Συνέντευξη τύπου της ΚΕΔΕ και Ιταλών Δημάρχων

Η Αυτοδιοίκηση ανοίγει δρόμο

για συνεργασία των λαών

Τη δημιουργία «Δικτύου Αλληλεγγύης και Ανάπτυξης» για την επαναφορά της ενωμένης Ευρώπης στις ιδρυτικές της αξίες και αρχές με κέντρο τον άνθρωπο – και ιδιαίτερα τις νέες γενιές και τις γυναίκες, το οποίο θα συμπεριλάβει όχι μόνο τους δήμους του νότου, αλλά ολόκληρης της Ευρώπης, δρομολογούν η ελληνική και ιταλική Τοπική Αυτοδιοίκηση. 

Αυτό ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που έδωσαν χθες το προεδρείο της ΚΕΔΕ και οι δύο Ιταλοί δήμαρχοι Μάρκο Γκάλντι και Τζοβάνι Μοσκατιέλο.

Οι δύο Ιταλοί δήμαρχοι, που ήρθαν στην Ελλάδα με πρόσκληση της ΚΕΔΕ, πριν από λίγες ημέρες ανακοίνωσαν μια συμβολική τους ενέργεια, να εκχωρήσουν τη δημαρχιακή τους αποζημίωση σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό που βιώνει τις συνέπειες της σφοδρής οικονομικής κρίσης.
«Η ενέργεια αυτή των δύο συναδέλφων μας”, τόνισε ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ Κ. Ασκούνης κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, “ήρθε τη στιγμή που η χώρα μας και οι πολίτες της βρίσκονται στο στόχαστρο σφοδρής κριτικής και έντονων πιέσεων από ευρωπαϊκά πολιτικά και άλλα επιτελεία και ηγέτες, οι οποίοι συνεχώς μας εγκαλούν ως μοναδικούς υπαίτιους της παγκόσμιας κρίσης και μας επιβάλουν διαδοχικά πακέτα εξοντωτικών για τον λαό μέτρων λιτότητας.
Από την άλλη όμως αναπτύσσονται συνεχώς κινήσεις αλληλεγγύης και  συμπαράστασης στους Έλληνες από τη Νάντη ως το Παρίσι, από τη Βαρκελώνη ως τη Μαδρίτη, από τη Ρώμη ως το Λονδίνο, από το Βερολίνο ως το Μόναχο, από τη Νέα Υόρκη μέχρι την Αυστραλία.
Με το σύνθημά τους «Είμαστε όλοι Έλληνες» δείχνουν όχι μόνο τη συμπαράστασή τους σε εμάς, αλλά και το γεγονός ότι τελικά η κρίση δεν είναι εσωτερική υπόθεση της χώρας μας».
Αναφερόμενος στο ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της χώρας ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ τόνισε: «Θέλουμε την Αυτοδιοίκηση φορέα και γνήσιο πρωταγωνιστή της δημοκρατικής ανασυγκρότησης του τόπου. Θέλουμε την Αυτοδιοίκηση θεσμό και δύναμη κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, θεσμό και δύναμη της παραγωγικής και αναπτυξιακής πορείας της χώρας. Σ’ αυτή την περίπλοκη εθνική και διεθνή πραγματικότητα η πολιτεία έχει αδήριτη ανάγκη να εμπιστευτεί την Αυτοδιοίκηση».
Παράλληλα υπογράμμισε ότι «η ίδια η κρίση μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία να διατυπώσουμε όλοι μαζί και πιο δυνατά, ως εκπρόσωποι των τοπικών μας κοινωνιών, την ανάγκη να επαναπροσδιοριστεί η συζήτηση για την έξοδο από την κρίση πέρα από τα νούμερα και τους αριθμούς. Να καταθέσουμε συγκεκριμένα μέτρα και προτάσεις για την ανάπτυξη όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη».

Η συμβολή  της Αυτοδιοίκησης στην κρίση
Στη συνέχεια ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ παρουσίασε συγκεκριμένα στοιχεία για την συμβολή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης  στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Ειδικότερα μεταξύ των άλλων ανέφερε ότι:
•Οι δαπάνες των δήμων της χώρας σε σχέση με το ΑΕΠ ανέρχονται στο 3,1% και ότι αποτελούν το μικρότερο ποσοστό σε όλη την ΕΕ εξαιρουμένων της Μάλτας και της Κύπρου.
•Οι Ελληνικοί δήμοι έχουν το μικρότερο ποσοστό δανειακού βάρους – 0,7% του ΑΕΠ – σε όλη την Ευρωπαϊκή ΤΑ, αν εξαιρέσουμε την Μάλτα.
•Οι επιχορηγήσεις των δήμων για λειτουργικές δαπάνες (ΚΑΠ) από το 2009 στο 2012 μειώθηκαν περίπου στο μισό. Η σημερινή ΣΑΤΑ (επιχορήγηση για επισκευές, συντηρήσεις και μικρές επενδύσεις) αντιστοιχεί στο 38% της ΣΑΤΑ που έλαβαν οι δήμοι το 2009.
•Η συμμετοχή των ληξιπρόθεσμων οφειλών των δήμων στο δημοσιονομικό χρέος της χώρας είναι μικρότερη από 0,27%.
•Η πρωτοβάθμια ΤΑ έχει καταδικαστεί σε μία επενδυτική ανομβρία. Η ΣΑΤΑ όπως τονίστηκε καρκινοβατεί, το πρόγραμμα «ΘΗΣΕΑΣ» έληξε άδοξα ενώ το πρόγραμμα «ΕΛΛΑΔΑ» ουσιαστικά αγνοείται.
•Τα ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ της ΤΑ μειώθηκαν από 5.880 σε 1.138.
•Μεταξύ του 2010 και 2011 αποχώρησαν από την ΤΑ 4.839 εργαζόμενοι
•Ένας άλλος σημαντικός τομέας εξοικονομήσεων προήλθε από τον περιορισμό του κόστους των αιρετών. Ο περιορισμός αυτός δεν προήλθε μόνο από τον περιορισμό του αριθμού του πολιτικού προσωπικού των δήμων λόγω της εφαρμογής του «Καλλικράτη», αλλά και τις μεγάλες περικοπές στους μισθούς των αιρετών.
«Εμείς, κατέληξε ο Κ. Ασκούνης, πιστεύουμε ότι η κρίση είναι μία μοναδική ευκαιρία ώστε η ευρωπαϊκή Τοπική Αυτοδιοίκηση να προτείνει και να διεκδικήσει μία άλλου είδους ανάπτυξη μακριά από λαϊκισμούς και εξαρτήσεις από υπερεθνικά εξωθεσμικά κέντρα. Μία ανάπτυξη που θα λαμβάνει υπόψη της τις ανάγκες του δημότη και θα αξιοποιεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε τόπου, πόλης, περιφέρειας ή χώρας. Μία ανάπτυξη που θα στηρίζεται σε παραγωγικές επενδύσεις, οι οποίες θα φέρουν ανάκαμψη, ίσες ευκαιρίες μέσα από την απασχόληση και θα αναθερμάνουν Ευρωπαϊκές αξίες, πρότυπα και ιδανικά προς όφελος των ίδιων των λαών».
Τέλος ο πρόεδρος της ΚΕΔΕ ανακοίνωσε ότι  στις 12 και 13 Μαρτίου θα γίνει συνάντηση στην Αθήνα της ΚΕΔΕ με τον γενικό γραμματέα του CEMR – του  Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Δήμων και Περιφερειών – τον κύριο Ντε Βαλλιέ για να προετοιμαστεί η έλευση του προέδρου του CEMR και δημάρχου Στουτγάρδης Βόλφαγκ Σούστερ στην Αθήνα.
«Στόχος μας, είπε, είναι να προγραμματίσουμε τη στήριξη της λειτουργίας των τοπικών αρχών και μέσω αυτών της ανάπτυξης των περιοχών που δοκιμάζονται από την κρίση σε συνεννόηση με τα ευρωπαϊκά όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

Ο Μάρκο Γκάλντι, δήμαρχος της πόλης Κάβα Ντέι Τιρένι αναφερόμενος στην συμβολική πρωτοβουλία στήριξης του ελληνικού λαού σημείωσε: «Η βοήθειά μας αυτή έχει ένα βαθύτερο νόημα και αυτό το βαθύτερο νόημα είναι να πούμε ένα ευχαριστώ στον ελληνικό λαό για όλα όσα προσέφερε στον πολιτισμό μας. Ήταν καρπός μιας βαθιάς συνειδητοποίησης ότι έπρεπε να βάλουμε στο κέντρο ακριβώς της Ευρώπης την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και όχι λογικές του τύπου ψυχρών αγορών.
Η κίνησή μας αυτή, που ανταποκρίνεται προφανώς σε λογικές της καρδιάς, στα αισθήματα και στα συναισθήματα που εδράζουν στην καρδιά μας, έχει και έναν βαθύτερο πολιτικό λόγο, που είναι να ξεκινήσουμε από τη βάση, από το λαό, από την κοινωνία των πολιτών και από τους δήμους, που αποτελούν τον πλησιέστερο στον πολίτη θεσμό, γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό μπορούμε να κτίσουμε, να οικοδομήσουμε μια πολιτική Ευρώπη, που θα αποτελείται βεβαίως από την αγορά, αλλά θα αποτελείται κυρίως από μία κοινή ταυτότητα. Και για να κτίσουμε αυτήν την ταυτότητα χρειάζεται ο λαός, η κοινωνία των πολιτών. Είναι ένας θεμελιώδους σημασίας ρόλος που μπορούν και πρέπει να διαδραματίσουν και να παίξουν οι δήμοι.
Σκεφτήκαμε λοιπόν να φτιάξουμε αυτό το συντονιστικό όργανο μεταξύ του δικτύου των ιταλικών Δήμων και τους Έλληνες της Ιταλίας, της Ομοσπονδίας των Ελληνικών Κοινοτήτων της διασποράς που διαβιούν στην Ιταλία, ακριβώς για να βάλουμε στο επίκεντρο, στο κέντρο, την κοινωνία των ευρωπαίων πολιτών.
Οφείλουμε να δοκιμάσουμε ως δίκτυο να διεισδύσουμε σε ολόκληρη την Ευρώπη και να κομίσουμε τις λέξεις κλειδιά, την αλληλεγγύη και την ανάπτυξη».
Αναφερόμενος ο κ. Γκάλντι στην ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση τόνισε ότι η Αυτοδιοίκηση της χώρας μας μπορεί να ηγηθεί ενός κινήματος διάσωσης της Ελλάδας αλλά και να συμβάλει και να συνεισφέρει στην εξυγίανση της Ευρώπης. 
Σχολιάζοντας το ύψος των μισθών των ελλήνων δημάρχων ο κ. Γκάλντι είπε: «Ασφαλώς οι μισθοί των Ελλήνων Δημάρχων δεν συνάδουν με το επίπεδο ευθύνης και υπευθυνότητας, δέσμευσης και εργασίας που εκπορεύονται από το ρόλο που πρέπει να ασκήσουν οι Δήμαρχοι οι ίδιοι.
Οφείλω να το πω αυτό, διότι μπορεί να είναι εύκολο και αν θέλετε και πολύ λαϊκίστικο και δημαγωγικό, να πει κάποιος ότι αυτή η επιλογή των Ιταλών δημάρχων να απαρνηθούν το μισθό τους πρέπει να καταστεί παράδειγμα  για τους Έλληνες δημάρχους. Σε καμία περίπτωση ας μη γίνει αυτή η σύγκριση, διότι εμείς μπορούμε ως δήμαρχοι να ασκήσουμε άλλες εργασίες, άλλα επαγγέλματα, δεν υπάρχει το ασυμβίβαστο δηλαδή. Όπως επί παραδείγματι εγώ, πέρα από το μισθό του δημάρχου, είμαι καθηγητής Πανεπιστημίου ορισμένου χρόνου, μερικής απασχόλησης και λαμβάνουμε ένα μισθό 1.700 € καθαρά για τη δουλειά αυτή του πανεπιστημιακού δασκάλου. Διαφορετικά δεν θα μπορούσα να απαρνηθώ αν θέλετε και να εκχωρήσω την δημαρχιακή μου αποζημίωση.
Δεν είναι μια κίνηση που μπορεί να αποτελέσει ένα πρότυπο προς μίμηση εκ μέρους άλλων δημάρχων. Είναι μια συμβολική κίνηση και θα ζητήσω με τον Giovanni Moscatiello και με το συντονιστικό Όργανο των Δημάρχων και των Ελλήνων που διαβιούν στην Ιταλία και άλλων, πολλών άλλων Ιταλών και Ευρωπαίων Δημάρχων, την κοινωνία των πολιτών, τις ενώσεις, τους ίδιους τους πολίτες, μπορούν να κάνουν, όπως και εμείς, κάθε μήνα μία θυσία, όχι τόσο μεγάλη, μικρότερη, αλλά κάθε μήνα για να αποδείξουν συγκεκριμένα την στήριξη στους πλέον αδύναμους εδώ στην Ελλάδα».

Αναφερόμενος στην υποδοχή που τους επιφυλάχθηκε στη χώρα μας σημείωσε ότι περιποιεί μεγάλη τιμή και αναγνώριση, «που δεν την αξίζουμε και τόσο. Ίσως εν τινί τρόπο υπερβολική. Έχοντας σπουδάσει, όπως όλοι οι Ευρωπαίοι εξάλλου νομίζω, την ελληνική μυθολογία και τον ελληνικό πολιτισμό, γνωρίζω καλά ότι στην Ελλάδα έχετε ανάγκη από ήρωες, χρειάζεστε ήρωες. Όμως εμείς δεν νομίζουμε σε καμία περίπτωση ότι είμαστε ήρωες. Εγώ πιστεύω ότι οι ήρωες είναι οι νέες γενιές εδώ στην Ελλάδα. Αυτοί που υποφέρουν, αυτοί που δεν μπορούν να μπουν στο χώρο εργασίας. Αυτοί που πρέπει να σφίξουν τα δόντια για να σταθεί ξανά στα πόδια της η Ελλάδα και να συμβάλλουν και να συνεισφέρουν για να σηκωθεί στα πόδια της με αξιοπρέπεια ολόκληρη η Ευρώπη.
Ένα μήνυμα μόνο από εμάς. Ευχαριστώ, εκ μέρους των ευρωπαϊκών λαών ένα ευχαριστώ, ένα ευχαριστώ από «όλα τα παιδιά της Ελλάδας», προς την Ελλάδα». 

Ο Τζοβάνι Μοσκατιέλο, μετέφερε μήνυμα στήριξης και αλληλεγγύης του προέδρου της Ένωσης Ιταλικών Δήμων που εκπροσωπεί 8.300 δημάρχους, στο οποίο σημειώνεται ότι: «Η πραγματική μας στήριξη και η αλληλεγγύη προς τους δημάρχους, προς το κράτος και προς τον ελληνικό λαό, είναι μια πράξη εμπιστοσύνης και ελπίδας για την Ευρώπη. Να βοηθήσουμε την Ελλάδα είναι η βοήθεια προς εμάς τους ιδίους, διασφαλίζοντας ένα ευρωπαϊκό μέλλον στα παιδιά».
Αναφερόμενος στην πρωτοβουλία για την εκχώρηση της δημαρχιακής αποζημίωσης ο κ. Μοσκατιέλλο  είπε:
«Όταν πήραμε αυτήν την μικρή και ταπεινή και συμβολική πρωτοβουλία, να χαρίσουμε τη δημαρχιακή αποζημίωση στον ελληνικό λαό, δεν είχαμε κατά νου επ’ ουδενί ότι θα δημιουργούσαμε τόση αντίδραση στον κόσμο, στα ΜΜΕ της Ελλάδας, αλλά και στις πολιτικές και θεσμικές δυνάμεις της χώρας σας. Τούτο αποδεικνύει δύο πράγματα.
Το πρώτο, ότι είχαμε κάνει ένα πράγμα σωστό. Χωρίς την χιλιετή ελληνική ιστορία, χωρίς τον πλούτο γνώσης και σοφίας, το έθιμο της φιλοξενίας, το πνεύμα κοσμοπολιτισμού, τη χάρη και την ευγένεια του λαού της, δεν θα υπήρχε σήμερα αυτή η Ευρώπη. Ασφαλώς, όχι Ευρώπη των λαών και των πολιτισμών, αλλά θα υπήρχε ολοένα και περισσότερο μια Ευρώπη των νομισμάτων και των χρημάτων.
Το δεύτερο πράγμα μας λέει ότι ελληνικός λαός νιώθει και αισθάνεται μόνος, παρεξηγημένος, προσβεβλημένος, εξοργισμένος και αγανακτισμένος από μια συμπεριφορά που θεωρεί ότι δεν του αξίζει. Νοιώθει τραυματισμένη και πληγωμένη την εθνική του αξιοπρέπεια.
Αν αυτές οι δύο σκέψεις αληθεύουν πραγματικά, ενισχύουν ακόμη περισσότερο την πεποίθηση αυτής μας της συμβολικής κίνησης και οφείλουν να βρουν από σήμερα και προς το μέλλον μια πολιτική πνοή για μια φιλόδοξη μάχη και προοπτική που θα οδηγήσει σε μια ισότιμη λύση, που πρέπει να βρεθεί για την ελληνική κρίση. Που να μπορεί να μιλήσει σε όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Σε εκείνους που είναι πλούσιοι και σε λιγότερο πλουσίους. Στους λαούς του Βορρά και στους λαούς του Νότου. Σε εκείνους που έχουν μεγάλες και αξιόπιστες ιστορίες δημοκρατίας και σε εκείνους που πρόσφατα εμφανίστηκαν και εφαρμόζουν πρακτικές ελευθερίας και αυτοδιαχείρισης».
«Η κρίση της Ελλάδας, υπογράμμισε ο Τζ. Μοσκατιέλο, συνιστά και αποτελεί το παράδειγμα της αδυναμίας του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, όπως αυτό ιστορικά καθορίστηκε. Προσηλωμένοι με υποκρισία και με γραφειοκρατία σε τυπικούς ελέγχους φορολογικούς και οικονομικούς, αλλά έτοιμοι να τους παραβιάσουν όπως έκαναν πρόσφατα η Γαλλία και η  Γερμανία του 2004 και ανίκανοι να εμπλέξουν τον κόσμο, τους εργαζόμενους, τους νέους, τη διανόηση της Ευρώπης.
Η οικοδόμηση και η δημιουργία αυτού του εξαιρετικού σχεδίου ειρήνης, συνεργασίας και ανάπτυξης μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών, μετεβλήθη σε μια κυνική, εγωιστική και απόμακρη διαχείριση συστημάτων, πόρων και αρμοδιοτήτων και για το λόγο αυτό, πέρα από την ταπεινή κίνηση αλληλεγγύης που εκφράσαμε, σήμερα πιστεύω ότι μπορεί να γεννηθεί από τον ελληνικό λαό, μπορεί να γεννηθεί από τα σπάργανα του ελληνικού λαού μια απάντηση αποφασιστικότητας και αξιοπρέπειας που θα μιλήσει σε όλους τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς.
Επεξεργασία του περιεχομένου αυτής της απάντησης μπορεί σιγά-σιγά να γίνει σε άλλες συναντήσεις, σε άλλες χώρες. Όμως δεν μπορούν να απεμπολούν επ’ ουδενί κάποια αμετακίνητα στοιχεία.
Πρώτον, διαφάνεια στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών.
Δεύτερον, σεβασμός της αρχής της ίσης φορολόγησης, του ισοσκελισμένου  προϋπολογισμού.
Τρίτον, αναλογικότητα και αποτελεσματικότητα του φορολογικού καθεστώτος και ίση συμμετοχή στα φορολογικά βάρη.
Τέταρτον, προτεραιότητα σε πολιτικές για την πλήρη απασχόληση νέων και γυναικών.
Πέμπτο, μεγαλύτερη πολιτική και πολιτιστική ολοκλήρωση και μεγαλύτερο ειδικό βάρος που θα πρέπει να δοθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Οι βασικές αυτές σκέψεις που μας οδηγούν σήμερα εδώ, συνοψίζονται σε δύο ουσιώδεις συνθήκες. Καμία Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα. Καμία οικονομική πολιτική χωρίς προοπτικές ανάπτυξης. Και καμία Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα σημαίνει να συγκλίνουμε στην Ευρώπη όλους τους πολιτισμούς μας, τις διαφορές μας και τον πλούτο μας. Και η Ελλάδα διαθέτει μια τεράστια ιστορία. Διαθέτει τόσο συνεκτικό ιστό, που τόσο το χρειάζεται σήμερα η Ευρώπη.

Ας γεννηθεί σήμερα λοιπόν μια πρωτοβουλία για την αναγνώριση των απαραβίαστων δικαιωμάτων και παγκόσμιων δικαιωμάτων, όπως παγκόσμιο είναι εξάλλου, έστω και αν έχει παραβιαστεί, η επί αιώνες αρχαία ιδέα που εδώ γεννήθηκε, της δημοκρατίας.
Επιθυμώ να σας αποχαιρετήσω από βάθους καρδιάς με τους στίχους ενός ποιητή που πολύ καλά γνωρίζετε, του Κωνσταντίνου Καβάφη, από το ποίημα «Περιμένοντας τους Βαρβάρους»:Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι; Είναι οι βάρβαροι να φτάσουν σήμερα. Γιατί ενύχτωσε και οι βάρβαροι δεν ήλθαν και μερικοί έφτασαν από τα σύνορα και είπαν πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.»
Αγωνιζόμαστε για μία Ευρώπη χωρίς βαρβάρους. Αγωνιζόμαστε για την Ευρώπη των παιδιών, των παιδιών μας, όπου θα κυβερνήσουν όπως κάποτε οι ποιητές.
Σας ευχαριστώ. Ένα ευχαριστώ για τη συγκίνηση που μας χαρίσατε, για το μέγα μάθημα πολιτισμού, φιλοξενίας και ευγένειας. Ευχαριστώ για τη δύναμή σας και για την αξιοπρέπειά σας. Εμείς είμαστε στο πλάι σας σήμερα, όπως και στην αρχαιότητα».