Οι φήμες για Τσίπρα και το παρασκήνιο για νέο κόμμα

Πλήθος φημών και σεναρίων που αφορούν σε διεργασίες και ζυμώσεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς και κάνουν λόγο ακόμη και για δημιουργία νέου πολιτικού φορέα, βλέπουν τις τελευταίες ημέρες το φως της δημοσιότητας.

Τα σενάρια έχουν ενταθεί λόγω της τεράστιας φθοράς της Ν.Δ., της αδυναμίας του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ να την καρπωθούν, αλλά και της δυναμικής εμφάνισης της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας εμφανίζεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις να παίζει στα ίσα με το ΠΑΣΟΚ για τη δεύτερη θέση, γεγονός που έχει προκαλέσει τον έντονο προβληματισμό στελεχών της Κεντροαριστεράς.

Η αγωνία εντείνεται και από το γεγονός ότι η κ. Κωνσταντοπούλου με τη στρατηγική του “one woman show”, κυριαρχεί στις ηλικίες από 18-40 ετών, χωρίς μάλιστα να έχει ένα στοιχειώδες πρόγραμμα διακυβέρνησης.

Ουδείς ασφαλώς αμφισβητεί ότι η τραγωδία των Τεμπών, αλλάξει άρδην τα πολιτικά δεδομένα, είναι όμως προφανές ότι η κ. Κωνσταντοπούλου έρχεται να καλύψει ένα κενό, το οποίο αδυνατούν να εκφράσουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.

Κοινό μυστικό είναι επίσης, ότι τα δυο παραδοσιακά κόμματα της Κεντροαριστεράς έχουν κυβερνητικό παρελθόν, με αποτέλεσμα η κοινωνία να τα ταυτίζει με τη Ν.Δ. και να απομακρύνεται απ’ αυτά.

Με βάση αυτό το κλίμα, δεν είναι λίγα τα στελέχη που υπογραμμίζουν την ανάγκη μιας γενικότερης ανασυγκρότησης του χώρου της Κεντροαριστεράς, αλλά ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει που τελικά θα καταλήξουν.

Δύσκολη υπόθεση

Στελέχη από το ΠΑΣΟΚ, τον ΣΥΡΙΖΑ και από τη Νέα Αριστερά, ναι μεν συμφωνούν ότι πρέπει να μπει τέλος στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν κρύβουν όμως ότι είναι δύσκολη υπόθεση το εγχείρημα μιας νέας ενότητας.

Συγκόλληση υπό τη μορφή ενός συνασπισμού είναι μάλλον απίθανο να συμβεί, καθώς ακόμη και στην περίπτωση πρωτιάς σε εθνικές κάλπες θα χανόταν το μπόνους που δίνει ο εκλογικός νόμος.

Από την άλλη, η τεχνητή συγκόλληση θα πρέπει να αποκλείεται, με δεδομένο ότι θα δινόταν η εντύπωση στην κοινωνία ότι πρόκειται για διανομή “καρεκλών”, χωρίς ιδεολογικό πρόσημο και εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. 

Απουσία αφηγήματος

Στελέχη του χώρου δεν κρύβουν ότι είναι κάτι παραπάνω από αισθητή η απουσία πειστικού αφηγήματος, κυρίως από το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπορούν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της κοινωνίας.

Στη Χ. Τρικούπη, ενώ πίστευαν ότι τα ποσοστά του κόμματος θα είναι στα επίπεδα του 20%, έχουν κολλήσει στο 13%-15%, ενώ στην Κουμουνδούρου, δεν ξεπερνούν στην καλύτερη περίπτωση το 7%.

Το ζητούμενο

Στελέχη του χώρου υπογραμμίζουν την ανάγκη να γίνει ένα βήμα προς τα εμπρός, σημειώνοντας ότι το ζητούμενο είναι ένας νέος φορέας που θα είναι σε θέση να δώσει όραμα και προοπτική.

Δεν κρύβουν μάλιστα ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί απογοητεύει τον κόσμο της Κεντροαριστεράς, που προτιμά την αποστασιοποίηση από τη συμμετοχή.

Το ζητούμενο όπως εξηγούν είναι εάν οι ηγεσίες και τα στελέχη των κομμάτων, έχουν διάθεση να βάλουν νερό στο κρασί τους προκειμένου να σταλεί μήνυμα ότι υπάρχει εναλλακτική στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.

Από τη βάση

Η πρόταση που έχει πέσει στο τραπέζι, από στελέχη που κινούνται στο χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, χωρίς όμως να περιορίζεται σε αυτά, προβλέπει την έναρξη διαλόγου για εκλογή αρχηγού από τη βάση.

Η πρόταση αφορά στη συγκρότηση ενός ευρύτερου μετώπου, που θα βάζει τέλος στις διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος, με στόχο μια νέα νικηφόρα πορεία στον δρόμο προς τις εκλογές του 2027.

Στο πλαίσιο αυτό, μόνο τυχαία δεν είναι η συζήτηση για τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ναι μεν βρίσκεται για διαλέξεις στις ΗΠΑ, αλλά με το μανιφέστο του, έδειξε πως παραμένει στην πρώτη γραμμή.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως η Όλγα Γεροβασίλη, ο Φώτης Κουβέλης, ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος και ο Κώστας Ζαχαριάδης, δεν κρύβουν ότι θα ήθελαν τον πρώην πρωθυπουργό να επιστρέφει σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ο κ. Τσίπρας ωστόσο, εξακολουθεί να κρατάει κλειστά τα χαρτιά του, με αποτέλεσμα οι όποιες συζητήσεις να είναι σε επίπεδο παραφιλολογίας και ουδείς να είναι σε θέση για ασφαλή συμπεράσματα.

Αυτόνομη πορεία

Αυτή βέβαια είναι η μια όψη του νομίσματος, γιατί η άλλη έχει σχέση με τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει διάθεση για συμπόρευση από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο δια του Νίκου Ανδρουλάκη, επιμένει στη στρατηγική της αυτόνομης πορείας.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποφεύγει να μιλάει για συνεργασίες που έχουν αριστερό πρόσημο και στοχεύει περισσότερο στο ακροατήριο του Κέντρου, με την ελπίδα ότι θα αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων.

Η στρατηγική του είναι φουλ επίθεση στην κυβέρνηση και κατάθεση προτάσεων που βασίζονται σε τρεις μεγάλες προτεραιότητες, το κόστος ζωής, οι Θεσμοί και ειδικά η Δικαιοσύνη και η εξωτερική πολιτική.

Επανασυναρμολόγηση

Ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όσοι γνωρίζουν το παρασκήνιο, λένε με νόημα ότι στην παρούσα φάση προτεραιότητα είναι η… επανασυναρμολόγηση, μέσα από συνεργασίες που αφορούν τόσο τη Νέα Αριστερά όσο και ευρύτερες δυνάμεις του χώρου.

Η φράση του Σωκράτη Φάμελλου “η κοινωνία απαιτεί να προχωρήσουμε άμεσα κι όσοι μείνουν πίσω θα κριθούν για τη στάση τους”, δείχνει σε μεγάλο βαθμό και τη στρατηγική της Κουμουνδούρου.

Τεράστια απόσταση

Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, η απόσταση που χωρίζει τα δύο κόμματα είναι τεράστια και οι όποιες καλές προθέσεις στελεχών για έναν νέο ενιαίο πολιτικό φορέα δύσκολα μπορούν να γίνουν πράξη.

Η εκτίμηση μάλιστα που κυριαρχεί είναι ότι η συνεργασία που είχαν στην κατάθεση πρότασης μομφής κατά της κυβέρνησης, δύσκολα θα έχει συνέχεια, λόγω του ότι η Χ. Τρικούπη είχε δημοσκοπικές απώλειες.

Στο ΠΑΣΟΚ άλλωστε, υπάρχει μια σημαντική μερίδα στελεχών και ψηφοφόρων που και δεν επιθυμούν την παραμικρή σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτηρίζοντας τον λαϊκίστικο κόμμα και δεν έχουν προβλήματα να φλερτάρουν και με τη Ν.Δ.