Άρθρο της πολιτευτή της Νέας Δημοκρατίας Τάνιας Ιακωβίδου για την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη

“Η Ελλάδα οφείλει να έχει ισχυρή

παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο”

Σήμερα η Αθήνα είναι αποδυναμωμένη, λόγω της οικονομικής πολιτικής και βαθειά κοινωνικής έκπτωσης, και η κρίση αξιών καθιστά το παρακμιακό σκηνικό ιδιαίτερα καταθλιπτικό. Ωστόσο, η όλη εικόνα μπορεί να αλλάξει δραματικά αν πρυτανεύσει η λογική που θέτει τα εθνικά συμφέροντα πάνω από μικροκομματικές σκοπιμότητες και τις παρωχημένες ιδεοληψίες. Δηλαδή η ανακάλυψη τεραστίων αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου θα λειτουργήσει αναπτυξιακά για τις χώρες της Ελλάδας και της Κύπρου και στο επίπεδο της οικονομικής-στρατηγικής συμμαχίας.

Η Ελληνική Βουλή κύρωσε τη Σύμβαση με το Ν.2321/1995 (ΦΕΚΑ ΄, 130/23 Ιουνίου 1995), περί «Κύρωσης της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της θάλασσας». Πέραν από την επικύρωση της Σύμβασης, η Ελλάδα δεν έχει προβεί μέχρι σήμερα σε καμία ενέργεια ή έκφραση προθέσεως περί θέσπισης της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) της. Ενώ αντίθετα η Τουρκία, παρά του ότι την καταψήφισε το 1982,  και ιδιαίτερα την ΑΟΖ, την υιοθέτησε το Δεκέμβριο του 1986 στη Μαύρη θάλασσα, και προέβη στην οριοθέτηση με την τότε ΕΣΔΔ με βάση τη μέση γραμμή,  έχει δε χωρική θάλασσα στα 12 ν.μ. στη Μαύρη θάλασσα και την Ανατολική Μεσόγειο.
Η Ελλάδα πρέπει να αποφασίσει να δημιουργήσει μια ΑΟΖ  στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο για να αποκτήσει αμέσως τα εξής πλεονεκτήματα:
α. Εκμετάλλευση Υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου και Υδρογονανθράκων και Αλιείας.
β. Τεχνητά νησιά.
γ. Επιστημονική έρευνα.
δ. Προστασία από τη ρύπανση.
Ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνης Σαμαράς, πραγματοποίησε τρίημερη επίσκεψη στην Κύπρο από την Κυριακή , 19 Φεβρουαρίου έως και την Τρίτη 21 Φεβρουαρίου.
Μίλησε για «δύο κράτη και ένα ‘Έθνος» κατά την επίσημη επίσκεψη και είναι η πρώτη φορά που τίθεται με αυτόν τον πολύ ορθό τρόπο το ζήτημα των σχέσεων των δύο χωρών και αναγνωρίζεται αυτή η σχέση από έλληνα πολιτικό.
Συζητήθηκε εκτενώς το Κυπριακό πρόβλημα και το θέμα της ΑΟΖ. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. τόνισε ότι η Ελλάδα  πρέπει να κινηθεί προς την κατεύθυνση της Κύπρου σε ότι αφορά την αναγνώριση της ΑΟΖ, ώστε η Ελλάδα να αναλάβει αντίστοιχες συγκεκριμένες πρωτοβουλίες όπως εκείνες που ανέλαβε με την αναγνώριση της ΑΟΖ ο αείμνηστος Πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος στη Κύπρο. Άλλωστε επεσήμανε, ότι ο κοινός αυτός παρονομαστής της ύπαρξης υποθαλάσσιου πλούτου για τις δύο χώρες, δείχνει και το βάθος μιας κοινής στρατηγικής που μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσα στη Κύπρο και στην Ελλάδα και στα ζητήματα αυτά της οικονομίας.
Το θέμα της ΑΟΖ συζήτησε ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς στη σύνοδο του ευρωπαϊκού λαϊκού κόμματος με την με την καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, στοιχείο που αποδεικνύει  την πολιτική του πρόθεση να προχωρήσει άμεσα σε αναγνώριση της ΑΟΖ αμέσως μετά τις εκλογές.
Οι Ελληνοκυπριακές σχέσεις για την Αθήνα πρέπει να κινηθούν σε 3 διαστάσεις: τη διμερή, την ευρωπαϊκή/ευρωατλαντική, και την περιφερειακή.
Σε περιφερειακό επίπεδο, η σύμπτωση συμφερόντων Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, μπορεί να οδηγήσει στην σύναψη στρατηγικής συνεργασίας και συμμαχίας μεταξύ των τριών χωρών.
Σε ευρωπαϊκό/ευρωατλαντικό η άσκηση πίεσης για τον τερματισμό της Τουρκικής κατοχής του Βορείου τμήματος της Κύπρου και την επίλυση του προβλήματος βάσει των αρχών του ΟΗΕ, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του κυπριακού όπως άλλωστε επιτάσσουν και σχετικά ψηφίσματα του Ο.Η.Ε. αλλά και οι κανόνες του διεθνούς δικαίου.
Η διαφοροποίηση του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά στο σχεδιασμό της εξωτερικής πολιτικής έχει ήδη διαφανεί μέσα από τις  επίσημες επισκέψεις του στις ΗΠΑ – Ισραήλ – Ρωσία και τώρα στην Κύπρο.
Αντιλαμβανόμενος ο ίδιος, ότι η ανακάλυψη των τεραστίων αποθεμάτων υδρογονανθράκων στην λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου και η σύμπτωση συμφερόντων Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, μπορεί να οδηγήσει στην σύναψη στρατηγικής συνεργασίας και συμμαχίας μεταξύ των τριών χωρών.
Οι ΗΠΑ πραγματικά ενισχύουν τη δυνατότητα του Ισραήλ και της Κύπρου για να υλοποιήσουν τη συνεργασία τους στο θέμα της ΑΟΖ, ενώ διευκολύνουν την Ελλάδα να συμμετέχει πιο ενεργά στην περιοχή της Κύπρου, αλλά βοηθούν και σε μεγάλο βαθμό την εξασφάλιση της ασφαλούς «γραμμής ζωής» για το Τελ-Αβίβ προς την ΕΕ και την Δύση γενικότερα.
Οι ΗΠΑ διευκολύνουν και υποστηρίζουν την άξονα Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ: Η αμερικανική πρωτοβουλία δίνει πραγματικά τη δυνατότητα στο Ισραήλ να συνεργαστεί με ένα πιο στενό και ουσιαστικό τρόπο, τόσο με την Ελλάδα όσο και με την Κύπρο. Φυσικά, το πιο απτό και «καυτό» θέμα αποτελεί η οριοθέτηση των αντίστοιχων ΑΟΖ με σκοπό τη συνεργασία για την εκμετάλλευση των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της περιοχής. Επιπλέον, η δημιουργία αυτή της «τριπλής συμμαχίας» θα μπορούσε να προσφέρει ένα ασφαλή διάδρομο μεταφοράς για την κανονική ροή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου προς τις Δυτικές αγορές  της ΕΕ
Στον αντίποδα η Τουρκία προσπαθεί έμπρακτα, με την ανακοίνωση πραγματοποίησης γεωλογικών – σεισμολογικών θαλάσσιων ερευνών, να αμφισβητήσει τα ελληνικά, και κυπριακά δικαιώματα και να τα μετατρέψει σε τετελεσμένα τουρκικά δικαιώματα.
Και το επιχειρεί, προσπαθώντας να εξαφανίσει την ελληνική ΑΟΖ του συμπλέγματος της Ν.Ρόδου / Ν. Μεγίστης – Ρω – Στρογγύλης, που ενοποιεί την ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου.
Τούτο θα της έδινε πλέον την δυνατότητα να διεκδικήσει «εντονότερα» κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, ανατολικά μέχρι και το 25ου Μεσημβρινού.
Συμπερασματικά, η οριοθέτηση της ΑΟΖ θα εξουδετερώσει το τουρκικό πλεονέκτημα που η Άγκυρα επιδιώκει να κερδίσει με την «στρατηγική των αγωγών», θα αναπτύξει η Κυπριακή και Ελλαδική ναυτιλία, θα αναβαθμίσει συνολικά τον ρόλο της Ελλάδος στην Ευρώπη, δημιουργώντας νέα δεδομένα στην ισχνή οικονομία της χώρας μας.
Η Ελλάδα οφείλει να έχει ισχυρή παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο, αναδεικνύοντας την στρατηγική της θέση για την μεταφορά ενέργειας προς την Ευρώπη αλλά και αξιοποιώντας και το δικό της ενεργειακό δυναμικό.
Απαιτούνται σταθερές, συνεπείς και προσεκτικές κινήσεις που θα διασφαλίζουν τα εθνικά μας συμφέροντα και θα συμβάλλουν στην συνολική προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης.