“Ελλάς – Γαλλία – συμμαχία”: Συμφωνία – σταθμός και νέες ισορροπίες σε Αθήνα και Άγκυρα

Αλλαγή δεδομένων στις ισορροπίες της ανατολικής Μεσογείου επιχειρεί η Αθήνα μέσω της αμυντικής της συμφωνίας με το Παρίσι, λόγω της εντεινόμενης τουρκικής προκλητικότητας στο Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή.

Η εκτίμηση που κυριαρχεί είναι ότι η Άγκυρα ανοίγει ένα κύκλο προκλήσεων, κάτι που γίνεται σαφές από τη navtex για ωκεανογραφικές και κλιματολογικές έρευνες του Bilim-2 ανάμεσα σε Ρόδο και Καστελόριζο.

Το γεγονός ότι οι έρευνες γίνονται σε περιοχές που περιλαμβάνει και τμήματα της ελληνικής ΑΟΖ, γεννά φόβους ότι μπαίνει τέλος στο “ήρεμο καλοκαίρι” και ο Ταγίπ Ερντογάν επανέρχεται στη στρατηγική της έντασης.

Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσει κανείς:

• Την τουρκική παρενόχληση στο υπό σημαία Μάλτας ερευνητικού σκάφους Nautical Geo στα ανατολικά της Κρήτης.
• Την απόφαση Ερντογάν, να υπερασπιστεί την απόφαση για τους S-400 και να προαναγγείλει μέσω συνέντευξής του την αγορά και άλλης ρωσικής συστοιχίας.

“Μόνον εμείς παίρνουμε τέτοιες αποφάσεις”, ήταν η φράση του Τούρκου Προέδρου όταν ρωτήθηκε για το αν σκοπεύει να προχωρήσει σε νέα αγορά ρωσικών πυραύλων.

Η στρατηγική απειλών του κ. Ερντογάν, δεν είναι άσχετη με την άρνηση του Προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν για συνάντηση μαζί του, κάτι που επιβεβαιώθηκε στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Ο αμερικανικός “πάγος” αλλά και η προειδοποίηση του State Department στην Τουρκία για τυχόν νέα προμήθεια ρωσικών πυραύλων, κάνει τον Τούρκο Πρόεδρο απρόβλεπτο, με ότι αυτό συνεπάγεται για τη σταθερότητα στην περιοχή.

 

Εσωτερική πίεση

Ουδείς άλλωστε πρέπει να ξεχνάει ότι και ο ίδιος βρίσκεται υπό καθεστώς πίεσης στο εσωτερικό της χώρας του, καθώς η τουρκική οικονομία βιώνει δύσκολες καταστάσεις και η λίρα κατακρημνίζεται.

Στο πλαίσιο αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο, ο κ. Ερντογάν να προχωρήσει σε εξαγωγή της εσωτερικής κρίσης που βιώνει στην Τουρκία, με μοναδικό στόχο να περιορίσει τη μεγάλη του φθορά. Το μεταναστευτικό, μετά και τις δραματικές εξελίξεις στο Αφγανιστάν, του δίνει την ευκαιρία να εμφανίζεται ως ρυθμιστής των εξελίξεων και να πιέζει όλη την Ευρώπη για τη συγκράτηση των ροών.

 

“Γήπεδο” διπλωματίας

Η Αθήνα παρακολουθεί πολύ προσεκτικά τις κινήσεις της Άγκυρας και επιλέγει το ”γήπεδο” της διπλωματίας, καθώς είναι ειλημμένη απόφαση να μην πέσει στην “παγίδα” της έντασης και της απάντησης στις προκλήσεις.

 

Δείτε επίσης: Επικυρώθηκε η αμυντική συμφωνία Ελλάδας – Γαλλίας – Αγορά 3 + 1 φρεγατών Belh@rra

 

Στο πλαίσιο αυτό, “χτίζει” δυνατές συμμαχίες όπως είναι η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, που ανακοινώθηκε την περασμένη Τρίτη από τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Πρόεδρο της Γαλλίας Εμμάνουελ Μακρόν.

 

Συμφωνία-μαμούθ

Η συμφωνία – μαμούθ αλλάζει άρδην τα δεδομένα, καθώς τα γαλλικά πλοία θεωρούνται το πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό όπλο για την περιοχή όπου κινείται το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Η συμφωνία για τις 3+1 φρεγάτες  Belhara, που αποτελεί συνέχεια των Rafale, χαρακτηρίζεται σταθμός για τη χώρα μας, καθώς:

1. Ενισχύει τη δυναμική του ελληνικού πολεμικού ναυτικού.
2. Περιλαμβάνει ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής που θα ενεργοποιείται στην περίπτωση που μια χώρα απειληθεί ή προκληθεί.

Όπως γίνεται αντιληπτό πρόκειται για μια συμφωνία που έχει ευρύτερες πολιτικές και διπλωματικές προεκτάσεις, που στέλνει σαφή μηνύματα στην Άγκυρα και προσωπικά τον Ταγίπ Ερντογάν.

Στην ουσία αναβιώνει το σύνθημα “Ελλάς- Γαλλία- συμμαχία” και η εκτίμηση που γίνεται κυρίαρχη πλέον στην Αθήνα, είναι ότι μέσω της συμφωνίας θα μπει ανάχωμα στην εντεινόμενη τουρκική προκλητικότητα.

Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν κινήσεις όπως αυτές, θα υποχρεώσουν τον κ. Ερντογάν να κάνει βήματα προς τα πίσω ή εάν θα συνεχίσει την επιθετική του ρητορική προς την Ελλάδα.

 

Τα διλήμματα

Σαφή απάντηση για την ώρα δεν υπάρχει, καθώς ο Τούρκος Πρόεδρος θεωρείται απρόβλεπτος, κάτι που σημαίνει ότι η στρατηγική του μπορεί να ανατραπεί από τη μια στιγμή στην άλλη. Από την άλλη όμως είναι προφανές, ότι δεν θα ήθελε να έρθει για άλλη μια φορά σε σύγκρουση και ρήξη με τον κ. Μακρόν, ο οποίος εκπροσωπεί μια ισχυρή χώρα όπως είναι η Γαλλία. Το γεγονός μάλιστα ότι ο Πρόεδρος της Γαλλίας έχει σημαίνοντα ρόλο στην Ευρώπη, ίσως να είναι καθοριστικός παράγοντας προκειμένου η Τουρκία να σταματήσει τις προκλήσεις έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου.

Όλα αυτά βέβαια μένουν να φανούν στην πράξη, καθώς ο κ. Ερντογάν δεν είναι εύκολος αντίπαλος και η στρατηγική της έντασης που ακολουθεί έχει ως στόχο να τον κάνει κυρίαρχο παίχτη στην ανατολική Μεσόγειο. Οι αποφάσεις που θα λάβει σε αυτά τα διλήμματα ο κ. Ερντογάν, συνδέονται με ευρύτερες ανακατατάξεις στην γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής, όπου η Τουρκία δεν μπορεί να συμπεριφέρεται συνεχώς ως ταραχοποιός.

Το πρόβλημα για τον Τούρκο Πρόεδρο είναι ότι έχει απέναντί του πλέον δύο πολύ ισχυρούς “παίχτες” τον Τζο Μπάιντεν και τον Εμμανουέλ Μακρόν, κάτι που ίσως τον οδηγήσει σε μια άλλη οπτική. Στην παρούσα φάση μάλιστα, η Ελλάδα έχει κοινή οπτική με τη Γαλλία για τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο και οι σχέσεις με τις ΗΠΑ είναι άριστες, σε αντίθεση με την Τουρκία, που δείχνει πιο μόνη από ποτέ.