ΛΥΚΟΒΡΥΣΗ-ΠΕΥΚΗ 2020: Επέτειοι που δεν πρέπει να ξεχαστούν

Μέσα στη λαίλαπα των οξυμμένων εθνικών μας προβλημάτων που μας συγκλονίζουν τόσο ως άτομα όσο και σαν Έθνος γενικότερα, οφείλουμε να σκύψουμε με δέος και αναπτυγμένη ιστορική μνήμη στην 41η επέτειο από την τουρκική εισβολή στη μαρτυρική Κύπρο μας η οποία πλήρωσε και πληρώνει μέχρι σήμερα το τίμημα των υπερφίαλων και αντεθνικών επιδιώξεων της επτάχρονης δικτατορίας  και των ανδρείκελών της, που αν και επίορκοι στρατιωτικοί βέβαια, ανεδείχθησαν πολύ κατώτεροι των εθνικών μας περιστάσεων. Στις 20 Ιουλίου 1974  προδόθηκε η εθνική μας υπόσταση, προδόθηκε ένας ολόκληρος  Κυπριακός Ελληνισμός, προδόθηκε η εθνική μας υπερηφάνεια.  Όλα θυσιάστηκαν στα άνομα συμφέροντα των ισχυρών που με κυνικότητα  θυσίαζαν την εθνική κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα ενός ολόκληρου αδελφού λαού, ο οποίος πριν μερικές μόνο δεκαετίες είχε περάσει την οδό του μαρτυρίου του για να τον οδηγήσει στην εθνική του ανεξαρτησία από τους Άγγλους κατακτητές. ΄Ήταν  νωπές ακόμα οι εκατόμβες των ηρώων από τον εθνικοαπελευθερωτικό  αγώνα του 55-59. Η μαρτυρική Κύπρος για μία ακόμη φορά καλείτο να θυσιαστεί για την ελευθερία της και την αξιοπρέπειά της.
Όσοι από εμάς ζήσαμε τα γεγονότα αυτά τον Ιούλιο του 74  έχουμε ιερό χρέος, ως εθνική παρακαταθήκη, να μην ξεχνούμε όσα και αν συμβαίνουν σήμερα γύρω μας και μας απογοητεύουν. Οι θηριωδίες που έγιναν τότε και οι βαρβαρότητες από τους Τούρκους κατακτητές, οι νέοι που θυσιάστηκαν μαχόμενοι υπέρ Πατρίδος, οι άπειροι αγνοούμενοι από αυτόν τον πόλεμο, οι πρόσφυγες που ξεσπιτώθηκαν από τις πόλεις και τα χωριά τους αλλά και η  μοναδική πια στο κόσμο διχοτομημένη πρωτεύουσα κράτους, Η Λευκωσία, πρέπει να μας θυμίζουν ότι  ο Ελληνισμός δεν ξεχνά, αλλά θυμάται και αγρυπνά, αγωνίζεται και παλεύει για τα δίκαια του Κυπριακού λαού ο οποίος υπομένει αγόγγυστα  να βλέπει να αλλοιώνεται η εθνική του ταυτότητα και η μακραίωνη ένδοξη ιστορία του από τους κατακτητές του, οι οποίοι όσο οι ισχυροί της γης τους  ανέχονται τόσο οι ορέξεις τους πολλαπλασιάζονται και εδραιώνεται η βαρβαρότητά τους.             
Σαράντα ένα χρόνια μετά όλοι εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες ας θυμόμαστε πάντα τη θυσία του Κυπριακού λαού και ας είμαστε ευγνώμονες γιατί  χάρις σ αυτή τη θυσία αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία στην Πατρίδα μας. Είναι μια παραδοχή που την οφείλουμε στον Κυπριακό Ελληνισμό χωρίς περιστροφές, υποσχόμενοι  πως δεν ξεχνούμε και ότι θα αγωνιζόμαστε, στα μέτρα των δυνατοτήτων μας για την δικαίωση των οραμάτων του  που είναι αναμφισβήτητα και δικά μας οράματα.   
 
 
ΑΠΟ  ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΛΥΚΟΒΡΥΣΗ  ΠΕΥΚΗ  2020