“Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι”, του Γ. Κουμουτσάκου

Άρθρο του Γ. Κουμουτσάκου, Βουλευτή Β1’ Βορείου Τομέα με τη Νέα Δημοκρατία στο Χ-τύπο

Από τη στιγμή που η Ελλάδα, ενίσχυσε αποφασιστικά και αποτελεσματικά την επίβλεψη και προστασία των συνόρων της σε ξηρά και θάλασσα, μετά τα γεγονότα του Μαρτίου του 2020 στον Έβρο, το τουρκικό κράτος και τα (συνεργαζόμενα;) δίκτυα διακινητών, αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους προώθησης προσφύγων και παράνομων μεταναστών στο ελληνικό έδαφος.

Απελπισμένοι άνθρωποι μετατρέπονται σε ανθρώπινο πολιορκητικό κριό στα χέρια αυτών των μηχανισμών και συμφερόντων αλλά και σε μέσα υβριδικής απειλής εναντίον της Ελλάδας.

Η περίπτωση της «νεκρής Μαρίας του Έβρου» αποτελεί ένα κραυγαλέο και συνάμα ανατριχιαστικό παράδειγμα εργαλειοποίησης του ανθρώπινου πόνου.

Τα πρόσφατα δημοσιεύματα σχετικά με τον σκηνοθετημένο θάνατο του ανήλικου κοριτσιού στον Έβρο, το οποίο προσπάθησε να περάσει με την οικογένεια του σε ελληνικό έδαφος το περασμένο καλοκαίρι, αναδεικνύει για ακόμα μία φορά το ζήτημα των κυκλωμάτων διακίνησης παράτυπων μεταναστών και προσφύγων, που δρουν εις βάρος πονεμένων ανθρώπων, με μοναδικό σκοπό το κέρδος.

Τη στιγμή που η κυβέρνηση διατηρούσε αμφιβολίες σχετικά με την υπόθεση, η αντιπολίτευση προέβαινε σε δηλητηριώδη και ανυπόστατη κριτική υπονομεύοντας την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό και συμπράττοντας ουσιαστικά στη δημιουργία ψευδών ειδήσεων. Τελικά, μερικούς μήνες μετά, παρόλο που το αφήγημα του νεκρού παιδιού κατέρρευσε και το περιοδικό «Der Spiegel» αναγκάστηκε να αφαιρέσει τρία άρθρα και ένα podcast, ενώ η ΜΚΟ “Human Rights 360” με ανακοίνωση της, απολογήθηκε για την τοποθέτηση της ότι οι 38 πρόσφυγες στον Έβρο βρίσκονταν σε ελληνική νησίδα, η αξιωματική αντιπολίτευση επιμένει τόσο στην ανακύκλωση των παραποιημένων γεγονότων όσο και σε δηλώσεις αποτροπής επέκτασης του φράκτη στον Έβρο.

Εμείς, με την μέχρι σήμερα διακυβέρνηση μας, αποδείξαμε πως προστατεύουμε επαρκώς τα σύνορα της πατρίδας μας, σεβόμενοι παράλληλα τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου που βρίσκεται σε κίνδυνο και αναζητά ασφάλεια στην Ελλάδα.

Ακολουθούμε όλες τις νόμιμες διαδικασίες που απαιτούνται με βάση το Διεθνές Δίκαιο για τους ανθρώπους που φτάνουν στο ελληνικό έδαφος, παρέχοντάς τους το δικαίωμα να αιτηθούν άσυλο.

Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως και η Τουρκία παραμένει ασφαλής τρίτη χώρα για αιτούντες διεθνή προστασία, με χώρα καταγωγής τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τη Σομαλία.

Εκτός όμως από την παροχή ασύλου σε ανθρώπους που χρειάζονται προστασία, οφείλουμε παράλλξλα να διασφαλίσουμε στον μέγιστο βαθμό τη δημόσια τάξη και την ασφάλεια της πατρίδας μας, επεκτείνοντας το ήδη υπάρχον αποτρεπτικό εμπόδιο στον Έβρο.

Ας καταλάβουν επιτέλους οι ‘’γείτονες’’ μας ότι η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο
αμπέλι!