Πρόταση Μομφής και Πολιτικές Ζυμώσεις: Η Αντιπολίτευση Στρατηγεί για την Κυβέρνηση

Με αφορμή την τραγωδία στα Τέμπη, τα πολιτικά επιτελεία βρίσκονται σε πλήρη κινητοποίηση και έντονη διαβούλευση για την κατάθεση πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Οι συζητήσεις και οι διαβουλεύσεις στη Βουλή είναι πυρετώδεις, με τα τηλέφωνα να μην σταματούν να χτυπούν και τα μηνύματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Η δήλωση του Σωκράτη Φάμελλου για την ανάγκη άμεσης κατάθεσης της πρότασης δυσπιστίας προκάλεσε σημαντικό παρασκήνιο και δυναμικές αντιδράσεις στην αντιπολίτευση.

Η Στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ και των Συμμάχων του

Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται αποφασισμένος να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στην κυβέρνηση και να προχωρήσει σε δυναμικές ενέργειες. Στελέχη του κόμματος τονίζουν ότι η κοινωνία απαιτεί άμεσα εξηγήσεις και ότι οι νέες αποκαλύψεις δεν μπορούν να αγνοηθούν. Οι ενδείξεις από τις πρόσφατες συγκεντρώσεις υποδεικνύουν πως οι συνθήκες είναι ώριμες για τη λήψη πιο δραστικών μέτρων, με τη διαρκή πίεση προς την κυβέρνηση να είναι πλέον αναπόφευκτη.

Η πρόταση δυσπιστίας φαίνεται να παίρνει σχήμα, με την υποστήριξη από τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας, οι οποίες έδωσαν θετική απάντηση στην πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ. Η συμμαχία αυτή μετρά ήδη 43 υπογραφές, εκ των οποίων 26 προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, 11 από τη Νέα Αριστερά και 6 από την Πλεύση Ελευθερίας. Όμως, το πολιτικό βάρος αυτής της πρωτοβουλίας δεν περιορίζεται μόνο στο αριθμητικό στοιχείο. Η πολιτική διάσταση είναι καθοριστική, καθώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης προσπαθούν να ενωθούν σε μια κοινή γραμμή δράσης.

Η Στάση του ΠαΣοΚ και Η Διαφωνία Με τον ΣΥΡΙΖΑ

Παρά την κινητοποίηση των κομμάτων της αριστεράς, το ΠαΣοΚ δείχνει πιο επιφυλακτικό. Η ηγεσία του κόμματος, παρά την αλληλεγγύη που εκφράζεται προς την πρόταση δυσπιστίας, προτιμά να περιμένει το πόρισμα των πραγματογνωμόνων προτού πάρει οποιαδήποτε απόφαση. Το ΠαΣοΚ, παρά τις διαφωνίες του με την κυβερνητική πολιτική, δεν φαίνεται διατεθειμένο να χρησιμοποιήσει τώρα το «όπλο» της πρότασης δυσπιστίας, καθώς θεωρεί ότι πρέπει πρώτα να δημοσιοποιηθούν τα πορίσματα για να έχει μια πιο σαφή εικόνα.

Αυτό το σημείο διαφωνίας αποτελεί μια καθαρή ένδειξη της απόστασης που υπάρχει ανάμεσα στο ΠαΣοΚ και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιθυμεί άμεση δράση χωρίς καθυστερήσεις. Η αντίθεση στις τακτικές και προτεραιότητες των δύο κομμάτων ενδέχεται να δημιουργήσει προβλήματα στην προσπάθεια συγκέντρωσης των απαιτούμενων υπογραφών για την κατάθεση της πρότασης δυσπιστίας.

Η Αμφίπλευρη Στάση του ΚΚΕ και Η Συμφωνία του Κινήματος Δημοκρατίας

Το ΚΚΕ, αν και δεν συμμετέχει ενεργά στις συζητήσεις για την κοινή πρόταση δυσπιστίας, έχει εκφράσει την πρόθεση να την υποστηρίξει εφόσον έρθει στην Βουλή. Παρά τις διαφορές του με τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης, το ΚΚΕ δείχνει πρόθυμο να στηρίξει τη συγκεκριμένη κίνηση, εφόσον διασφαλιστεί ότι η κυβέρνηση θα λογοδοτήσει για τα γεγονότα στα Τέμπη.

Το Κίνημα Δημοκρατίας, από την άλλη, φαίνεται να υιοθετεί την τακτική του ΠαΣοΚ, καθώς συμφωνεί ότι η πρόταση δυσπιστίας θα πρέπει να κατατεθεί μόλις δημοσιοποιηθεί το πόρισμα των πραγματογνωμόνων του ΕΜΠ. Αυτή η στάση, αν και κοινή με το ΠαΣοΚ, υπογραμμίζει την αντίληψη για έναν πιο προσεκτικό και μετρημένο χειρισμό των πολιτικών εξελίξεων.

Το Τελικό Διάστημα: Πόσο Έτοιμοι Είναι οι Πολιτικοί Αρχηγοί να Παρουσιάσουν Μια Ενωμένη Στάση;

Με την κυβέρνηση της ΝΔ υπό πίεση, η πρόταση δυσπιστίας είναι το πολιτικό εργαλείο που έχει επιλέξει η αντιπολίτευση για να την καταστήσει υπόλογη για τα γεγονότα στα Τέμπη. Ωστόσο, το αν η πρόταση θα κατατεθεί εξαρτάται από τη δυνατότητα των κομμάτων να ξεπεράσουν τις εσωτερικές τους διαφορές και να εξασφαλίσουν τις απαιτούμενες υπογραφές.

Η τελική απόφαση, λοιπόν, βρίσκεται στα χέρια των πολιτικών αρχηγών της αντιπολίτευσης, οι οποίοι καλούνται να συμφωνήσουν σε μια ενιαία στρατηγική, αν και οι αντιφάσεις και οι διαφωνίες είναι παρούσες. Όπως και να έχει, η επόμενη ημέρα θα δείξει αν τα κοινοβουλευτικά εργαλεία της αντιπολίτευσης θα είναι αρκετά για να ασκήσουν την πίεση που απαιτεί η κοινωνία, ή αν θα υπάρξει μια νέα πολιτική αναμέτρηση με άλλους όρους.