Πινακοθήκη Γρηγοριάδη

Παράταση για την

έκθεση “Περι Ρεαλισμού”

Η έκθεση «Περί ρεαλισμού» στην Πινακοθήκη Γρηγοριάδη με αφορμή το έργο του Γιάννη Βαλαβανίδη, παρατείνεται μέχρι και την Κυριακή 14 Απριλίου.
Η Πινακοθήκη Γρηγοριάδη βρίσκεται στην οδό Μαρίνου Αντύπα 18 του Ηρακλείου Αττικής (τηλέφωνο 210 2719744). Ωράρια: Δευτέρα – Παρασκευή 09.00 – 21.00 Σάββατο – Κυριακή: 10.00-14.00.

Η έκθεση με τίτλο «περί ρεαλισμού» χωρίζεται σε δυο επίπεδα. Στο πρώτο παρουσιάζεται το έργο ενός σημαντικού εκπροσώπου του νέου ρεαλισμού στη χώρα μας, του Γιάννη Βαλαβανίδη. Η γενιά των «νέων ρεαλιστών» ανανεώνει το εικαστικό τοπίο της δεκαετίας του εξήντα, αναζητώντας να αποδεσμευθεί από την εμμονή πάνω στο αξίωμα της ελληνικότητας. Επιδίωκε να ανανεώσει τη μορφή, χωρίς, όμως, να οδηγηθεί στην αφαίρεση. Δημιουργεί κάποιους άλλους όρους για να κατανοηθεί το εικαστικό έργο.
 Ο Γιάννης Βαλαβανίδης όχι το 1971 αλλά και το 2009 συνεχίζει να δηλώνει σκληρός ρεαλιστής. Ποιος είναι ο ρεαλισμός του;  Ότι κι αν ζωγραφίζει -ανθρώπους, αντικείμενα ή χώρους- είναι αυτούσιο κομμάτι μιας απτής πραγματικότητας, έστω κι αν μερικές φορές η εικαστική επεξεργασία οδηγεί την εικόνα στις παρυφές της αφαίρεσης. Δεν απορρίπτει το ανθρώπινο συναίσθημα. Αποφεύγει, όπως ομολογεί ο ίδιος, το  διδακτικό μελόδραμα και την ηθογραφία Χαρακτηριστικά αυτής της ζωγραφικής αποτελούν : η εμμονή στο σχέδιο, η σχεδιαστική ακρίβεια, το λιτό χρώμα και η πειθαρχημένη διευθέτηση του χώρου στο επίπεδο του πίνακα. Δημιουργείται  μια ζωγραφική με χαρακτηριστικά την αυστηρότητα και την ένταση. 
 Στο δεύτερο επίπεδο της έκθεσης, εξίσου σημαντικό με το πρώτο, είναι να ανασυγκροτηθεί –στις γενικές της γραμμές- η εποχή που δημιούργησε το συγκεκριμένο εικαστικό έργο. Γιατί τα έργα του ρεαλισμού δημιουργήθηκαν στην αντίθεσή τους σε συγκεκριμένα ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα. Αποτελούσαν, για παράδειγμα, μία άμεση κριτική στις συμπεριφορές του καταναλωτισμού που εμφανίζονταν στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα. Ερχόνταν σε αντιπαράθεση με το αξίωμα της ελληνικότητας που τροφοδοτούσε για δεκαετίες την ελληνική ζωγραφική·  ενώ, παράλληλα, τροφοδοτούνταν με το ισχυρό αίτημα της κοινωνικής κριτικής.  Βρίσκονταν σε συνάφεια με αντίστοιχα εικαστικά ρεύματα που εμφανίζονταν τότε στην Ευρώπη. Στόχος της έκθεσης αυτής είναι να ενταχθεί το εικαστικό έργο στις σύνθετες σειρές και στους αστερισμούς μίας εποχής που το δημιούργησαν.

Ο Γιάννης Π.Βαλαβανίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Σπούδασε ζωγραφική, χαρακτική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας(1959-1963). Έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ασχολήθηκε με την εικονογράφηση και σχεδίαση εξωφύλλων βιβλίων. Έχει δημοσιεύσει κείμενα για την τέχνη σε εφημερίδες και περιοδικά. Δίδαξε ζωγραφική και ψηφιδωτό στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας(1982-2006) και ήταν Αντιπρύτανης κατά την περίοδο 2001-2004. Από το 2007 είναι ομότιμος καθηγητής της ΑΣΚΤ.
Η πρώτη επαφή του καλλιτέχνη με τον κριτικό ρεαλισμό πραγματοποιείται ευθύς με την είσοδό του στη Σχολή Καλών Τεχνών. Σπουδαστής ακόμα  εντάσσεται στον κύκλο του τεχνοκριτικού της αριστεράς, Γιώργου Πετρή, στα πλαίσια της «Επιθεώρησης Τέχνης».  Άλλα μέλη της παρέας υπήρξαν, κατά καιρούς, ο Χρόνης Μπότσογλου, ο Λευτέρης Γιανουλόπουλος, ο Βαγγέλης Δημητρέας, ο Κυριάκος Κατζουράκης και ο Γιάννης Ψυχοπαίδης.
Υπήρξε μέλος της «Ομάδας Τέχνης Α’» (1965-1967), της ομάδας «Νέοι ‘Ελληνες Ρεαλιστές» (1971-1973), της «Ομάδας για την Επικοινωνία και την Εκπαίδευση στην Τέχνη» (1979-1986) και του «Σύνδεσμου Σύγχρονης Τέχνης» (1979-1984).

Επιμέλεια: Παναγιώτης Σ.Παπαδόπουλος