Ανοιχτή επιστολή της Διευθύντριας Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Νέας Ιωνίας

“ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ τον Αγώνα κόντρα

στη Λογική και το Ήθος”

Η Διευθύντρια Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Νέας Ιωνίας, κα Φωτεινή Παπαδοπούλου, δίνει απαντήσεις για το ζήτημα που έχει προκύψει γύρω από την υπόθεση της διερέυνησης καταγγελίας από μέλος του ΚΑΠΗ Περισσού εις βάρος υπαλλήλων του Κέντρου. Η επιστολή της κας Παπαδοπούλου είναι η ακόλουθη: 

“Λίγες ημέρες μετά την έναρξη μιας παράλογης, αβάσιμης και ηθικά αμφιλεγόμενης επίθεσης εναντίον των υπηρεσιακών μου καθηκόντων και του τρόπου άσκησής τους, αδυνατώ να αντισταθώ στη δυσοσμία των συμπεριφορών και την αποσύνθεση των πράξεων.
Οι αντιδράσεις των συναδέλφων του ΠΑΜΕ, η επίμονη προσπάθεια να δώσουν πολιτική διάσταση σε ένα περιστατικό, όπου δεν τηρήθηκαν βασικοί κανόνες υπηρεσιακής ευπρέπειας, μας φέρνουν αντιμέτωπους με  τη βεβαιότητα ότι η ζωή μας είναι απαράλλαχτα καθηλωμένη σε φτηνά ιδεολογήματα και εντυπωσιασμούς, σε αστείες αντιπαραθέσεις, τάχα μου αξιών που κρύβουν αριστοτεχνικά, ένα ήθος απελπιστικά φθηνό και βαρετά κατασκευασμένο, πίσω από το παραπέτασμα δημοκρατικών τάχα διαδικασιών.
Ρεσιτάλ δραματουργίας, υποκριτικός λόγος, μανούβρες και τεχνάσματα.
Ουδέποτε ξεκίνησα διαδικασίες πειθαρχικής δίωξης, ούτε αναφορές, ούτε κλήση σε απολογία, ούτε ΕΔΕ.  Κινήθηκα βάσει της διοικητικής μου θέσης και χωρίς καμία παρέμβαση του Δημάρχου. Αντ’αυτού κάλεσα ως όφειλα από τη θέση μου τους υπαλλήλους για άτυπη συλλογή και καταγραφή στοιχείων σε υπόθεση για την οποία υπήρχε έγγραφη καταγγελία εις βάρους τους από δημότη-μέλος του ΚΑΠΗ Περισσού. Στην κλήση μου αυτή όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκαν αλλά προσέφυγαν ανώριμα σε κομματικούς μηχανισμούς.
Εκκωφαντικά  προσβλητικός ο λόγος, εκβιαστικές οι παρεμβάσεις.Πόσο κίβδηλη αλήθεια δείχνει αυτή η συμπαθής  «αγωνιστική απελπισία»!
Νιώθω θυμό και θλίψη που άνθρωποι ενεργά δραστήριοι στο ταξικό κίνημα, κάνουν άτακτο πόλεμο εναντίον ανύπαρκτου εχθρού.
Που σ’ αυτή τη δραματική για την ύπαρξη μας στιγμή, επιχειρούν να  πληγώνουν την εργασιακή μου υπόσταση,  υποτιμώντας τη νοημοσύνη μας και τροφοδοτώντας  με ψέματα και λόγο κενό περιεχομένου, τη σειρά των γεγονότων.
Είναι προφανής η έλλειψη αυτοκριτικής. Προφανής και επικίνδυνη. Αλήθεια από πότε η ασέλγεια στην ατομικότητα και στο υπηρεσιακό ήθος είναι αγωνιστική δράση;
Στη στάση των συναδέλφων του ΠΑΜΕ το μόνο που λάμπει δεν είναι η φωτιά του αγώνα αλλά ο θολός καπνός της απώλειας της ελευθερίας της Σκέψης και η διαστρέβλωση των κανόνων  της Δράσης.
Είναι πραγματικά λυπηρό όταν μόνο για συγκυριακούς λόγους παραποιείται η πραγματικότητα και θίγονται άνθρωποι που επί σειρά ετών έχουν αποδείξει την ακεραιότητα και την ευσυνειδησία τους”.