Είναι ο Ανδρουλάκης το “αντίπαλο δέος” του Μητσοτάκη;

Πολιτικό παρασκήνιο

*Τι φέρνει η κατάρρευση ΣΥΡΙΖΑ

*Τα μπρος πίσω του ΠΑΣΟΚ

*Η μικρή δημοσκοπική άνοδος

*Ο στόχος των ευρωεκλογών

 

Καταιγιστικές είναι οι εξελίξεις στην πολιτική ζωή της χώρας και πλέον όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι διαμορφώνεται ένα νέο τοπίο που δεν έχει σχέση με ότι γνωρίζαμε έως τώρα.

Ο νέος εμφύλιος στον ΣΥΡΙΖΑ είναι βέβαιο ότι αλλάζει άρδην τις ισορροπίες και δεν είναι λίγοι αυτοί που εκφράζουν τη βεβαιότητα, ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα αποτελέσει τη θρυαλλίδα των εξελίξεων.

Η ηγεμονία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά άπαντες πλέον αντιλαμβάνονται ότι το πλέον πιθανό σενάριο είναι ότι θα υπάρξει αλλαγή ως προς το κόμμα που θα πάρει τη δεύτερη θέση.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τα σοβαρά εσωκομματικά του προβλήματα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και οι δημοσκοπήσεις κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ακόμη και για το εάν θα πιάσει διψήφιο ποσοστό.

Ο πολιτικός χρόνος βέβαια ουδεμία σχέση έχει με τον πραγματικό, αλλά ουδείς με βάση τα σημερινά δεδομένα πιστεύει ότι η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση μπορεί να ανακάμψει και να κάνει την έκπληξη.

Οι βαριές κουβέντες που αντάλλαξαν τα στελέχη του στο συνέδριο, καθιστούν σαφές ότι πρέπει να γίνει ένα… θαύμα προκειμένου να συνεχίσει να εμπνέει όλους όσοι του έδωσαν την ευκαιρία να κυβερνήσει τη χώρα.

Σε κάθε περίπτωση αυτό που είναι σαφές είναι ότι υπάρχει πολιτικό κενό, καθώς ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του “παίζουν” μόνοι τους και εμφανίζονται σαν να μην υπάρχει αντίπαλος.

 

Φθαρμένο προϊόν

Το ερώτημα που τίθεται είναι εάν το ΠΑΣΟΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι σε θέση να καλύψουν το κενό και να δώσουν προοπτική, αρθρώνοντας εναλλακτική και αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης.

Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι εύκολη, με δεδομένο ότι το ΠΑΣΟΚ έχει περάσει από χίλια κύματα, καθώς μέχρι και πριν από λίγα χρόνια άπαντες το θεωρούσαν ένα “φθαρμένο και ξεπερασμένο προϊόν”.

Το ΠΑΣΟΚ πλήρωσε τα μνημόνια και αντιμετώπισε ακόμη και τον κίνδυνο να μείνει εκτός Βουλής, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των ψηφοφόρων του προτίμησε να βρει “καταφύγιο” είτε στη Ν.Δ. είτε στον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Αλλαγή δεδομένων

Η έλευση της Φώφης Γεννηματά και του Νίκου Ανδρουλάκη, άλλαξε κάπως τα δεδομένα, αλλά σε καμία περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ δεν αποτελούσε “φόβητρο” για τη Ν.Δ. και τον κ. Μητσοτάκη.

Το τελευταίο διάστημα τα δεδομένα έχουν αλλάξει, καθώς το ΠΑΣΟΚ δείχνει να κερδίζει τη “μάχη” της Κεντροαριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ, που δείχνει να έχει βυθιστεί σε έναν μεγάλο κύκλο εσωστρέφειας.

Δημοσκοπικά δείχνει να “τσιμπάει”, αλλά τα νούμερα που βλέπουν οι ψύχραιμοι αναλυτές στη Χαρ. Τρικούπη δεν είναι τέτοια που να επιβεβαιώνουν δυναμική υπέρ του ΠΑΣΟΚ.

 

Απώλειες προς τη Ν.Δ.

Όσοι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις λένε με νόημα, ότι το ΠΑΣΟΚ κάτι κερδίζει από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχει απώλειες προς τη Ν.Δ., με αποτέλεσμα να έχει “κολλήσει” δημοσκοπικά.

Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν είναι το γεγονός ότι στελέχη που προέρχονται από το χώρο του ΠΑΣΟΚ έχουν προσχωρήσει ή και προσχωρούν στη Ν.Δ. με τελευταίο παράδειγμα την Εύη Χριστοφιλοπούλου.

 

Στρατηγικού εκσυγχρονισμού

Ο πρωθυπουργός έχει καταφέρει να διεισδύσει στο Κέντρο και να εμφανίζεται ως δύναμη εκσυγχρονισμού, που ήταν κάποτε ο βασικός λόγος που οι ψηφοφόροι του συγκεκριμένου χώρου ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ.

Η αλήθεια είναι ότι η Χαρ. Τρικούπη δεν έχει καταφέρει να απαντήσει με πειστικό τρόπο στο τι πραγματικά θέλει να κάνει για να μπορέσει η χώρα να κάνει πράξη τη λεγόμενη φυγή προς τα εμπρός.

 

Μπρος πίσω

Στα μεγάλα θέματα αμφιταλαντεύεται σε ένα μπρος πίσω που προκαλούν μεγάλη σύγχυση στο ακροατήριο που θέλει να απευθυνθεί, με αποτέλεσμα να μην θεωρείται αξιόπιστη πολιτική δύναμη.

Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το νομοσχέδιο για τα μη κρατικά Πανεπιστήμια, για το οποίο αρχικώς ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε δηλώσει ότι θα το στηρίξει, αλλά στη συνέχεια άλλαξε άποψη.

Το αποτέλεσμα ήταν να προκληθεί σύγχυση και βουλευτές όπως είναι η Νάντια Γιαννακοπούλου και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος να εμφανίζονται υπέρ του νόμου και τελικά να επιβάλλεται κομματική πειθαρχία.

Κάτι ανάλογο συνέβη και με το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, όπου ναι μεν ο κ. Ανδρουλάκης είπε “ναι” αλλά 11 βουλευτές του διαφοροποιήθηκαν, γεγονός που έστειλε λάθος μήνυμα στην κοινωνία.

 

Τι ποσοστό θέλει;

Το ερώτημα που θέτουν οι περισσότεροι είναι εάν ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του πρωθυπουργού και να κάνει εκ νέου το ΠΑΣΟΚ κυβερνώσα παράταξη.

Η απάντηση είναι εξαιρετικά δύσκολη και σε μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί από το ποσοστό που θα λάβει στις ευρωεκλογές, το οποίο και θα κρίνει τις πολιτικές ισορροπίες στη χώρα.

Δεν είναι άλλωστε λίγοι αυτοί που τονίζουν ότι η δεύτερη θέση ίσως να μην λέει και τίποτα από τη στιγμή που ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, εάν δεν συνοδεύεται με ένα ποσοστό που θα ξεπερνάει το 17%.

Κι αυτό όχι γιατί θα δείχνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει επιστρέψει, αλλά γιατί θα φαίνεται ότι υπάρχει ένας πολιτικός φορέας που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να δώσει απάντηση στην κυριαρχία Μητσοτάκη.