Η Δήμητρα Κολοκυθά στο Χ-τύπο : “Ο έμμετρος λόγος ανοίγει κόσμους μέσα μας”

Η θεατρική ομάδα Loxodox, μετά από τη “Φαλακρή τραγουδίστρια” του Ευγένιου Ιονέσκο στο House οf Smiths, επεκτείνει την έρευνα της πάνω στα κλασικά έργα, παρουσιάζοντας το “Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, στο Πρώην Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00.

Ο πραγματικός κόσμος της Αθήνας συμπλέει στο έργο με τον ονειρικό κόσμο του δάσους και ο ορατός κόσμος των νέων ανθρώπων -των οποίων γεμίζει την ύπαρξη ο έρωτας- με τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων και των ξωτικών. Ένας από τους κεντρικούς ρόλους είναι ο Πουκ, το σκανταλιάρικο ξωτικό που δεν αφήνει κανέναν σε χλωρό κλαρί και που τον υποδύεται η Δήμητρα Κολοκυθά.

Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η κα Κολοκυθά μιλάει στον Χτύπο για το πολυδιάστατο και αρκετά κινητικό ενός σαιξπηρικού ρόλου, για την ονειροπόληση, την προτίμησή της στις παραστατικές τέχνες καθώς και, μεταξύ άλλων, για την επιθυμία να δημιουργήσει σύντομα κάτι δικό της.

Ποια είναι η εμπειρία σας τόσο από τις πρόβες όσο και από τις μέχρι τώρα παραστάσεις;

Είναι μια πολύ έντονη εμπειρία, γιατί πραγματοποιούμε ομαδική δουλειά, όλοι έχουμε δηλαδή εμπλακεί πολύ ενεργά στη διαδικασία. Κάναμε πολλούς μήνες πρόβες για το έργο. Η συνεργασία με τον σκηνοθέτη, Αλκίνοο Δωρή και την κινησιολόγο μας, Αγγελική Τσούπρα, είναι πολύ εποικοδομητική, ενώ είχαμε και την τύχη να δουλέψουμε με μια φοβερή μουσικό που έχει γράψει μάλιστα πρωτότυπη μουσική για την παράστασή μας – η οποία παίζεται ζωντανά επί σκηνής-,  τη Στέλλα Γαδέδη. Έχουμε λάβει πολύ θετική ενέργεια από τον κόσμο που έρχεται να μας δει. Σίγουρα οι ίδιοι έχουμε «βουτήξει» για τα καλά στον ποιητικό λόγο του έργου, καθώς και σε όλα τα θέματα που αυτό αναπτύσσει. Προσπαθούμε να κρατάμε το όνειρο ζωντανό!

Πώς είναι να υποδύεστε χαρακτήρα του Σαίξπηρ; Τι ξεχωρίζετε;

Καταρχάς, νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη που μου δίνεται η ευκαιρία να δουλέψω έναν τέτοιον ρόλο, τον Πουκ, γιατί με έχει εξελίξει. Στην ουσία, ο έμμετρος λόγος του Σαίξπηρ ανοίγει κόσμους μέσα μας που στην καθημερινότητα τους προσπερνάμε. Συνεπώς, είμαι πολύ χαρούμενη που μπαίνουμε μέσω της αναπαράστασης του έργου σε έναν άλλον χωροχρόνο, πιο φωτεινό. Ο τρόπος που δονείται το σώμα μέσα από τον λόγο του Σαίξπηρ είναι μοναδικός.

Όσον αφορά τον Πουκ συγκεκριμένα, πρόκειται για έναν χαρακτήρα περίπλοκο, πολυεπίπεδο. Ξεχωρίζω σε εκείνον τον αυθορμητισμό του, το ότι ζει και απολαμβάνει τη στιγμή και το ότι προκαλεί και τους υπόλοιπους χαρακτήρες να βιώσουν συναισθήματα, τους ξεγυμνώνει ουσιαστικά. Ο Πουκ καλεί τον κόσμο να ζει χωρίς να αναλώνεται σε πολλές σκέψεις, όπως ακριβώς δηλαδή κάνουν τα παιδιά. Είναι και πολύ κινησιολογικός ο χαρακτήρας του ρόλου μου, που σημαίνει ότι έχουμε δουλέψει πολύ σωματικά σε αυτή την παράσταση, κάτι που απολαμβάνω ιδιαίτερα.

Ποια είναι τα αγαπημένα σας σημεία στο έργο;

Σίγουρα η αλληλεπίδραση της θεατρικής μας ομάδας έχει δημιουργήσει πολλά ωραία σημεία. Με συγκινεί πολύ η μουσική μπορώ να πω. Πέρα από αυτό, ένα αγαπημένο μου σημείο είναι το νανούρισμα των ξωτικών προς τη βασίλισσα του δάσους, την Τιτάνια. Έχει μια τρυφερότητα και φροντίδα που με αγγίζουν αυτή η σκηνή, η προετοιμασία για τον ύπνο.

Το θεατρικό έργο του Σαίξπηρ συνδυάζει πραγματικότητα με φαντασία, ρεαλισμό και όνειρο. Εσείς ονειροπολείτε;

Πολύ! Προσωπικά είμαι άνθρωπος που ονειρεύομαι. Ο χρόνος των ονείρων μας, όταν κοιμόμαστε, είναι έτσι κι αλλιώς μια εμπειρία, αν και ξύπνια μπορεί να σκεφτώ κάτι που λαχταράω και να χαμογελάσω με την ονειροπόληση.

Αφορμώμενη από τον Σαίξπηρ, ποιος/α είναι ο/η δικός/ή σας αγαπημένος/η θεατρικός/ή συγγραφέας;

Θα πω τον Σάμιουελ Μπέκετ, τον οποίο αγαπώ. Έχει τύχει να δουλέψουμε με την προηγούμενη ομάδα μου το “Περιμένοντας τον Γκοντό”, όπου υποδυόμουν τον Λάκι. Είχα επίσης δουλέψει πάνω στον Μπέκετ και στη σχολή, λόγω των πτυχιακών μου, συνεπώς του τρέφω μεγάλη αγάπη.

Είναι επίκαιρο το “Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας;”

Πάντα είναι επίκαιρα τέτοια έργα γιατί μένουν “ανοιχτά” στον χρόνο, αφού μιλούν για την ανθρώπινη φύση, κάτι που παραμένει αμετάβλητο. Το εν λόγω έργο είναι επίσης επίκαιρο διότι αφορά τον έρωτα, τα νιάτα, τη φύση και τα όνειρα, ενώ διαπραγματεύεται πολύ την αίσθηση της όρασης, τη ματιά μας στη ζωή, το ορατό και το αόρατο. Εκτός αυτών αναφέρεται στις σκιές, που δεν τις βλέπουμε με το μάτι αλλά νιώθουμε την παρουσία τους.

Προτιμάτε να ενσαρκώνετε ρόλους που προκαλούν τη συμπάθεια ή την αντιπάθεια του κοινού;

Οι ηθοποιοί σκεφτόμαστε τον κάθε χαρακτήρα πάντα σε σχέση με τα όσα συμβαίνουν στο έργο, άρα οι χαρακτήρες αποτελούν μορφές που όλες μαζί συνθέτουν ένα σύνολο. Περισσότερο με ενδιαφέρει το πώς συμπληρώνει ένας χαρακτήρας το σύνολο και τι ρόλο παίζει στην εξιστόρηση. Πρώτη φορά τώρα με τον Πουκ ασχολούμαι με έναν χαρακτήρα όχι συμβατικό, ας πούμε έχει επικοινωνία και με πιο σκοτεινές δυνάμεις, με το “σκοτάδι”. Δεν είναι απόλυτα συμπαθητικός, γίνεται ειρωνικός σε διάφορα σημεία του έργου, και έχει μεγάλο ενδιαφέρον αυτό.

Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, ποιον επαγγελματικό δρόμο θα ακολουθούσατε;

Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι που δεν εμπεριέχει κίνηση. Θα ασχολούμουν με τον χορό πιθανότατα και εν γένει με μια παραστατική τέχνη. Επίσης, πιθανόν να γινόμουν φωτογράφος, που είναι και οι πρώτες μου σπουδές.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας;

Μακάρι να συνεχιστεί η συνεργασία με την ομάδα Loxodox και το “Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας”. Σαν άμεσο σχέδιο, θα ήθελα να εξερευνήσω μια performance δικής μου πρωτοβουλίας.

Επόμενες παραστάσεις: 13, 14 & 26, 27, 28 Απριλίου στο ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Βοτανικός, και 18, 19 ,20 ,21 Απριλίου στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων στην Κρήτη.