Γιατί ο Τραμπ κήρυξε πόλεμο στην Ευρώπη

Σοκ και δέος έχει προκαλέσει η έλευση του Ντόναλντ Τραμπ στην ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς η επιθετική στρατηγική του, διαμορφώνει μια νέα και πρωτόγνωρη τάξη πραγμάτων.

Το προκλητικό βίντεο με το οποίο οραματίζεται τη Γάζα ως “Ριβιέρα της Ανατολής”, οι προσβλητικές δηλώσεις κατά του πρωθυπουργού του Καναδά Τριντό, αλλά και το “θερμό επεισόδιο” με τον Ζελένσκι, δείχνουν ότι τίποτα δεν είναι πλέον το ίδιο.
Το αφήγημα που βασίζεται στο δόγμα “ή μαζί μου ή εναντίον μου”, καθιστά σαφές ότι υπάρχει μόνον ο ίδιος και οι στόχοι που έχει θέσει και δεν θα διστάσει σε τίποτα προκειμένου να τους κάνει πράξη.
Ο 47ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, συμπεριφέρεται ως ένας πολύ σκληρός businessman, ο οποίος αγνοεί ακόμη και τους πιο στενούς του συμμάχους, όταν δεν εξυπηρετούνται τα σχέδια του.
Το Μεξικό λόγω του μεταναστευτικού και ο Καναδάς λόγω των στενών του δεσμών με τις ΗΠΑ, ήταν οι πρώτοι του στόχοι, αλλά στο στόχαστρό μπαίνει πλέον και η Ευρώπη, ο πλέον βασικός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στο ερώτημα, γιατί ο κ. Τραμπ, επιτίθεται και οικονομικά και ιδεολογικά με τέτοιο μένος στην Ευρώπη, η απάντηση δεν είναι σε καμία περίπτωση μονοσήμαντη και έχει σχέση με το νέο ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Το αφήγημα περί μιας Ένωσης που δημιουργήθηκε για “να εκμεταλλεύεται τις ΗΠΑ”, βασίζεται στην διαπίστωση ότι η Ε.Ε. των 27, είναι μια πολύ μεγαλύτερη αγορά απ’ αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ηγεμονία
Ο Τραμπ έχει συνειδητοποιήσει ότι η Ε.Ε. είναι μια μεγαλύτερη εξαγωγική δύναμη από τις ΗΠΑ και την αντιμετωπίζει με βαρύτατες κυρώσεις, ώστε να ανακτήσει εκ νέου την ηγεμονία στον χώρο της οικονομίας.
Πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή ήταν οι δασμοί της τάξης των 25%, που ανακοίνωσε κατά της Ευρώπης, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι ο ίδιος «ως αφεντικό δεν θα επιτρέψει να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση».
Ο κ. Τραμπ ναι μεν γνωρίζει ότι οι δασμοί που επιβάλλει, όπως για παράδειγμα στα αυτοκίνητα και τα γεωργικά μηχανήματα είναι μικρής σημασίας, αφού οι Ευρωπαίοι δεν τα προτιμούν, επιχειρεί όμως να στείλει δύο μηνύματα που είναι το εξής:

Α. Δεν θα επιτρέψει κυρώσεις στις αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας – κάτι που επιχειρεί η Κομισιόν-, καθώς αποτελούν την «ναυαρχίδα» των ΗΠΑ.

Β. Να υποχρεώσει την Ε.Ε. να περιορίσει τις εισαγωγές προϊόντων από την Κίνα, η οποία βασίζει ένα μεγάλο μέρος της ανάπτυξής της, στην ευρωπαϊκή αγορά.

Στην ουσία, κηρύσσει πόλεμο στην ΕΕ, για να την υποχρεώσει να μην προχωρήσει τα αστρονομικά πρόστιμα στους τεχνολογικούς κολοσσους της Αμερικής και να απομονώσει το Πεκίνο, το οποίο ανέκαθεν θεωρούσε βασικό “εχθρό” των ΗΠΑ.
Εάν προσθέσει κανείς και τη δυναμική του Πεκίνου στην τεχνητή νοημοσύνη, γίνεται αντιληπτό, ότι ο Τραμπ, επιτίθεται σε Ευρώπη και Κίνα, για να προλάβει τις εξελίξεις και μην βρεθεί σε δεινή θέση η οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ζελένσκι και Ρωσία
Η “ταπείνωση” που υπέστη ο Βολοντιμίρ Ζελένσι, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ τον εκδίωξε από τον Λευκό Οίκο, ήταν ένα πολύ ηχηρό μήνυμα για την Ευρώπη, η οποία έχει στηρίξει την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία.
Το “θερμό επεισόδιο” καθιστά σαφές ότι το ίδιο θα υποστεί όποιος είναι απέναντι του, ενώ οι άριστες σχέσεις του με τον Πούτιν που η Ευρώπη, αποκαλεί “δικτάτορα”, δείχνει ότι δεν θα διστάσει ακόμη και αλλαγή των γεωπολιτικών ισορροπιών.
Ο Τραμπ ξέρει ότι η Ευρώπη δεν έχει κοινή γραμμή και τη “χτυπά” ανελέητα μέσω της πίεσης για αύξηση των αμυντικών δαπανών προς το ΝΑΤΟ και τον τερματισμό της βοήθειας προς την Ουκρανία στον πόλεμο με τη Ρωσία.
Η συμφωνία για τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας είναι πλέον στον αέρα, το Κρεμλίνο πανηγυρίζει και το ερώτημα που θέτουν οι περισσότεροι είναι εάν η Ευρώπη μπορεί να δώσει ουσιαστική απάντηση στην πίεση που της ασκείται.
Η απάντηση είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς μείζονος σημασίας θέματα, όπως του ευρωστρατού, δεν έχουν προχωρήσει, λόγω των διαφορετικών θέσεων και απόψεων που υπάρχουν μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε.

Ακροδεξιό όχημα
Ο οικονομικός “πόλεμος” στην Ε.Ε. που έχει αρχίσει ο Αμερικανός Πρόεδρος είναι βέβαιο ότι θα έχει πολλά επεισόδια ακόμη και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να είναι μονοδιάστατος.
Το πλέον βασικό όχημα για να πετύχει το σχέδιο του είναι οι ακροδεξιές δυνάμεις που έχουν κάνει αισθητή την εμφάνισή τους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, κυρίως λόγω του μεταναστευτικού.
Η αμερικανική στήριξη στο ακροδεξιό ΑFD στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές, μέσω του μεγιστάνα και στενού συνεργάτη του Τραμπ, Έλον Μασκ, ήταν το πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή.
Ο κίνδυνος θα γίνει ακόμη πιο έντονος καθώς όσο οι Βρυξέλλες δεν είναι σε θέση να απαντήσουν με συντεταγμένο τρόπο, τόσο ο τραμπισμός θα προσφέρει στήριξη σε όποιο ακροδεξιό σχήμα υπάρχει στην Ε.Ε.