Κείμενο του πρώην Δημοτικού Συμβούλου Νέας Ιωνίας, Γιώργου Τσοπανίδη

“Αναγκαία η συσπείρωση προοδευτικών δυνάμεων και ενεργών πολιτών”

O πρώην Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Ιωνίας, κ. Γιώργος Τσοπανίδης, μας απέστειλε το κείμενο της τοποθέτησής του στη συγκέντρωση των υποψηφίων του συνδυασμού “Νέα Ιωνία Νέα Άποψη” που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης 21 Σεπτεμβρίου στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου.  Ο κ. Τσοπανίδης επικρίνει με σφοδρότητα τη διαδικασία εκλογής του νέου επικεφαλής της παράταξης και δίνει ένα σαφες στίγμα των προθέσεων του για την επόμενη μέρα.

Το κείμενο είναι το εξής:
“Με αφορμή την πρόσκληση που μου απευθύνθηκε να παραστώ σήμερα, 21 Σεπτεμβρίου, στη συνάθροιση υποψηφίων των προηγούμενων δημοτικών εκλογών του Νοεμβρίου του 2010 που μετείχαμε στο ψηφοδέλτιο του συνδυασμού «Νέα Ιωνία – Νέα Άποψη», θα ήθελα να αναφέρω τα εξής:
Είναι αλήθεια πως ως μέλη του ψηφοδελτίου δεν είχαμε καμία οργανική ενότητα, ενώ θα μπορούσε να αμφισβητηθεί και η ύπαρξη πολιτικής ενότητας, τόσο στις εκλογές του 2010, όσο και στις προηγούμενες του 2006 και του 2002. Το μόνο Σώμα που λειτούργησε, με τις όποιες αδυναμίες του, μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση, ήταν η ομάδα των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων, πολυμελής στο παρελθόν, σε καιρούς νικηφόρους, ολιγομελής τώρα, μετά την ήττα του περασμένου Νοεμβρίου.
Γιατί λοιπόν καλούνται σήμερα τα μέλη ενός παρελθόντος ψηφοδελτίου, που είχαν συσπειρωθεί στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές σε έναν κοινό αγώνα, παρά τις όποιες τυχόν διαφοροποιήσεις και διαφωνίες που υπήρχαν για τον τρόπο και το βαθμό αποτελεσματικότητας άσκησης της δημοτικής διοίκησης την τελευταία οκταετία, γύρω από τον πρώην δήμαρχο και επικεφαλής, Γιάννη Χαραλάμπους;
Το ψηφοδέλτιο ηττήθηκε και εννιά μήνες μετά ο πρώην, πλέον, επικεφαλής παραιτήθηκε από τη θέση του δημοτικού συμβούλου. Έτσι, η ομάδα των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων βρέθηκε μπροστά στην ανάγκη να εκλέξει νέο επικεφαλής, της δημοτικής αυτής ομάδας και μόνο. Για τη διαδικασία που ακολούθησε ακούστηκαν πολλά, αρκετοί μιλούν για κατ’ επίφαση διαδικασία με προαποφασισμένο αποτέλεσμα, ενώ γίνεται λόγος ακόμα και για διαμόρφωση πλασματικής πλειοψηφίας. Ακόμα πιο ηχηρές είναι οι ανεξαρτητοποιήσεις που ακολούθησαν, πρώτα αυτή του Νίκου Μπράτιμου και σήμερα καθώς πληροφορηθήκαμε και της Δέσποινας Θωμαίδου, η οποία απείχε ακόμα και από αυτή την ψηφοφορία που έγινε, καταγγέλλοντας την εκλογή ως προαποφασισμένη. Θα είναι τραγικό λάθος κάποιος να εθελοτυφλεί και να προσποιείται πως δεν συμβαίνει τίποτε και όλα είναι «μέλι – γάλα».
Γιατί τώρα λοιπόν θεωρείται αναγκαίο να γίνει προσπάθεια αναβίωσης ενός Σώματος, όπως το παρελθόν ψηφοδέλτιο, και αυτό με αρκετές και μάλιστα σπουδαίες απουσίες, όταν κανείς δεν θεώρησε αναγκαίο μετά την παραίτηση του πρώην επικεφαλής να ζητήσει καν τη γνώμη αυτού του ψηφοδελτίου πριν από τη διαδικασία εκλογής του νέου επικεφαλής; Εκλογή που τελικά έγινε όπως έγινε, από ένα ολιγάριθμο Σώμα (το αρμόδιο βέβαια σύμφωνα με το νόμο), αυτό των εκλεγμένων δημοτικών συμβούλων, ερήμην τόσο του «ψηφοδελτίου» όσο και κάθε πολιτικού φορέα και κοινωνικής διεργασίας.
Δυστυχώς η αλήθεια είναι αμείλικτη. Το ψηφοδέλτιο των προηγούμενων δημοτικών εκλογών, είτε το θέλουμε είτε όχι, ποτέ δεν ήταν και πολύ περισσότερο ούτε τώρα δεν αποτελεί παράταξη. Δεν υπάρχει καμία ενότητα, ούτε οργανική, ούτε ακόμα και πολιτική, που θα μπορούσε να προσδώσει το χαρακτήρα της παράταξης. Και δυστυχώς με αυτό τον ανορθόδοξο και ανάποδο τρόπο και ιδίως σε ένα τόσο ρευστό περιβάλλον δεν πρόκειται ποτέ να γίνει παράταξη.
Διαπιστώνω με λύπη πως κάποιοι ίσως αγνοούν τι συμβαίνει γύρω μας, παραβλέπουν τη μέγγενη στην οποία βρισκόμαστε ως χώρα, ως κοινωνία, ως άτομα. Αγνοούν την κρίση, τόσο οικονομική όσο και πολιτική και θεσμική, που φέρνει μεγάλες αλλαγές στους κοινωνικούς συσχετισμούς και απρόβλεπτες εξελίξεις στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι εξελίξεις αυτές δεν μπαίνουν σε κανένα καλούπι προσωπικών ανταγωνισμών.
Έτσι, μου φαίνεται τουλάχιστον εκτός τόπου και χρόνου και ολότελα εκτός πραγματικότητας η κίνηση της εκ των υστέρων πρόσκλησης των ανθρώπων που πέρυσι συνευρέθηκαν σε ένα ψηφοδέλτιο, για να μην πω ότι μοιάζει περισσότερο ως εκ του πονηρού κίνηση και απόπειρα, άστοχη βέβαια, επικράτησης έναντι πιθανών αντιπάλων μέσω κατασκευής και επιβολής τετελεσμένων γεγονότων. Τέτοιες λογικές και μέθοδοι μόνο την ήττα μπορούν να αναπαράγουν και μοιάζουν όλο και περισσότερο με ίντριγκες για την εσωτερική επικράτηση στο Βυζάντιο, την εποχή που η κερκόπορτα είχε ήδη ανοίξει. Τι σημασία έχει ποιος είναι αρχηγός, αν στο τέλος αυτός καταλήξει να είναι αρχηγός μόνο του εαυτού του;
Η μόνη διέξοδος είναι, ο καθένας από εμάς, αλλά όχι μόνο εμείς μα και άλλοι, και ακόμα περισσότεροι, να αφουγκραζόμαστε την κοινωνία, τα προβλήματα και τις αγωνίες της και μονάχα μέσα από μια αμφίδρομη και ζωντανή σχέση με αυτήν, να γίνουμε συμμέτοχοι σε μια νικηφόρα προοπτική, που θα αποβεί σε όφελος όχι του καθενός μας ατομικά, αλλά του τόπου μας, της Νέας Ιωνίας και των ανθρώπων της.
Οι αντιλήψεις των μηχανισμών και των όποιων ανταγωνιστικών εγωισμών και της γραφειοκρατίας στην καλύτερη περίπτωση καταλήγουν να αποτελούν μια στείρα διεκπεραιωτική διαχείριση, αμέτοχη των αναγκών των πολιτών, που αναλώνεται στην κατανομή οφιτσίων μεταξύ των αρεστών της διοίκησης
Έτσι, μόνο η χωρίς καπελώματα εξ αρχής συσπείρωση προοδευτικών δυνάμεων και ενεργών πολιτών, με δομημένο και συγκεκριμένο όραμα και πρόγραμμα για την πόλη μας, με δημοκρατική συγκρότηση και συμμετοχική συμπαράταξη της κοινωνίας των πολιτών και των παραγωγικών δυνάμεων αυτής της πόλης, πάνω σε μία πολιτική βάση αναζωογόνησης του τόπου, μπορεί να δημιουργήσει μια τέτοια νικηφόρα προοπτική”.