Κινητοποιήσεις από τους απλήρωτους απογραφείς της ΕΛ.ΣΤΑ

“Aπογράψαμε;  ΝΑΙ. Πληρωθήκαμε;  ΟΧΙ!”

Οι απογραφείς – τομεάρχες της Εθνικής Απογραφής του 2011 που πραγματοποιούν κατάληψη μέσα από το κτίριο της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛ.ΣΤΑΤ) υπό αστυνομικό κλοιό εξέδωσαν δελτίο τύπου σχετικά με τον αγώνα τους ώστε να τους καταβληθούν τα δεδουλευμένα τους.
 Στο δελτίο τύπου αναφέρονται τα εξής:

“Το διάστημα Ιανουαρίου – Μαΐου εργαστήκαμε για λογαριασμό της ΕΛ.ΣΤΑΤ. στην απογραφή πληθυσμού και κατοικιών 2011. Ενώ η προκύρηξη εργασίας ανέφερε τα ποσά πληρωμής που αντιστοιχούν σε κάθε απογραφέα-τομεάρχη, ανάλογα με τον αριθμό κτιρίων και ατόμων που απέγραφε, δεν υπήρξε ποτέ καμία σύμβαση μεταξύ εργαζομένων και εργοδότη, η οποία να κατοχυρώνει και γραπτά τα όσα προαναφέρθηκαν.
Κατά τη διάρκεια των σεμιναρίων, μας πληροφόρησαν ότι από το ποσό πληρωμής μας θα παρακρατηθεί φόρος της τάξης του 20%, ο οποίος θα μας αποδοθεί με την υποβολή φορολογικής δήλωσης, εφόσον το εισόδημά μας δεν ξεπερνά το αφορολόγητο (σύμφωνα με τα νέα φορολογικά μέτρα 5.000 ευρώ). Επιπλέον, ενώ στα σεμινάρια μας διαβεβαίωναν ότι θα πληρωθούμε για την παρακολούθησή τους και ότι τα δεδουλευμένα θα μας καταβληθούν έως και 3 μήνες μετά το πέρας της διαδικασίας, όταν έφτασε η ώρα να υπογράψουμε τις καταστάσεις πληρωμών διαπιστώσαμε ότι τελικά δε θα πληρωθούμε για τις χαμένες εργατοώρες των σεμιναρίων.
Κάποιοι από εμάς που εργαστήκαμε ως Απογραφείς ή ως Τομεάρχες εργαζόμαστε ήδη με το καθεστώς της ημιαπασχόλησης ή με μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών, πράγμα που σημαίνει ότι μέσω της παρακράτησης μας ζητάνε ουσιαστικά να αποδώσουμε δύο φορές το ΦΠΑ και εκτός αυτού να μην πάρουμε καμία επιστροφή φόρου εφόσον το αφορολόγητο όριο πλέον είναι μόλις 5.000 ευρώ.
Στην πραγματικότητα, όλοι εμείς με την εργασία μας δανείσαμε ακούσια και άτοκα το ελληνικό κράτος μέσω μιας «ανεξάρτητης αρχής», ένα κονδύλι 44.000.000 ευρώ, το οποίο είναι κατά 80% χρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έχει προεισπραχθεί εδώ και μήνες, ενώ αυτή την στιγμή για την καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων μας επικαλούνται άδεια ταμεία.
Κατά τη διάρκεια της 1ης παρέμβασης (29/9) στην ΕΛ.ΣΤΑΤ. η διευθύντρια Ν. Ξενάκη μας γνωστοποίησε ότι η υπηρεσία έχει περατώσει όλες τις διαδικασίες αποστολής των καταστάσεων πληρωμής στο Υπ. Οικονομικών. Ωστόσο, έπειτα από την πίεση που ασκήσαμε κατά τη 2η παρέμβασή μας (13/10) για έγγραφη επιβεβαίωση της ημερομηνίας πληρωμής μας, με ανακοίνωσή της, η ΕΛ.ΣΤΑΤ. παραδέχεται ότι μας κοροιδεύει. Αναφέρει εγγράφως ότι δε θα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες πληρωμών νωρίτερα από τις 30/11. Η ουσία είναι ότι έξι μήνες μετά, εμείς παραμένουμε απλήρωτοι και έχουμε κάθε δικαίωμα να μην τους εμπιστευόμαστε.
Είμαστε άνεργοι/ες, επισφαλείς εργαζόμενοι/ες, φοιτητές/τριες και καλούμαστε καθημερινά να ανταπεξέλθουμε σε μια δύσκολη οικονομική πραγματικότητα με συνεχείς αυξήσεις τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης, στα εισιτήρια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και στους λογαριασμούς των ΔΕΚΟ, κάτι που κάνει την επιβίωσή μας δυσβάσταχτη.
Δεν ανεχόμαστε κανενός είδους εμπαιγμό από τον οποιονδήποτε εργοδότη και πολύ δε περισσότερο στην προκειμένη περίπτωση που ο εργοδότης είναι το ίδιο το κράτος, μέσω μιας δήθεν ανεξάρτητης αρχής που “μαγειρεύει” οικονομικά στοιχεία για να εξυπηρετήσει πότε τα ντόπια πολιτικοοικονομικά αφεντικά και το σύστημά τους και πότε την τρόικα και τα πολυεθνικά αφεντικά τους. Εξαργυρώνοντας με αυτόν τον τρόπο τα κονδύλια που μπαίνουν από την πίσω πόρτα στην ΕΛ.ΣΤΑΤ., γεμίζοντας τις τσέπες του διοικητικού συμβουλίου, την ώρα που τόσο εμείς όσο και οι μόνιμοι υπάλληλοι της ΕΛ.ΣΤΑΤ. είμαστε απλήρωτοι.
Το πρόβλημά μας, επομένως, συνδέεται άμεσα με τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πλειονότητα των εργαζομένων είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Καθυστερήσεις μισθών, απώλεια συντάξεων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, ευέλικτες μορφές εργασίας για 500 ευρώ το μήνα και παράλληλη κρατική καταστολή σε κάθε μορφή διαμαρτυρίας, συνθέτουν την εικόνα της ζοφερής πραγματικότητας. Δε θα ζητιανέψουμε για τα αυτονόητα, θα αγωνιστούμε με όπλο το δίκιο μας και την αλληλεγγύη για όλα όσα μας αναλογούν, όσα αξίζουμε ως εργαζόμενοι/ες και άνεργοι/ες.

Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ ΕΦΤΑΣΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ & ΕΞΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΜΑΣ