Ο Αλμπέρτο Φάις στο Χ-τύπο: “Τα εμπόδια και οι προκλήσεις κάνουν γοητευτική τη δουλειά του ηθοποιού”

Ένας κύκλος σπουδαίων παραστάσεων ολοκληρώνεται σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής. Ο λόγος για «Το κάλεσμα του Προμηθέα – 1821», ένα έργο που αναφέρεται στο θέμα της εθνικής παλιγγενεσίας 1821-1827 μέσα από το βλέμμα των Ελλήνων της Διασποράς.

Μέσα στον ταλαντούχο θίασο βρίσκεται και ο αγαπημένος ηθοποιός Αλμπέρτο Φάις, που εδώ και χρόνια ξεχωρίζει για τις ερμηνείες του τόσο στο θέατρο, όσο και στη μικρή οθόνη.
Ο Χ-τύπος και η Ιφιγένεια Μπελή μίλησαν μαζί του σε μια απολαυστική συνέντευξη για τη σχέση τέχνης και ιστορίας, τις δυσκολίες που “κουβαλάει” το επάγγελμα του ηθοποιού αλλά και το πόσο επηρέασε η πανδημία και τα lockdown τον πολιτισμό, ενώ ο ίδιος αποκαλύπτει πώς ήταν η συνεργασία με τη σύζυγό του, αλλά και την επόμενη τηλεοπτική του εμφάνιση.

Τις μέρες αυτές συμμετέχετε στην παράσταση «Το κάλεσμα του Προμηθέα – 1821» σε κείμενο και σκηνοθεσία του Χριστόφορου Χριστοφή. Πώς ήταν η όλη εμπειρία της προετοιμασίας για την παράσταση;
«Το Κάλεσμα του Προμηθέα» είναι ένα έργο πλούσιο σε ιστορικά γεγονότα και πρόσωπα. Ως εκ τούτου είχε μεγάλο ενδιαφέρον η μελέτη της εποχής μέσα από τη ματιά του συγγραφέα σε αυτή. Η πρόκληση για τους ηθοποιούς ήταν να ζωντανέψουν τους χαρακτήρες και να προκαλέσουν το ενδιαφέρον για όσα εκτυλίχθηκαν τότε, αποφεύγοντας μια μουσειακή ή διδακτική προσέγγιση. Νομίζω πως κατακτήθηκε, κατά τη διάρκεια των προβών, η παρουσίαση μιας ταραγμένης εποχής με σκηνική ζωντάνια.

Πιστεύετε η τέχνη είναι ένας αποτελεσματικότερος τρόπος για να διδαχθούν τόσο οι νέοι, όσο και οι μεγαλύτεροι την ιστορία;
Δε νομίζω ότι η τέχνη διδάσκει με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε τη διδασκαλία, ειδικά της ιστορίας. Ως μια παράθεση δηλαδή γεγονότων, ημερομηνιών και προσωπικοτήτων. Περισσότερο ερεθίζει την φαντασία, τη σκέψη και το συναίσθημα μας. Μπορεί να αμφισβητήσει εδραιωμένες αντιλήψεις μας, να μας θέσει εκ νέου κάποια ερωτήματα για τη ζωή, να μας κάνει να μοιραστούμε τις κοινές μας εμπειρίες. Μια παράσταση με ιστορικό θέμα, εμένα ως θεατή τουλάχιστον, με γοητεύει όταν θα αισθανθώ την ανάγκη μετά να εμβαθύνω σε αυτό που είδα.

Θυμάστε πώς νιώσατε την πρώτη φορά που ανεβήκατε στο σανίδι;
Ήταν ένα ανάμεικτο συναίσθημα μεγάλου ενθουσιασμού, χαράς, άγχους και ευθύνης. Όσο περνούν τα χρόνια προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου τον ενθουσιασμό εκείνο. Και σίγουρα με την εμπειρία έμαθα να επιζητώ συνειδητά τη χαρά μέσα στη δουλειά μου και να αποβάλλω την ανάγκη να αποδείξω κάτι.

Υπήρχε κάποια δυσκολία στο να καταφέρετε να εκπληρώσετε το όνειρό σας; (π.χ. κάποιος εξωτερικός παράγοντας ή κάποιος προσωπικός ενδοιασμός)
Δεν πιστεύω ότι τελειώνουν ποτέ τα εμπόδια και οι προκλήσεις σε αυτή τη δουλειά και αυτό ίσως είναι ένα από τα στοιχεία που την κάνουν τόσο γοητευτική. Η ανασφάλεια είναι δεδομένη και κάθε επαγγελματική επιλογή μπορεί να επηρεάσει άμεσα κάθε πτυχή της ζωής μας. Σαφώς έχουν υπάρξει στιγμές που κλονίστηκε η πίστη μου στην δουλειά είτε επειδή τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως θα ήθελα, είτε λόγω αντικειμενικών δυσκολιών. Μετά από λίγο βέβαια το ξεχνώ και συνεχίζω.

Στιγμιότυπο από τις πρόβες για την παράσταση “Το Κάλεσμα του Προμηθέα”, photo credits ©akriviadis.gr

Με ποιο ρόλο σας έχετε ταυτιστεί ή “δεθεί” περισσότερο;
Θυμάμαι με πολλή αγάπη τον πρώτο μου ρόλο,τον Τάσο, στους Φοιτητές του Ξενόπουλου στο Εθνικό θέατρο. Είχα μόλις τελειώσει τη δραματική σχολή και συνεργάστηκα με έναν πολύ σημαντικό σκηνοθέτη, τον Κώστα Τσιάνο.

Θα επιχειρούσατε ποτέ να γράψετε ή να σκηνοθετήσετε κάποιο έργο;
Δεν είναι κάτι που θα απέκλεια αν και δεν μου έχει γεννηθεί ακόμη έντονα η ανάγκη.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον ηθοποιό που κάνει τα πρώτα του βήματα;
Η ενασχόληση με το θέατρο είναι μια πολύ προσωπική περιπέτεια για να έχει νόημα μια γενική συμβουλή προς ένα νέο ηθοποιό. Προσερχόμαστε σε αυτή τη δουλειά με τα εφόδια μας, τις αδυναμίες μας και τις ελλείψεις μας. Με ένα μαγικό τρόπο η σκηνή μας τα αποκαλύπτει και μας φέρνει αντιμέτωπους με αυτά. Φαντάζομαι ότι συμβαίνει σε κάθε δουλειά που απαιτεί ιδιαίτερη αφοσίωση, αλλά ειδικά το θέατρο σου ζητά να καταλάβεις και να αποδεχθείς τον εαυτό σου ώστε να εκτεθείς στο κοινό. Αυτή η συνεχιζόμενη διαδικασία και ο τρόπος που θα σταθείς απέναντι της είναι για μένα η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν ηθοποιό. Αφορά τον καθένα μας με εντελώς προσωπικό τρόπο. Και απαιτεί επιμονή και ανθεκτικότητα.

Τη χρονιά που μας πέρασε ανεβάσατε και το «Το Ημερολόγιό μου» στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος μαζί με τη σύζυγό σας κα Γιάννα Παπαγεωργίου. Βρίσκετε μεγαλύτερη ευκολία στο να ερμηνεύσετε κάποιον ρόλο όταν έχετε κοντά σας ένα τόσο οικείο πρόσωπο;
Στη συγκεκριμένο δρώμενο που έγινε στο Εβραϊκό Μουσείο αναλάβαμε με τη Γιάννα τόσο τη συγγραφή του κειμένου όσο και τη σκηνοθεσία. Ήταν μια πολύ δημιουργική διαδικασία. Το να δουλεύεις με κάποιον που είναι τόσο κοντά σου κάνει τα πράγματα να ρέουν διαφορετικά. Η συνεννόηση γίνεται πολύ πιο εύκολα, όπως είναι λογικό. Το ενδιαφέρον όμως είναι να παρακολουθείς ένα δικό σου άνθρωπο να λειτουργεί σε ένα άλλο πλαίσιο από αυτό που τον έχεις συνηθίσει και να βρίσκεσαι σε ένα άλλο τύπο σχέσης μαζί του. Ήταν μια πλούσια εμπειρία.

Πιστεύετε η πανδημία έχει αφήσει το αποτύπωμά της στον τομέα του πολιτισμού;
Η πανδημία είναι μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Δοκίμασε και εξακολουθεί να δοκιμάζει τους ανθρώπους του πολιτισμού. Το αισιόδοξο είναι ότι οι θεατές ανυπομονούν, όπως φάνηκε το καλοκαίρι, να επιστρέψουν στα θέατρα. Πέρα από τις προφανείς οικονομικές και ψυχικές επιπτώσεις της πανδημίας, μένει να φανεί ο τρόπος που θα επιδράσει η πρόσφατη εμπειρία στην καλλιτεχνική έκφραση. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας είδαμε να δοκιμάζονται νέοι τρόποι επικοινωνίας με το κοινό και μπήκαμε και σε μια διαδικασία επανεξέτασης του τρόπου ζωής μας. Μπορεί να τα ξεχάσουμε όλα αυτά και να επιστρέψουμε σε αυτό που αφήσαμε όταν τελειώσει όλο αυτό. Μπορεί όμως και να επηρεάσει το πώς προσλαμβάνουμε πλέον τον κόσμο γύρω μας. Και αυτό σίγουρα θα εκφραστεί και καλλιτεχνικά…

Ετοιμάζετε κάτι άλλο για τη νέα σεζόν;
Αυτή τη στιγμή ολοκληρώνουμε τις παραστάσεις με το “Κάλεσμα του Προμηθέα και μόλις ολοκλήρωσα και μια συμμετοχή μου στη σειρά «Άσε μας ρε μαμά» του Alpha. Δεν υπάρχει ακόμη κάποιο σχέδιο για το προσεχές διάστημα. Ελπίζω η φετινή θεατρική σεζόν να κυλήσει χωρίς εμπόδια, διότι οι ανατροπές και οι ματαιώσεις που βιώσαμε τελευταία μας έχουν ταλαιπωρήσει αρκετά.