Η Κεντρική πλατεία και το υπόγειο γκαράζ: Αλήθειες και ψέματα

Ο πρώην Δήμαρχος Πεύκης, κ. Παύλος Καμάρας, αναφέρεται με δήλωσή του στο εργο κατασκευής υπόγειου γκαράζ στην πλατεία Πέρρου:
“Το έργο της απαλλοτρίωσης, του οικοπέδου έκτασης 3.575,66 τμ. (Ο.Τ. 21Α), μεταξύ των οδών Αγ. Παντελεήμονος – Δαγκλή – Κουντουριώτη (γνωστό ως Πέρρου), προοριζόμενο για ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ του ΔΗΜΟΥ είναι ένα από τα μεγάλα έργα που παρέδωσε η παράταξή μας, στις επόμενες γενιές. Διαβλέποντας, έγκαιρα, αμέσως με την ανάληψη των καθηκόντων μας (1995), την κραυγαλέα έλλειψη Κεντρικής Πλατείας στο Δήμο μας, ξεκινήσαμε άμεσα ένα δύσκολο και κοπιαστικό αγώνα για την απόκτησή του. Η προσπάθεια αυτή κράτησε, δυστυχώς 11 ολόκληρα χρόνια. Πέρασε μέσα από τις συμπληγάδες της γραφειοκρατίας, αλλά και παντός είδους πιέσεων, με αποκορύφωμα την απειλή σωματικής βίας, Συμβούλων και Δημάρχου, από τους ενδιαφερόμενους (αντιτιθέμενους) ιδιοκτήτες. Αντέξαμε και τα καταφέραμε.
Με το από 8-1-1997 Π.Δ. (ΦΕΚ 45/Δ), χαρακτηρίσθηκε το (Ο.Τ. 21Α) ως χώρος πλατείας – πρασίνου, και τον Αύγουστο του 2006, εγγράφηκε στο Υποθηκοφυλάκειο Αμαρουσίου, η κυριότητα του οικοπέδου από το Δήμο μετά την παρακατάθεση του ποσού των 2.144.658 (ΦΕΚ698/23-8-2006). (Να σημειωθεί ότι υπήρξε απόφαση του Δ.Σ. για δέσμευση από το 1990 χωρίς όμως συνέχεια).
Η αναγκαστική αυτή απαλλοτρίωση, συνοδεύτηκε από μια μεγάλη επιτυχία της τότε Δημοτικής Αρχής και των υπηρεσιακών παραγόντων, με τον καθορισμό της προσωρινής τιμής από το Πρωτοδικείο (απόφ. 93/2006 Πρωτοδ. Αθηνών) στα 600€/τ.μ. ουσιαστικά δηλαδή, κοντά στην αντικειμενική τιμή της ζώνης.
Τιμή πρωτοφανής, για την αγορά «εκείνης της εποχής», εάν αναλογισθεί κανείς, ότι επρόκειτο για το οικόπεδο φιλέτο της πόλης.
Κάτι το οποίο είχε άμεσο θετικό αντίκτυπο, τόσο στο ποσό που αναλογούσε στο Δήμο, όσο και αυτό των υπόχρεων περιοίκων (Δήμος περίπου 64% – περίοικοι 36%).
Να σημειωθεί ότι η πράξη της δέσμευσης και τελικά της απαλλοτρίωσης, βρήκε σύμφωνη την συντριπτική πλειοψηφία των περιοίκων του οικοπέδου. Και τούτο διότι αναμφισβήτητα η περιουσία τους αναβαθμίζετο, αφ’ ενός λόγω της μη οικοδόμησης 3000 περίπου κυβικών μπετόν, (συντ. δομ. 0,8), μπροστά στα σπίτια τους, αφ’ ετέρου λόγω της μελλοντικής κατασκευής της πλατείας.
Το 2004 και ενώ ήταν σε εξέλιξη, η γραφειοκρατική διαδικασία της απαλλοτρίωσης, η παράταξή μας διαβλέποντας τις νέες μελλοντικές ανάγκες της πόλης αποφάσισε να προχωρήσει, στις διαδικασίες για δημιουργία υπόγειου γκαραζ, κάτω από την πλατεία. Οι ανάγκες αυτές προέκυπταν τόσο από τον κυκλοφοριακό φόρτο που θα επέφερε η παραπομπή στις καλένδες του μεγάλου έργου της επέκτασης της Λ. Κύμης, ως και πληροφορίες για μελλοντική επέκταση του ΜΕΤΡΟ στην πόλη.
Παρά το γεγονός ότι θα έπρεπε να ολοκληρωθεί η διαδικασία απόκτησης του οικοπέδου ώστε να χωροθετηθεί η νέα χρήση (με απλή απόφαση του Δ.Σ. και του ΣΧΟΠ), χωρίς τις εμπλοκές και τις αναστολές που θα επέφερε νέα τροποποίηση του Σχεδίου Πόλης, ξεκινήσαμε άμεσα προπαρασκευαστικές ενέργειες, για την δημιουργία του υπογείου γκαράζ.
Με την άψογη συνεργασία και την πολύτιμη βοήθεια, περιοίκων του οικοπέδου επιστημόνων, αναζητήσαμε τις καλύτερες δυνατές λύσεις, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η όχληση των κατοίκων από την προστιθέμενη χρήση του γκαράζ. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τις τροποποιήσεις στο αρχικό σχέδιο, με την μεταφορά της εισόδου – εξόδου πλησίον της Λ. Ειρήνης, την πεζοδρόμηση της Δαγκλή και μετατροπή σε ήπιας κυκλοφορίας των Κουντουριώτη και Αγ. Παντελεήμονα, ως και την δημιουργία πεζόδρομου στην  πλευρά των κτισμάτων της Λ. Ειρήνης κλπ.
Συντάξαμε κυκλοφοριακή προμελέτη, μελέτη περιβαλλοντολογικών επιπτώσεων, αρχιτεκτονική προμελέτη, (σύμφωνα και με τα παραπάνω) και κυρίως οικονομοτεχνική μελέτη για την χρηματοδότηση της δημιουργίας του γκαράζ.Επίσης, εξασφαλίσαμε κονδύλι για την τεχνική υποστήριξη των διαδικασιών. Δυστυχώς οι εκλογές του Νοεμβρίου του 2006 ανέκοψαν την πορεία του έργου.
Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους.Παλινδρομήσεις, αναβολές, καθυστερήσεις. Μια απαράδεκτη προσπάθεια της Διοίκησης Θεοδωρακόπουλου να «πασαλείψει» και να ακυρώσει στην ουσία το μεγάλο έργο με την δημιουργία πρόσκαιρα πλατείας (ουδέν μονιμότερο του προσωρινού), ευτυχώς ανακόπηκε από την σθεναρή αντίσταση των κατοίκων, που με χίλιες (1000) και πλέον υπογραφές, διατρανώσαν την θέλησή τους να γίνει η πλατεία παράλληλα με το υπόγειο γκαράζ.
Παράλληλα μια ανέξοδη και πολιτικάντικη εξαπάτηση των περιοίκων ότι «θα φρόντιζαν» ώστε να μην πληρώσουν την αναλογία τους, οι περίοικοι χωρίς όμως καμία ουσιαστική ενέργεια, παρά την παρότρυνση τότε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ώστε να γίνει εφικτό αυτό, ήταν ένα ακόμα  στοιχείο της κοροϊδίας των περιοίκων από την διοίκηση Θεοδωρακόπουλου.
Είχε προηγηθεί μια χαλαρή (κατά πάγια τακτική σε όλες τις κρίσιμες υποθέσεις του Δήμου) στάση της Διοίκησης Θεοδωρακόπουλου, στο Εφετείο, που επέφερε μια παράλογη αύξηση περίπου κατά 40% στην Πρωτόδικη τιμή, επιβαρύνοντας έτσι Δήμο και περιοίκους με άλλα 864.653 ευρώ. Κυρίως όμως πρέπει να επισημάνουμε την καραμπινάτη παράβαση καθήκοντος, από πλευράς του τότε Δημάρχου κ. Θεοδωρακόπουλου που επί τρία (3) χρόνια, δεν απέστειλε ως όφειλε, τα ειδοποιητήρια πληρωμής στους υπόχρεους.
Έδωσε την καυτή πατάτα στις Διοικήσεις Φωκιανού και Μαυρίδη, ενώ η κωλυσιεργία αυτή, πέραν από την βλάβη των συμφερόντων του Δήμου, συνέπεσε με την έλευση της οικονομικής κρίσης και την πραγματική αδυναμία πολλών περίοικων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.
Σήμερα, είναι σίγουρο ότι το απολύτως απαραίτητο έργο για την πόλη μας, και το μέλλον της πρέπει να προχωρήσει. Και μάλιστα με γρηγορότερους ρυθμούς.
Το οφείλουμε στις επόμενες γενεές.
Παράλληλα, λόγω της οικονομικής κρίσης, ο Δήμος θα πρέπει να εξαντλήσει, όλες τις δυνατότητες ελάφρυνσης των περιοίκων, έστω και από αυτή την επιβάρυνση του 1/3 της συνολικής δαπάνης, ΧΩΡΙΣ όμως να υποθηκεύσει την πραγματοποίηση του ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΡΓΟΥ.

Υ.Γ. Σε ανοησίες τύπου «θα μπορούσαμε να το αγοράζαμε και μάλιστα φθηνότερα κατά 7-8 φορές», κανονικά δεν θα έπρεπε να απαντήσουμε. Γιατί ανάγεται στην κατ’ εξακολούθηση κομπλεξική – συκοφαντική τακτική του κ. Θεοδωρακόπουλου έναντι της Διοίκησης Καμάρα.
Όμως ένας «πρώην» δήμαρχος, να μην αντιλαμβάνεται, ότι από έναν που δεν πουλάει δεν μπορείς να αγοράσεις, και κυρίως να μην ξέρει ότι βάσει Νόμου ο Δήμος, δεν επιτρέπεται να αγοράσει κάτω από την αντικειμενική αξία, αφήνεται στην κρίση των Δημοτών».