύτερο, μικρότερο κύκλο.
Το σφιχτό πιάσιμο των χεριών  και τα έντεχνα στριφογυρίσματα  επινοήθηκαν  στα χρόνια της σκλαβιάς, για να ανταλλάσουν οι Ηπειρώτες κάποια μηνύματα και πληροφορίες, χωρίς να παίρνουν είδηση οι Τούρκοι.
Τα τραγούδια δεν συνοδεύονταν από μουσικά όργανα, αλλά ακούγονταν αυθεντικά πηγαία από τους ίδιους τους χορευτές, που με τα συνθηματικά λόγια μετέφεραν στόμα με στόμα την ανάγκη της επανάστασης και της αποτίναξης του οθωμανικού ζυγού.