Ο Γιώργος Χατζής στο Χ-τύπο: “Αξίζει να ανακαλύπτουμε νέους συνθέτες”

Αν και διχασμένος ανάμεσα στο μπάσκετ και το βιολί, το δίλημμα του Γιώργου Χατζή δεν κράτησε για πολύ μιας και κατάλαβε από νωρίς ότι η μουσική είναι αυτό με το οποίο είναι προορισμένος να ασχοληθεί.

Εκτός από την δική του προσωπική πορεία, το τελευταίο διάστημα δίνει το βήμα σε νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν τη δουλειά τους μέσα από projects που έχει αναλάβει.

Ο ίδιος μιλά αναλυτικά για τις πρωτοβουλίες αυτές σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Χ-τύπο και την Ιφιγένεια Μπελή, όπου μεταξύ άλλων αναφέρεται στις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας του, την τελευταία του επιτυχία “Παγκόσμιος Δαίμονας”, αλλά και στην προσπάθειά του να παραμείνει αισιόδοξος μέσα στην πανδημία.

Απ’ όσα έχουμε διαβάσει η καλλιτεχνική σας πορεία ξεκίνησε από πολύ νωρίς. Παρόλα αυτά ποια θα λέγατε εσείς ότι ήταν η στιγμή που καταλάβατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με τη μουσική;

Ως παιδί μουσικής οικογένειας είχα από πολύ νωρίς τα πρώτα ερεθίσματα στη μουσική. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσω τις σπουδές μου στο βιολί σε ηλικία 7 ετών στο Ωδείο Αθηνών. Στη διάρκεια των σπουδών μου υπήρξε μια περίοδος που αμφιταλαντεύτηκα ανάμεσα στo μπάσκετ και τη μουσική. Βλέπετε, η κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ το 1987 από την εθνική μας ομάδα έδωσε ένα τεράστιο κίνητρο στα νεαρά παιδιά τότε να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και ειδικά με το μπάσκετ. Η στιγμή που έπρεπε να επιλέξω ήρθε στην εφηβεία μου όταν η δασκάλα μου στο βιολί μου ξεκαθάρισε πως πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στα δύο καθώς οι ενδεχόμενοι τραυματισμοί στα χέρια αλλά και το σφίξιμο των καρπών δεν θα επέτρεπαν την περαιτέρω εξέλιξή μου στο δύσκολο και απαιτητικό αυτό όργανο. Η είσοδός μου παράλληλα στο μουσικό λύκειο σφράγισε την επιλογή μου στο να ασχοληθώ με αυτό που αγαπούσα περισσότερο, τη μουσική. Ήμουν 15 χρονών.

Αντίστοιχα ποια δουλειά σας πιστεύετε ότι ήταν αυτή που σας σύστησε στο πιο ευρύ κοινό;

Νομίζω ότι ο πρώτος μου ορχηστρικός δίσκος με τίτλο Spiritual Icons που κυκλοφόρησε το 2005 με σύστησε σ’ ένα ευρύ κοινό τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Το άλμπουμ υπήρξε υποψήφιο το 2006 στα βραβεία Αρίων στην κατηγορία του καλύτερου ορχηστρικού δίσκου. Με αφορμή τη σύνθεσή μου After Paros Island προέκυψε και η εμφάνισή μου το 2006 σ’ ένα από τα μεγαλύτερα μουσικά φεστιβάλ του Ηνωμένου Βασιλείου. Ο λόγος για το Big Chill Festival όπου εμφανίστηκαν καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο και παρακολούθησαν πάνω από 40.000 θεατές.

Ο ήχος σας θα μπορούσαμε να πούμε πως παρουσιάζει μια ποικιλία γενικότερα. Ποια είναι τα δικά σας ακούσματα και από που αντλείτε έμπνευση;

Τα ακούσματα ποικίλουν και αγγίζουν ένα ευρύ φάσμα μουσικής όπως κλασσική μουσική (που είναι η βάση όλων), τζαζ, ροκ, lounge, funk αλλά και την παραδοσιακή μας μουσική. Πηγή έμπνευσης φυσικά αποτελούν για μένα σπουδαίοι ξένοι και Έλληνες μουσικοί αλλά και σύγχρονοι συνθέτες που αξίζει να ανακαλύπτουμε και να τους μελετάμε συνεχώς. Σίγουρα η ενασχόλησή μου με διάφορα είδη μουσικής τόσο ως ερμηνευτή αλλά και ως συνθέτη αποτελεί από μόνη της έμπνευση για νέες μουσικές προκλήσεις και εξερευνήσεις.

Είναι γεγονός ότι έχετε συνεργαστεί με κορυφαία ονόματα της ελληνικής μουσικής σκηνής. Θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε κάποια από αυτές ως την πιο αξιοσημείωτη για σας;

Θεωρώ ότι η συνεργασία με τον Νίκο Μαμαγκάκη υπήρξε μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της καλλιτεχνικής μου πορείας. Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω τα χρόνια που υπήρξα μέλος της Ορχήστρας των Χρωμάτων του Μάνου Χατζιδάκι καθώς έζησα μοναδικές στιγμές και γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους. Επίσης η πολύχρονη θητεία μου στους “Άγαμους Θύτες” μου προσέφερε δυνατές συγκινήσεις αλλά και τη δυνατότητα να γνωρίσω καλλιτέχνες και από τον κόσμο του θεάτρου. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια συνεργασία ως την πιο αξιοσημείωτη μιας και αισθάνομαι όλες τις παραπάνω εξίσου σημαντικές στη μουσική σταδιοδρομία μου μέχρι στιγμής.

Ποιος είναι ο «Παγκόσμιος Δαίμονας» για τον οποίο μιλάτε στην τελευταία επιτυχία σας;

Ο “Παγκόσμιος Δαίμονας” είναι η προσωποποίηση της αγωνίας που κατατρέχει χιλιάδες ανθρώπους που έχουν ανοιχτά μέτωπα με πιστωτικά ιδρύματα αλλά και ο ασφυκτικός κλοιός που σφίγγει ολοένα και περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης τη χώρα μας. Είναι οι θυσίες που καλούμαστε να κάνουμε εμείς και τα παιδιά μας προκειμένου να ζήσουμε ένα καλύτερο αύριο που δυστυχώς δεν έρχεται. Είναι τα παιδιά που μεταναστεύουν από τη χώρα μας για να βιοποριστούν στο εξωτερικό ακολουθώντας τα όνειρά τους μιας και αυτό δεν είναι εφικτό στη χώρα που γεννήθηκαν.

Ο «Παγκόσμιος δαίμονας» της πανδημίας πώς σας έχει επηρεάσει;

Προσπαθώ να βλέπω τη θετική πλευρά (αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει). Όλους αυτούς τους μήνες που απέχουμε από τις εμφανίσεις και τις παραστάσεις επιδιώκω να επικοινωνώ περισσότερο με φίλους και συναδέλφους. Διαβάζω βιβλία και περνάω χρόνο αρκετά στο studio έτσι ώστε να καταγράφω μελωδίες ή ιδέες μουσικές που θα μπορέσω να τις επεξεργαστώ σε δεύτερο χρόνο. Επίσης διατηρώ την αισιοδοξία μου και ανυπομονώ να τελειώσει ο εφιάλτης που έχει στοιχίσει εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές ανά την υφήλιο.

Τελευταία συμμετέχετε και σε ένα project ανάδειξης νέων στιχουργών μαζί με τον Χ. Αηδόνη. Πώς κύλησε αυτή η συνεργασία με όλους αυτούς τους καλλιτέχνες είτε είναι ερμηνευτές, είτε νέοι στιχουργοί;

Η αναζήτηση νέων ταλέντων και η ανάγκη να ακουστούν φωνές που δεν έχουν τη δυνατότητα ή τον τρόπο να αναδείξουν τη δουλειά τους ήταν και είναι το κύριο κίνητρο μας. Οι συνεργασίες που προέκυψαν μας γέμισαν δύναμη και αισιοδοξία. Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπεις ότι στην εποχή της καραντίνας υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να επικοινωνήσουν μέσα από την τέχνη και το τραγούδι με ποικίλους τρόπους χωρίς να τους σταματά το εμπόδιο της πανδημίας. Μέχρι στιγμής έχουμε συστήσει 10 νέους στιχουργούς στο κοινό και συνεχίζουμε. Έχουμε κλείσει 1 χρόνο εκπομπών και έχουμε μελοποιήσει ήδη 10 τραγούδια. Θέλω να ευχαριστήσω για την αγάπη και τη στήριξη όλους τους ερμηνευτές που ανταποκρίθηκαν αμέσως στο κάλεσμά μας ξεκινώντας από τον Μ. Στόκα, τον Γ. Σαββιδάκη, τη Φ. Δάρρα, τον Μ. Τσέρτο, την Κ. Κούκα, τον Δ. Λιόλιο, τον Β. Γιαννάκη, τη Δ. Ολυμπίου, τον Δ. Μπάση και τον Β. Καζούλη (με σειρά συνεργασίας). Φυσικά ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους μουσικούς που αγκάλιασαν την προσπάθειά μας αλλά και στην κριτική επιτροπή που απαρτίζεται από τους Όλ. Βλαχοπούλου, Γ. Λεκάκη, Κ. Μπαλαχούτη, Δ. Λιόλιο, Ν. Θρασυβούλου και Γ. Μακρυγιάννη.

Γύρω από το ίδιο θέμα περιστρέφεται και η ραδιοφωνική σας εκπομπή «Μεταξύ σοβαρού και αστείου», όπου διεξάγετε και πολλούς διαγωνισμούς για στιχουργούς. Μπορούμε να περιμένουμε κάποια αλλαγή στη θεματολογία στο μέλλον ή είναι μια «συνταγή» που θέλετε να διατηρήσετε;

Συζητάμε αρκετά πράγματα ως προς τη διαδικασία και τη διεξαγωγή της εκπομπής από τη νέα περίοδο. Μια σκέψη μας είναι να αναδείξουμε και νέες φωνές μαζί με τους νέους στιχουργούς. Κάτι που θα δημιουργήσει μια θεμέλια σχέση για ένα μελλοντικό μουσικό οικοδόμημα. Μπορούμε να πούμε ότι, εκτός από την ανάδειξη νέων στιχουργών, έχουμε δημιουργήσει μια πύλη καλλιτεχνών μέσα από την οποία δίνεται η δυνατότητα σε ανθρώπους της τέχνης να συστηθούν, να καταθέσουν και να ανταλλάξουν ιδέες. Μέχρι στιγμής έχουμε γνωρίσει 350 νέους στιχουργούς και στις διαδικασίες ψηφοφορίας του κοινού για το καλύτερο στιχούργημα συμμετείχαν πάνω από 50.000 ψηφοφόροι από 50 χώρες!

Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον;

Προς το παρόν ευελπιστώ να επιστρέψουμε στο φυσικό μας χώρο το συντομότερο δυνατό. Πολλή μουσική και κάποιες εμφανίσεις, οι οποίες θα ανακοινωθούν μόλις ξεκαθαρίσει το τοπίο με τους περιορισμούς που αφορούν τον κλάδο μας, είναι στα μελλοντικά μου σχέδια. Να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο υγεία και ενότητα.