Πέγκυ Σταθακοπούλου: “Η σχέση με την αυτοδιοίκηση σου δίνει μια λυτρωτική επαφή με τον κόσμο” – Αποκλειστική συνέντευξη

Η αγαπημένη ηθοποιός δηλώνει έτοιμη να αναλάβει έναν νέο και διαφορετικό… ρόλο

Με μια αξιοζήλευτη πορεία στα καλλιτεχνικά δρώμενα και αποτελώντας πλέον μια από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς της χώρας, η κα Πέγκυ Σταθακοπούλου είναι πλέον έτοιμη να δοκιμαστεί σε μια νέα θέση με σκοπό να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο.

Η ίδια επικυρώνει τη στενή σχέση φιλίας που την ενώνει με τον Δήμαρχο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας κ. Γιάννη Βούρο, καθώς θα είναι υποψήφια με τον συνδυασμό “Πολιτών Πολιτεία” στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, και μιλά μεταξύ άλλων για την απόφασή της αυτή, και φυσικά για το θέατρο σε μια απολαυστική συνέντευξη στην εφημερίδα μας.

 

Καλλιτεχνικά σε τι φάση σας πετυχαίνουμε την περίοδο αυτή;

Η αλήθεια είναι ότι είμαι σε μια στιγμή της ζωής μου όπου αισθάνομαι ότι όλα αλλάζουν και μ’ αρέσει αυτό. Δηλαδή ενδίδω σε αυτή την αλλαγή με την έννοια ότι είναι σαν να ξεκινάει ένα καινούργιο κεφάλαιο για εμένα, καθώς νιώθω πιο ελεύθερη και πιο μόνη ταυτόχρονα, οπότε προσπαθώ να δω ποια είμαι σήμερα, τι θέλω σήμερα και τι θέλω για τα επόμενα χρόνια. Σε αυτές λοιπόν τις περιόδους “ενδοσκοπήσεως” προτιμώ να μη δουλεύω στο θέατρο και αυτό επέλεξα για φέτος, δεδομένου ότι έκανα δύο πολύ δύσκολους μονολόγους τα προηγούμενα χρόνια, γεύτηκα το θέατρο και αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη μια ανάσα. Από εκεί και πέρα θα συνεχίσω να διδάσκω στη σχολή Θεοδοσιάδη, όπως κάνω τα τελευταία 5 χρόνια. Συμμετέχω πολύ δυναμικά σε αυτό που λέμε “audiobooks”, δηλαδή βιβλία που ηχογραφούμε και απευθύνονται σε όλους και φυσικά σε ανθρώπους που έχουν ιδιαίτερα προβλήματα όρασης ή συγκέντρωσης προσοχής κ.α., αλλά και για τον καθένα μας που χρειάζεται ένα κίνητρο να διαβάσει. Καλύπτουμε έτσι ένα πρόβλημα της εποχής μας, και προσφέρουμε και ένα άνοιγμα στη φαντασία των ανθρώπων.

 

Την προηγούμενη σεζόν συμμετείχατε στην πολύ επιτυχημένη σειρά “Φλόγα και Άνεμος”. Πώς ήταν για σας αυτή η εμπειρία και τι πιστεύετε ότι βοήθησε στο να επιστρέψει δυναμικά η τηλεόραση;

Θεωρώ ότι υπάρχει ένα άνοιγμα στο επίπεδο του να παράγονται πάρα πολλές τηλεοπτικές σειρές, και το θεωρώ θετικό, χωρίς όμως να πιστεύω ότι όλη αυτή η υπερπαραγωγή επιλύει ζητήματα είτε ανεργίας των ηθοποιών και του κλάδου, ούτε βεβαίως πρέπει να γίνει αποκλειστική ψυχαγωγία του κοινού. Η αλήθεια επίσης είναι ότι με αυτόν τον “κλειστοφοβικό” τρόπο ζωής που έχουμε πια λόγω συνθηκών και καθημερινότητας είναι εύκολο να πεις ότι θα κάτσω να δω μια σειρά. Νομίζω ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι καλό να έχεις μια καλή τηλεόραση σε επίπεδο ψυχαγωγίας, αλλά δεν πρέπει από αυτό να χαθεί το θέατρο και ο χώρος της μουσικής και των παραστατικών τεχνών, και γενικότερα να μην κλειστούμε παραπάνω στο σπίτι, απ’ όσο αντέχουμε.

 

Ήταν πρόκληση οι μονόλογοι που είχατε να φέρετε εις πέρας στο θέατρο τα τελευταία χρόνια;

Ήταν δύο συνεχόμενοι χειμώνες που έτυχε να μου γίνουν αυτές οι προτάσεις. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ξανακάνει μέχρι τότε μονόλογο και το φοβόμουν πάρα πολύ. Είχα δύο υπέροχα κείμενα όμως. Αρχικά, είχα το κείμενο του Άκη Δήμου που αφορούσε έναν υποθετικό μονόλογο της γυναίκας του Σαίξπηρ με τίτλο “Σαν Ρόδο και σαν Αίνιγμα”, οπότε είχα να βιώσω μια λαϊκή και ικανή γυναίκα της εποχής εκείνης που στάθηκε πάντα στη σκιά του Σαίξπηρ και για την οποία ο κόσμος δεν ξέρει πολλά, με έναν λόγο καταιγιστικό, άλλοτε κωμικό, και άλλοτε εξαιρετικά ευαίσθητο και ποιητικό. Και τη δεύτερη χρονιά μου προτάθηκαν οι “Ευτυχισμένες μέρες” του Μπέκετ, ένα έργο συγκλονιστικό και εξαιρετικά απαιτητικό. Αυτό ήρθε και με συνάντησε σε μια εποχή όπου η κόρη μου είχε ξεκινήσει τις σπουδές της εκτός Αθηνών, ήταν ένα κείμενο που έθιγε πράγματα που με απασχολούσαν πολύ, όπως η ηλικία, το γήρας, το τι αξίζει σε αυτή τη ζωή, τι είναι η χαρά, οι λέξεις, πώς όλα αυτά μπορεί να υπάρχουν και να σημαίνουν στη ζωή. Με αφορούσε εξαιρετικά και γι’ αυτό με άγγιζε πάρα πολύ και με εξόντωνε μπορώ να πω κάθε βράδυ. Νιώθω πολύ τυχερή που ήρθα σε επαφή με αυτά τα κείμενα σε μια ωριμότητα δική μου, όχι μόνο ηλικιακά αλλά και υποκριτικά.

 

Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που έχετε πάρει από το θέατρο;

Ότι μπορείς συνεχώς να παραμένεις νέος. Γιατί πάντα σου αποκαλύπτει καινούργιες αλήθειες που σε αναγκάζουν να εξελίσσεσαι και να προχωράς. Και για μένα τελικά νεότητα είναι η παραδοχή ότι υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα και στιγμές να ζήσεις και πρέπει να τις προλάβεις και να τις χαρείς. Νομίζω ότι εκεί καταλήγω, καθώς ξεκινάω να μπαίνω σε μια ηλικία που άλλοι θα την χαρακτήριζαν “τρίτη ηλικία”, για μένα είναι μια έντονη και γεμάτη περίοδος γιατί μου επιβεβαιώνει ότι είναι τόσα πολλά αυτά που δεν έχω προλάβει να κάνω στη ζωή μου, ότι οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στη ζωή που έζησα τόσο ωραίους κύκλους στην τέχνη μου, στα προσωπικά μου, με το παιδί μου και τους αγαπημένους μου, και ότι έχω τόσα πολλά πράγματα να ζήσω και να μάθω. Με αυτό το σκεπτικό ξεκινάω φέτος να σπουδάζω στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο “Ιστορία Ευρωπαϊκού Πολιτισμού”, οπότε νομίζω ότι αυτό που σου μαθαίνει το θέατρο είναι ότι αν εσύ το αποφασίσεις και το θες, μπορείς να είσαι νέος για πάντα.

 

Πώς πήρατε την απόφαση να συμμετάσχετε ως υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας με την παράταξη “Πολιτών Πολιτεία” του κ. Γιάννη Βούρου;

Την πρόταση μου την έκανε ο Γιάννης, καθώς πέρα από συνεργάτες είμαστε και φίλοι μια ζωή. Οπότε τα τελευταία 4 χρόνια που ο ίδιος είναι Δήμαρχος, έχουμε μοιραστεί πολλές στιγμές δυσκολιών και αποφάσεων, και πάντα συζητάμε για το κομμάτι του Δήμου. Φέτος που δοκιμάζει μια δεύτερη θητεία και επανεκλογή μου πρότεινε να είμαι κοντά. Μπορεί να μην μένω στη Νέα Φιλαδέλφεια ή στη Νέα Χαλκηδόνα, αλλά κάθε πόλη και γειτονιά έχει τα ίδια ζητήματα σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, οπότε αποφάσισα με μεγάλη χαρά να συμμετέχω. Και θεωρώ ειδικά ότι περιοχές που έχουν μεγαλύτερες ανάγκες από άλλες αξίζει να είμαστε εκεί και να τις βοηθάμε με όλες μας τις δυνάμεις, εάν και εφόσον μας δοθεί η ευκαιρία. Αυτό το διάστημα ενόψει των εκλογών έχω επισκεφτεί τις δομές του Δήμου, έχω μάθει πολύ περισσότερα πράγματα για το πώς λειτουργεί μια δημοτική αρχή, τις δυσκολίες, για όσα έγιναν στο Δήμο – γιατί έγιναν πολλά αυτά τα 4 χρόνια, και για όσα βέβαια δεν έγιναν, αλλά πρέπει να γίνουν. Επίσης αυτή η σχέση με την αυτοδιοίκηση σου δίνει μια καθημερινή επαφή με τον κόσμο, που είναι λυτρωτική για έναν άνθρωπο που το κάνει για πρώτη φορά με αυτή τη μορφή. Γιατί αντιλαμβάνεσαι πράγματα σε σχέση με την καθημερινότητα και άλλων ανθρώπων, όχι μόνο με τη δική σου και βλέπεις ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι οι άνθρωποι χρειάζονται συνεχώς στήριξη, και όχι ελεημοσύνη.

 

 

 

 

Τι πιστεύετε ότι έχει ανάγκη να αλλάξει ή να βελτιωθεί σε αυτή τη φάση στο Δήμο;

Ο Δήμος έκανε μερικά μεγάλα βήματα, με δεδομένα τα 2 χρόνια “απραξίας” λόγω του κορωνοϊού. Έχει πετύχει πάρα πολλά και είναι πολλές οι κοινωνικές δομές πλέον που προσφέρουν υπηρεσίες, όπως σίτιση, απασχόληση, φροντίδα ηλικιωμένων, υπάρχει το Κοινωνικό φαρμακείο, τα ΚΑΠΗ κ.α. Ακόμη ηλεκτροφωτίστηκε ο Δήμος την πλέον πρόσφατη τεχνολογία για εξοικονόμηση ενέργειας και μεγαλύτερη ασφάλεια. Έγιναν καινούργια σχολεία, όπως το 3ο Γυμνάσιο που εγκαινιάστηκε πρόσφατα. Στον πολιτισμό έχουμε ένα Άλσος που είναι κόσμημα, όπως δεν ήταν ποτέ, ενώ ετοιμαζόμαστε να ανοίξουμε ξανά το ιστορικό αναψυκτήριο. Αυτό που πρέπει να είναι στη μέριμνά μας από δω και μπρος είναι η οδοποιία, τα πεζοδρόμια και οι παιδικές χαρές. Ο χρόνος είναι πολύ λίγος, η αντίδραση από την αντιπολίτευση ήταν μεγάλη που σημαίνει ότι με την απλή αναλογική δεν μπορούσες να περάσεις τις προτάσεις του. Τώρα είναι η στιγμή να διορθώσουμε ό,τι δεν έγινε και να συνομιλήσουμε όλο και περισσότερο με τους ανθρώπους σε καθημερινή βάση για να βλέπουμε ακόμα και τα πιο μικρά προβλήματα. Εγώ αισθάνομαι ότι σε όλους τους τομείς μπορώ να βοηθήσω εάν μου ζητηθεί.

 

Θέλετε να στείλετε κάποιο μήνυμα στους δημότες;

Το γεγονός ότι ένας άνθρωπος είναι αναγνωρίσιμος λόγω της δουλειάς του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα καταφέρει να συγκεντρώσει τις ψήφους που χρειάζεται για να εκλεγεί. Επίσης υπάρχει μια δικαιολογημένη δυσπιστία από τον κόσμο που σκέφτεται “τώρα και γιατί μας θυμήθηκε;”. Ο καθένας μπορεί να βοηθήσει τη στιγμή που είναι έτοιμος. Εγώ εδώ και μερικά χρόνια αισθάνομαι έτοιμη – είχα βάλει και το 2019 υποψηφιότητα σαν Ευρωβουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, και νιώθω ότι έχω φτάσει σε ένα σημείο στη ζωή μου όπου θέλω να βοηθήσω περισσότερο και μπορώ. Και νομίζω ότι πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες σε ανθρώπους που μέσα από την πορεία τους έχουν αποδείξει ότι έχουν ένα ήθος και μια συνέπεια σε αυτό που πιστεύουν. Θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία να το αποδείξω αυτό.