Γιώργος Ψυχογυιός: «Το Αγόρι με τις Δύο Καρδιές» και η Ανθρώπινη Ιστορία της Προσφυγιάς

Ο Γιώργος Ψυχογυιός, ένας από τους πιο σημαντικούς και πολυδιάστατους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου, συνεχίζει την καλλιτεχνική του πορεία στο έργο «Το Αγόρι με τις Δύο Καρδιές», το οποίο επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου.

Μέσα από τον συγκλονιστικό ρόλο του πατέρα σε αυτή την αληθινή ιστορία προσφύγων, ο Γιώργος Ψυχογυιός ενσαρκώνει την αγάπη, την υπομονή και την ανθεκτικότητα ενός ανθρώπου που καλείται να αντιμετωπίσει ακραίες καταστάσεις με θάρρος και αφοσίωση στην οικογένειά του.
Στη συνέντευξη που μας παραχώρησε, αναφέρεται στο δύσκολο αλλά και καθοριστικό ταξίδι του χαρακτήρα του, στη συνεργασία του με τον σκηνοθέτη Τάκη Τζαμαργιά και στην επιρροή της μουσικής στην καλλιτεχνική του εξέλιξη. Παράλληλα, μας μιλά για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στο θέατρο και την αλληλεπίδραση με το κοινό, καθώς και για την προσωπική του πορεία στην υποκριτική.

Τι σας ώθησε αρχικά να ασχοληθείτε με την υποκριτική και ποιες ήταν οι πρώτες σας εμπειρίες στη Δραματική Σχολή του Πειραϊκού Συνδέσμου;
Το τι ωθεί ένα παιδί να ασχοληθεί με το θέατρο είναι μια πολύ προσωπική διαδρομή με την ψυχοσύνθεση και τον χαρακτήρα του…παρατηρώντας τον έξω κόσμο του μέσα από ερμητική σιωπή.

Έχετε συνεργαστεί με σημαντικούς σκηνοθέτες και σε μεγάλα θέατρα, όπως το Εθνικό Θέατρο και το ΚΘΒΕ. Ποιες συνεργασίες ή παραστάσεις ξεχωρίζετε από την καριέρα σας και γιατί;
Κυρίως με μεγάλους και σημαντικούς σκηνοθέτες πρωταγωνιστές και μέγιστους ηθοποιούς! Λιγότερο όμως σε κρατικά θέατρα. Πέτερ Στάιν, Βασίλη Παπαβασιλείου , Μάγια Λυμπεροπούλου , Γιώργο Μιχαηλίδη, Ανδρέα Βουτσινά,Γιάννη Κακλέα, Κώστα Τσιάνο, Αλέκο Αλεξανδράκη, Νόνικα Γαληνέα, Αλέξη Σολομο, Κάτια Δανδουλάκη, Γιάννη Μπέζο, Γιώργο Κιμούλη, Κων/νο Μαρκουλακη κ.α. Όλοι έπλασαν με τον δικό τους τρόπο τον εσωτερικό μου κόσμο και την τεχνική στην υποκριτική μου!

 Έχετε παίξει σε έργα από το κλασικό ρεπερτόριο μέχρι τη μουσική σκηνή και την επιθεώρηση. Ποια είναι η πρόκληση στο να προσαρμόζεστε σε τόσο διαφορετικά είδη θεατρικών παραστάσεων;
Όπως το είπατε σε όλα τα είδη θεάτρου…καθένα στον καιρό του και στην φυσική μου κατάσταση!

 Το 2021 σας απονεμήθηκε το Βραβείο «Κάρολος Κουν» για την ερμηνεία σας ως Τυνδάρεω στον “Ορέστη” του Ευριπίδη. Πώς αισθανθήκατε όταν αναγνωρίστηκε η δουλειά σας με αυτό το βραβείο; Τι σημαίνει για εσάς αυτή η διάκριση;
Χρόνια ολόκληρα μετά ήρθε η δικαίωση κυρίως για τους κόπους μου στο θέατρο… Μέσα μου ήμουν σίγουρος ότι μ αυτόν  τον ρόλο “μετακινήθηκα.” Σήμανε πολλά και τίποτα. Η δουλειά αρχίζει πάλι απ το μηδέν.

Τι σας προσέλκυσε στο ρόλο του Τυνδάρεω και ποια ήταν η προσέγγισή σας σε αυτόν τον χαρακτήρα; Πώς συνεργαστήκατε με τον σκηνοθέτη Γιάννη Κακλέα για να αναδείξετε τον ρόλο;
Ρόλος που δεν τον γνώριζα πριν…μέχρι που ήρθε η πρόταση από τον Γιάννη Κακλέα …η σκηνή του Τυνδάρεω στον Ορέστη πολύ δυνατή! Με ανάμεικτα βαθιά αρχέγονα συναισθήματα! Με έναν υπέροχο Κακλέα να με οδηγήσει σε μια δυνατή ερμηνεία με την διαίσθηση του και την μαεστρία του!

“Το αγόρι με τις δυό καρδιές”: Μιλήστε μας για τον ρόλο σας σε αυτή την παράσταση. Τι συναισθήματα ή προκλήσεις σας δημιουργεί η συμμετοχή σας σε αυτό το έργο;
Ρόλος υπέροχος που ξεδιπλώθηκε στις πρόβες έβαλα πολλά δικά μου πράγματα στο υπαρκτό αυτό πρόσωπο. Δυνατά αισθήματα!

Έχετε συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Σταμάτης Κραουνάκης και η Λίνα Νικολακοπούλου στη δισκογραφία. Ποιο ρόλο έχει παίξει η μουσική στην καλλιτεχνική σας εξέλιξη και πώς έχει επηρεάσει τις θεατρικές σας ερμηνείες;
Το ένδοξο ’86 “Λεωφόρος” τότε που οι μουσικές σκηνές δούλευαν 5η ήμερο με σκηνοθέτη τον περίφημο Ανδρέα Βουτσινά! Τα πάντα έχουν μουσική. Ο λόγος,  τα κείμενα…  οπότε μπήκε κι αυτή η τεχνική της ερμηνείας μου μετέπειτα.

Πώς αισθάνεστε όταν έρχεστε σε επαφή με το κοινό μέσα από τόσες διαφορετικές σκηνές και ρόλους; Υπάρχουν στιγμές που θυμάστε ιδιαίτερα;
Είναι μεγάλη στιγμή του ηθοποιού η συνάντηση του με τους θεατές. Παίζουμε κι οι δυο στην αίθουσα.  Αλλοίμονο μόνο αν διαρραγεί αυτή η επαφή μεταξύ σκηνής και πλατείας η ευθύνη μου πολύ μεγάλη!

 Έχετε συμμετάσχει και σε τηλεοπτικές σειρές. Ποιες διαφορές εντοπίζετε ανάμεσα στη δουλειά στο θέατρο και την τηλεόραση, και ποιο μέσο προτιμάτε;
Ίδια είναι η προσέγγιση απλά αλλάζουν οι συνθήκες που μέσα σε φασαρία ερεθίσματα πρέπει να συγκεντρωθείς να παίξεις τον ρόλο σου συνήθως χωρίς πολλή προετοιμασία κι αυτό είναι πολύ δύσκολο! Αγαπώ περισσότερο το θέατρο μα η κάμερα είναι πλανεύτρα !

Μετά από τόσα χρόνια στο χώρο, τι θα λέγατε ότι είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μάθατε για την τέχνη της υποκριτικής;
Έμαθα να αντέχω να ανέχομαι να ελπίζω να είμαι καλύτερος άνθρωπος αλλά κυρίως αληθινός !

Υπάρχουν ρόλοι ή είδη θεάτρου που θα θέλατε να εξερευνήσετε στο μέλλον; Τι είναι αυτό που σας εμπνέει στη συνέχιση της καριέρας σας;
Σκέψεις επιθυμίες πολλές και ανείπωτες! Τώρα θέλω να συναντιέμαι με ρόλους που έχουν δύναμη εσωτερική αλλά κυρίως να συμμετέχω μόνο με πολύ ικανούς τεχνίτες της τέχνης μου επί σκηνής ότι διαφορετικό και καταθλίβει!

Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο του πατέρα; Ποια στοιχεία του χαρακτήρα του θελήσατε να αναδείξετε στη σκηνή;
Την αγάπη του και την υπομονή του, την καρτερία στα πολύ δύσκολα που βίωσε αυτή η οικογένεια στην περιπλάνηση της με όχι και τόσο ευχάριστο τέλος!

Ο ρόλος του πατέρα φέρνει συχνά στη σκηνή έντονα συναισθήματα. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες συναισθηματικές προκλήσεις που αντιμετωπίσατε ερμηνεύοντας αυτόν τον χαρακτήρα;
Πολύ έντονα συναισθήματα λύπης, χαράς, δίψας για ζωή…και πάλι πολύ λίγα μπροστά σ αυτά που βίωσε αυτή η οικογένεια η υπαρκτή επαναλαμβάνω.

Υπάρχουν πτυχές του χαρακτήρα του πατέρα που σας θυμίζουν προσωπικά βιώματα ή εμπειρίες; Αν ναι, πώς επηρέασαν την ερμηνεία σας;
Αλλοίμονο….Όλοι έχουμε βιώσει ασθένειες απώλειες πολυαγαπημένων μας προσώπων όλα έγινα ένα ζυμάρι μέσα μου.

 Υπάρχουν σκηνές όπου ο πατέρας έρχεται αντιμέτωπος με ακραίες καταστάσεις; Πώς δουλέψατε αυτές τις στιγμές ώστε να είναι αληθοφανείς και συγκινητικές για το κοινό;
Πολλές οι ακραίες καταστάσεις κάποια στιγμή δεν μπορούσα να μιλήσω καθώς το αίσθημα ξεχείλιζε τώρα μετά από τόσες παραστάσεις έγιναν βίωμα και αρέσει πολύ αυτό στο κοινό που φεύγει από την παράσταση ανακουφισμένο!

Επηρεάζει η εμπειρία αυτού του ρόλου την προσωπική σας αντίληψη για τη σχέση πατέρα-παιδιών;
Εννοείται έχουμε μεγάλη ευθύνη παίζοντας τους ρόλους αυτούς. Τα παιδιά πέφτουν στην αγκαλιά μας και ζητούν λύσεις στα προβλήματα τους κλαίνε γοερά στην αγκαλιά μας μετά το πέρας της παράστασης.