Ο Πέτρος Μπουσουλόπουλος στον Χ-τύπο: “Ο κόσμος θέλει να ζήσει τη μαγεία του θεάτρου”

Τον γνωρίσαμε ως “Μάρκο” στην πετυχημένη τηλεοπτική σειρά “Ευτυχισμένοι μαζί”, τον αγαπήσαμε όμως για το πολυδιάστατο ταλέντο του. Το τελευταίο διάστημα ο Πέτρος Μπουσουλόπουλος έχει αφιερωθεί στο θέατρο, τόσο ως ηθοποιός όσο και ως “coach” μέσω των θεατρικών εργαστηρίων “Αγιούτο” που έχει ξεκινήσει, ενώ ποτέ δεν έχει εγκαταλείψει την αγάπη του για τη μουσική.

Ο γνωστός ηθοποιός μιλά στον Χ-τύπο και την Ιφιγένεια Μπελή για το πώς βίωσε την καλοκαιρινή περιοδεία της θεατρικής παράστασης “Αρκάς, η Ζωή Μετά” εν μέσω κορωνοϊού, πώς τον έχει επηρεάσει η κατάσταση αυτή σε διάφορα επίπεδα, αλλά και αν θα συμμετείχε σε κάποια “επιστροφή” του “Ευτυχισμένοι μαζί”.

Το καλοκαίρι ήσασταν σε περιοδεία με την παράσταση “Αρκάς, η Ζωή Μετά”. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία δεδομένων και των νέων συνθηκών;
Ήταν πρωτόγνωρες οι συνθήκες. Προσπαθούμε πάντα να είμαστε αισιόδοξοι. Κατά τη διάρκεια των παραστάσεων προσπαθούσαμε να όχι να ξεχάσουμε αυτό που συμβαίνει, να προφυλαχτούμε, να προφυλάξουμε και τον κόσμο. Όλα τα μέτρα πάρθηκαν και από την παραγωγή και από εμάς, οπότε είχαμε το νου μας πέρα από το καλλιτεχνικό κομμάτι και στο να κυλήσει όλο αυτό  ομαλά, να μπορούμε να κάνουμε τη δουλειά μας και να μην έχει αρνητικές επιπτώσεις υγείας για τον κόσμο και για εμάς. Εκεί στράφηκε η προσοχή μας κυρίως.

Πώς ήταν να ενσαρκώνετε αυτούς τους χαρακτήρες;
Είναι η 3η σεζόν που είμαι σε αυτή την παράσταση. Είναι πρωτόγνωρο να ενσαρκώνεις χαρακτήρες κόμικς. Ουσιαστικά παίρνουν τη δική σου τη μορφή, παίρνεις κι εσύ λίγο από το ρόλο και βγαίνει το αποτέλεσμα. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν περιγράφεται, μόνο να το δεις πρέπει.
Για μένα ήταν πολύ διασκεδαστικό γιατί η γραφή του Αρκά είναι “ξυράφι”, οπότε ήταν απόλαυση να παίζω το ρόλο του “Σπουργιτιού” που είναι και ένας κλασικός, “αβανταδόρικος” ρόλος. Βγήκε από μέσα μου το “κακομαθημένο παιδί” που είχα από μικρός και προσπάθησα να το ενσαρκώσω όσο καλύτερα γίνεται. Από εκεί και πέρα ο κόσμος κρίνει.

Πώς βιώνετε όλη αυτή την περίοδο με την πανδημία, την καραντίνα;
Προσπαθώ να είμαι αισιόδοξος. Το απαιτεί και η δουλειά μας να είμαστε αισιόδοξοι, αν δεν είμαστε δεν μπορούμε να κάνουμε και τον κόσμο. Δεν μπορούμε να διασκεδάσουμε τον κόσμο. Εγώ προσπαθώ αυτό το διάστημα να μην σκέφτομαι αρνητικά. Είμαστε όλοι σε μια περίεργη κατάσταση είναι η αλήθεια. Όπως το περνάει όλος ο κόσμος το περνάμε κι εμείς. Κάθε δουλειά έχει και τα δικά της συν και πλην. Τώρα είναι και τα θέατρα κλειστά, αλλά έχω ασχολίες να γεμίσω την ώρα μου, και μπορώ και βιοπορίζομαι.

Φαντάζομαι έχει επηρεαστεί και η λειτουργία των εργαστηρίων που λειτουργείτε;
Επηρεάστηκαν κυρίως τα παιδικά και εφηβικά τμήματα που διακόψαμε λόγω του κορωνοϊού, του εγκλεισμού μας. Στους ενήλικες συνεχίσαμε διαδικτυακά, έτσι ώστε σε περίπτωση που μας ανοίξουν τώρα να συνεχίσουμε κανονικά, αλλά πάμε λίγο βλέποντας και κάνοντας. Προσπαθούμε όμως μέσα από το διαδίκτυο να κάνουμε όσο πιο ουσιαστικά μαθήματα υποκριτικής γίνεται. Είναι ένας τρόπος που κι εμείς τώρα τον μαθαίνουμε και τα παιδιά.

Υπάρχει συμμετοχή φέτος συγκριτικά με άλλες χρονιές;
Ναι παραδόξως υπήρχε. Ο κόσμος έχει στραφεί προς το θέατρο, θέλει να είναι κι αυτός μέρος μιας παράστασης, θέλει να ζήσει τη μαγεία του θεάτρου από κοντά οπότε ναι υπήρχε.

Πιστεύετε έχουν μέλλον οι διαδικτυακές παραστάσεις;
Είναι κάτι πρωτόγνωρο κι αυτό. Μάλλον θα έπρεπε να μπούμε στη διαδικασία να δούμε και ο κόσμος τι συμπεριφορά έχει σε όλο αυτό. Τι αντίκτυπο θα έχει στον κόσμο δηλαδή, θα συμμετέχει ή θα το κάνουμε μόνοι μας; Ειδικά για τις διαδικτυακές θεατρικές παραστάσεις. Είναι “μέρη” που δεν έχει πάει κανείς, τώρα δημιουργούνται.

Όσον αφορά το κομμάτι της μουσικής που ξέρουμε ότι ασχολείστε ήταν αυτή η περίοδος δημιουργική ως προς αυτό;
Μπορούμε ενδεχομένως να περιμένουμε κάποια νέα τραγούδια στο μέλλον; Όλο κάτι φτιάχνω με φίλους που συνθέτουν, βρισκόμαστε στο στούντιο αραιά και πού. Έχουμε ετοιμάσει 2-3 τραγούδια που είναι στο στάδιο της μίξης, κάποια στιγμή θα τα βγάλουμε. Τη μουσική την αντιμετωπίζω απλοϊκά, την επικοινωνώ με απλό τρόπο δηλαδή και μου αρέσει να ασχολούμαι.

Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε παλιές σειρές να “επιστρέφουν” κάπως στην τηλεόραση. Εσείς θα ήσασταν θετικός στο να συμμετάσχετε σε κάτι τέτοιο, π.χ. σε περίπτωση που ξαναγινόταν το “Ευτυχισμένοι μαζί”;
Σε αυτή την υποθετική ερώτηση θα απαντήσω ότι ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Ποτέ δεν ξέρεις τι ιδέα μπορεί να πέσει στο τραπέζι και πώς θα είσαι τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είναι πάντα όλα ρευστά. Νιώθω ότι ποτέ δεν θα είναι το ίδιο. Είμαι γενικότερα της άποψης να γίνονται καινούργια πράγματα, αλλά δεν θα ήμουν και αρνητικός να άκουγα μια πρόταση τέτοια. Θα μου προξενούσε και μια περιέργεια πώς θα μπορούσαν να είναι οι χαρακτήρες 10 χρόνια μετά, πώς θα ήταν το σενάριο. Σίγουρα θα είχε ένα ενδιαφέρον. Απλώς καλό είναι κάτι που είναι “δεμένο” και σωστό να μείνει σε αυτή του τη θύμηση.