Άρθρο του Δημάρχου Μεταμόρφωσης, Μιλτιάδη Καρπέτα για τις ρατσιστικές επιθέσεις στην περιοχή

“Η βία και το μίσος δεν έχουν

θέση στην κοινωνία μας”

Το κύμα ρατσιστικής βίας που διαπερνά την ελληνική κοινωνία εκδηλώθηκε, με ακραίο τρόπο, στο περιστατικό, που συνέβη στη Μεταμόρφωση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν επρόκειτο για τον συνήθη πλέον «έλεγχο», που χρησιμοποιείται ως πρόσχημα απ ́ αυτούς που φιλοδοξούν να αναβιώσουν τα Τάγματα Εφόδου στην Ελλάδα.

Επρόκειτο για μια εγκληματική επιχείρηση που εξελίχθηκε σχεδιασμένα σε διαδοχικές φάσεις. Πρώτα απειλές, μετά προειδοποιητική επίθεση και τέλος δολοφονική επίθεση με πυρπόληση καταστήματος μετανάστη και μαχαίρωμα Έλληνα πολίτη. Πρότυπα και μέθοδος αμιγώς ναζιστικά. Αυτό που κάνει την περίπτωση ξεχωριστή –κάτι που ίσως δε φάνηκε καθαρά στην ειδησιογραφία- είναι ότι δώ λείπει εντελώς κάθε πρόσχημα και κάθε αφορμή και προβάλλει γυμνή η τυφλή βία και το νοσηρό μίσος. Οι ηθικοί αυτουργοί της εξακολουθητικής εγκληματικής πράξης είναι γνωστοί και πασίδηλοι. Οι φυσικοί αυτουργοί δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. Αρκεί να θέλουν οι Αρχές και να μην φωλιάσει ο ύπουλος φόβος στη σκέψη των ανθρώπων. Αυτό θα ήταν το δραστικότερο όπλο στα χέρια των αυτόκλητων προστατών της κοινωνίας και της πατρίδας.
Αλλά η κοινωνία και η Ελλάδα βρίσκονται αλλού: Στο νηφάλιο λόγο, το επιχείρημα, την πειθώ, τη μετριοπάθεια, την ανεκτικότητα, την ορθοφροσύνη, τη λογική. Αυτά δημιούργησαν και αυτά συγκροτούν ό,τι ονομάζεται Ελληνικός Πολιτισμός. Ακόμα και ο Ελληνικός Ηρωισμός, δεν ήταν ποτέ άλογο μίσος και μή βία. Ήταν το αναγκαίο μέσο υπεράσπισης αυτού του πολιτισμού και των καθολικών αξιών που παρήγαγε.
Η χώρα μας περνάει κρίσιμες ώρες και η κοινωνία δοκιμάζεται σκληρά και παραπαίει. Σε αυτές τις συνθήκες η διολίσθηση είναι εύκολη και ο κίνδυνος θανάσιμος. Και γίνεται μεγαλύτερος από το βεβαρυμένο ιστορικό μας. Γιατί πρέπει να πούμε την οδυνηρή αλήθεια: Η ανατριχιαστική τερατογέννεση των επιγόνων του Ε’ ΡΑΙΧ κυοφορήθηκε στη μήτρα της κουλτούρας της βίας που κυριάρχησε επί δεκαετίες στη χώρα μας. Η κρίση ήταν απλώς η ευκαιρία να εκδηλωθεί και να αναλάβει δράση.
Ο κανόνας επιβεβαιώνεται: Η βία γεννά περισσότερη βία, το μίσος περισσότερο μίσος, ο παραλογισμός μεγαλύτερο παραλογισμό. Οι ιδεολογικές διαφορές και οι  διαφορετικές πολιτικές στοχεύσεις, ελάχιστη σημασία έχουν. Επειδή, ακριβώς, η δυναμική της βίας και του μίσους παίρνει ανεξέλεγκτες τροπές, μεταλλάσσεται εύκολα και σαρώνει κοινωνίες και ανθρώπους.
Σε αυτές τις συνθήκες, είναι ανάγκη να συμφωνήσουμε, να αποδεχθούμε και να κανοναρχήσουμε: Η βία και το μίσος που την υποκινεί δεν έχουν θέση στην κοινωνία μας. Για όλα τ ́ άλλα μπορούμε να διαφωνούμε, να αγωνιζόμαστε, να αναζητούμε.