Μύθοι & αλήθειες για ενιαίο κόμμα στην Κεντροαριστερά

Πλήθος φημών είδε το τελευταίο διάστημα το φως της δημοσιότητας, ως προς τη δημιουργία ενιαίου σχήματος στο χώρο της Κεντροαριστεράς, προκειμένου να μπει φρένο στην ηγεμονία Μητσοτάκη.

Η αλήθεια είναι ότι η συζήτηση ενισχύθηκε λόγω της “συρρίκνωσης” των ποσοστών της Ν.Δ. στις πρόσφατες ευρωεκλογές, που έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι εάν τα βρουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, θα αλλάξουν άρδην τα πολιτικά δεδομένα.
Η εκτίμηση αυτή, σε συνδυασμό με τη δυναμική που είχε η υποψηφιότητα Δούκα, οδηγούσε όλο και περισσότερους στο συμπέρασμα, ότι υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία και αρκούσε η πολιτική συμφωνία των δύο κομμάτων.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να προσθέσει κανείς και την πάγια θέση του Αλέξη Τσίπρα περί συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, που έδινε την εντύπωση ότι είναι θέμα χρόνου το ενιαίο σχήμα στην Κεντροαριστερά.

Μάλιστα είχαν αναπτυχθεί διάφορα μοντέλα συνεργασίας, όπως για παράδειγμα:
– του Επινέ στη Γαλλία – στο οποίο είχε αναφερθεί ο Χ-τύπος- και έφερε στην εξουσία τον Φρανσουά Μιτεράν,
-η συγκρότηση ενιαίου σχήματος με τη μορφή “ομπρέλας” στο οποίο θα μπορούσαν να συμμετάσχουν το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η Νέα Αριστερά και άλλα σχήματα του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.

Οι σκέψεις αυτές όμως, αποδείχτηκαν μύθος που δεν είχε την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα, κάτι που επιβεβαιώθηκε και με τη νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ και με τον εμφύλιο στον ΣΥΡΙΖΑ.

Νέα ηγεμονία
Το σενάριο για ενιαίο κόμμα στην Κεντροαριστερά είχε ως βάση ότι από τη στιγμή που υπάρχει ισορροπία δυνάμεων σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, τα δύο κόμματα είναι υποχρεωμένα να συνεργαστούν και να αποτελέσουν το αντίπαλο δέος της Ν.Δ.
Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν υφίσταται πλέον, καθώς όλα τα δημοσκοπικά ευρήματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να ανακτήσει την ηγεμονία στην Κεντροαριστερά από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη κινείται δημοσκοπικά στα επίπεδα του 15%, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση κατρακυλάει και έχει πέσει σε μονοψήφια νούμερα, κάτι που σημαίνει ότι χάνει τη δυναμική του στην κοινωνία.
Το πολιτικό περιβάλλον όπως γίνεται αντιληπτό μετά τις εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ είναι διαφορετικό, κάτι που σημαίνει ότι η πρωτοβουλία των κινήσεων ανήκει στη Χαριλάου Τρικούπη.

Ανατροπή
Το σενάριο της προοδευτικής διακυβέρνησης ανταποκρινόταν στους υπολογισμούς μιας άλλης συγκυρίας, που είχε ως βάση τη διαπίστωση ότι “ο Ανδρουλάκης δεν μπορεί να ανεβάσει τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ και ο Κασσελάκης δεν εμπνέει”.
Οι συσχετισμοί όμως αυτοί έχουν πλήρως ανατραπεί λόγω της επικράτησης του κ. Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ, το ποίο δείχνει να έχει ισχυρή δημοσκοπική προοπτική και δεν έχει λόγο να κοιτάει τα ποσοστά που έλαβε στις πρόσφατες ευρωεκλογές.
Τότε η μεγάλη πλειονότητα των οπαδών του ΠΑΣΟΚ πίστευε ότι ο κ. Ανδρουλάκης δεν μπορεί να είναι το αντίπαλο δέος του κ. Μητσοτάκη, τάση όμως με βάση τη σημερινή συγκυρία έχει πλήρως ανατραπεί.

Οι νέες ισορροπίες
Οι εσωκομματικές εκλογές της 6ης και 13ης Οκτωβρίου στο ΠΑΣΟΚ ανέδειξαν νέες ισορροπίες και οι περισσότεροι από 300.000 που πήγαν στη διαδικασία, κατέστησαν σαφές τον χώρο που θέλουν να ηγεμονεύσει στην Κεντροαριστερά.
Μια συζήτηση να κάνει κανείς ακόμη και με μικρομεσαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ, θα κατανοήσει ότι δεν επιθυμούν την παραμικρή συμπόρευση με τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η αλήθεια είναι ότι η παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, κόβει τις “γέφυρες” επικοινωνίας, καθώς είναι αυτός ο οποίος:
-έχει μιλήσει για την αυτόνομη πορεία του κινήματος,
-δεν επιθυμεί θολές συνεργασίες με βουλευτές και στελέχη κομμάτων που είχαν βρει καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ και πλέον ζητούν επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ.

Όχι σε τοξικότητα
Το ΠΑΣΟΚ φαίνεται πως κρατάει το “κλειδί” των εξελίξεων και με βάση όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανένα λόγο να “ψαχτεί” για συνεργασία με στελέχη του που έχουν κεντροαριστερό προφίλ.
Κοινό μυστικό είναι άλλωστε ότι κατάσταση που επικρατεί στην Κουμουνδούρου, δείχνουν ότι υπάρχει ένα κόμμα βαθιά άρρωστο, καθώς κυριαρχεί η λογική της νομής της εξουσίας.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε αυτός περάσει στα χέρια των “87”, είτε στου Κασσελάκη, είτε στου Πολάκη, θα συνεχίσει να κυριαρχεί ένα τοξικό κλίμα, που θα κάνει αδύνατη τη συνύπαρξή του με τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ.
Η εκτίμηση που κυριαρχεί είναι πως τα όποια κέρδη θα ήταν περισσότερα από τη ζημιά που θα γινόταν, καθώς η οποιαδήποτε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ θα “έδιωχνε” από το ΠΑΣΟΚ μετριοπαθείς κεντρογενείς ψηφοφόρους.
Γίνεται επίσης λόγο για ολοκληρωτική απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ, με το σκεπτικό ότι οι μεθοδεύσεις που ακολουθούνται το μετατρέπουν σε ένα κόμμα που κυριαρχούν οι φράξιες και δε σέβεται το δημοκρατικό κανόνα πλειοψηφίας και μειοψηφίας.