Η Πηνελόπη Κολλίντζα στο Χ-τύπο : “Είναι σημαντικό η ευτυχία να μας βρει δουλεμένους ψυχικά”

Από την Κηφισιά έως και την Ταϊλάνδη και από τον Εγκλεισμό έως και την Ελευθερία, η παράσταση “Με δύναμη από την Κηφισιά”, που παίζεται στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός κάθε Δευτέρα και Τρίτη, αποτελεί ένα ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση. Η Αλέκα, η Ηλέκτρα, η Φωτεινή και η Μάρω είναι οι τέσσερις χαρακτήρες αυτού του σημαντικού έργου της νεοελληνικής δραματουργίας, με την Πηνελόπη Κολλίντζα να υποδύεται την “Ηλέκτρα”, χαρακτήρα ετοιμόλογο, κυνικό, ώριμο πριν την ώρα του, αυτό που η ίδια αποκαλεί “φρέσκο αίμα”. Με τις υπόλοιπες τρεις κοπέλες (Δέσποινα Ησαΐα, Φλωρεντία Μπέμπη και Λίνα Οικονομου), που συμπεριλαμβανομένης της Πηνελόπης καταρτίζουν την “Ομάδα Βουτιά”, δραματοποιούν επί του σανιδιού μια γυναικείας υπόθεσης ιστορία, που δεν θα αφήσει το κοινό ασυγκίνητο. Διεισδύοντας στις σκέψεις της, με αφορμή την παράσταση, η Πηνελόπη δίνει στον Χτύπο μια συνέντευξη στην οποία μοιράζεται μεταξύ άλλων, τον δικό της ορισμό της ευτυχίας.

Τι συναισθήματα σας δημιουργεί το ότι συμμετέχετε σε παράσταση που αφορά την ανθρώπινη ψυχοσύνθεση;

Το έργο “Με δύναμη από την Κηφισιά” είναι αριστοτεχνικά γραμμένο. Πρόκειται για τέσσερις γυναίκες που ενώ μιλούν ακατάπαυστα, με καταιγιστικό ρυθμό καθόλη τη διάρκεια της παράστασης, στην πραγματικότητα παρουσιάζουν μόνο την προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τον ίδιο τους τον εαυτό και από την απέραντη μοναξιά τους. Δεν επικοινωνούν ποτέ ουσιαστικά γιατί δεν αντέχουν να αντιμετωπίσουν αυτό που η καθεμία έχει μέσα της, το κενό. Πολύ συχνά στη ζωή μας το κάνουμε αυτό, κρύβουμε αυτά που μας πονάνε και μας δυσκολεύουν “κάτω από το χαλί”. Γι’ αυτό και πιστεύω ότι το κείμενο είναι σπουδή στην ανθρώπινη ψυχολογία και είμαι πολύ χαρούμενη που συμμετέχω σε αυτό το σύμπαν.

Πείτε μας δυο λόγια για τον ρόλο σας.

Η Ηλέκτρα είναι έξυπνη, αντιδραστική, ετοιμόλογη, λίγο κυνική. Αποτελεί τη νέα γενιά, το φρέσκο αίμα. Είναι φοιτήτρια, ερωτευμένη με τον Ιάσονα και κόρη της Αλέκας, μιας γυναίκας που αντιμετωπίζει όλες τις καταστάσεις γύρω της με υπερβολή και δραματικότητα. Θεωρώ ότι αυτό την έχει αναγκάσει να ωριμάσει γρήγορα και να αναλάβει ευθύνες που, ενδεχομένως, να μην της αναλογούν μέσα στο σπίτι. Πολύ συχνά μπαίνει στη διαδικασία να ισορροπήσει την ατμόσφαιρα και να προλάβει καταστάσεις. Επαναστατεί και αντιδρά στον παραλογισμό που βιώνει αλλά, τελικά, δεν είμαι τόσο σίγουρη αν καταφέρνει να γλιτώσει από αυτόν. Αλήθεια, δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να ξεφύγει κανείς από το περιβάλλον που έχει μεγαλώσει.

Υπάρχει κάτι που να μπορεί να κατευνάσει το δικό σας ανικανοποίητο; Αν ναι, περί τίνος πρόκειται;

Η πίστη πως όσα πραγματικά χρειάζεσαι και επιθυμείς έρχονται όταν είσαι έτοιμος να τα δεχτείς. Κι αν τα πράγματα δεν έρθουν ακριβώς όπως τα θέλεις (ή τέλος πάντων, όπως νομίζεις πως τα θέλεις) ίσως είναι για καλό. Με ηρεμεί αυτή η σκέψη. Πολλές φορές νομίζουμε ότι αν έρθει κάτι που επιθυμούμε πολύ (μια δουλειά, μια σχέση, μια ευκαιρία) θα καλύψει το κενό που νιώθουμε και θα μας φέρει πιο κοντά στην πολυπόθητη “ευτυχία”. Ωστόσο, μπορεί η ευτυχία να έρθει και να μην έχει ακριβώς αυτή τη μορφή. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να μας βρει την κατάλληλη στιγμή και να έχουμε δουλέψει αρκετά με τον εαυτό μας, ώστε να μην χρειαζόμαστε έναν εξωτερικό παράγοντα για την ολοκλήρωσή μας. Στα λόγια, βέβαια, είναι πολύ πιο εύκολο από ό,τι στην πράξη.

Πώς είναι η συνεργασία με τρεις ακόμα γυναίκες; Τι σας δένει; Ποιο πιστεύετε ότι είναι το απαραίτητο συστατικό για μια καλή συνεργασία;

Αποτελεί τεράστια χαρά για μένα που ανήκω σε μια ομάδα γυναικών τις οποίες θαυμάζω και εκτιμώ τόσο πολύ. Είμαστε τέσσερις πολύ διαφορετικοί άνθρωποι και η καθεμία από εμάς συνθέτει ένα ξεχωριστό κομμάτι αυτού του παζλ. Πιστεύω πάρα πολύ στην γυναικεία δύναμη και ενέργεια. Η παράσταση αυτή είναι κατά κύριο λόγο μια “γυναικεία υπόθεση”, όχι μόνο εξαιτίας των τεσσάρων ηθοποιών που βρισκόμαστε επί σκηνής, αλλά και χάρη στη μουσικό Παυλίνα Κατσή, την σκηνογράφο Λυδία Τσάτσου Παρασκευοπούλου και την ενδυματολόγο Μαρίνα Κουλούρη, οι οποίες έχουν κάνει σπουδαία δουλειά και είναι κι εκείνες μέλη αυτής της ομάδας. Θεωρώ ως μυστικό μιας καλής συνεργασίας τον σεβασμό, την αποδοχή της μοναδικότητας του καθενός και το μοίρασμα των αρμοδιοτήτων. Εμάς τυχαίνει να μας συνδέει και μια πολύ ωραία φιλία, για την οποία είμαι ευγνώμων. Δεν θέλω να αφήσω απ’ έξω τον Πάρη Λεόντιο, που είναι ο πιλότος μας σε αυτήν την “πτήση από Κηφισιά για Ταϊλάνδη”, και τον ευχαριστούμε για όλα.

Ποια είδη θεατρικών παραστάσεων (κωμωδίες, δράματα, μονόλογοι κ.ά.) σας “τραβάνε” και σας ενδιαφέρουν περισσότερο; Γιατί;

Το μοναδικό κριτήριο για το αν μια παράσταση “θα με τραβήξει” ή όχι, είναι η αλήθεια. Αν υπάρχει προσωπική εμπλοκή και αλήθεια μπορώ κι εγώ να ταυτιστώ και να μπω στον κόσμο του έργου. Θεωρώ όλα τα είδη εξίσου σημαντικά και απολαυστικά, αρκεί να αποδίδονται με καθαρότητα και θάρρος.

Ήταν εύκολα τα πρώτα βήματα στον χώρο;

Καθόλου. Ο χώρος της τέχνης είναι πάρα πολύ σκληρός. Χρειάζεται πολύ συχνά να έρχεσαι αντιμέτωπος με την απόρριψη και την αμφισβήτηση του εαυτού σου, να παίρνεις δύσκολες αποφάσεις, να εκθέτεις πολύ προσωπικά και ευάλωτα κομμάτια. Για να το αντέξει κάποιος αυτό θέλει μεγάλη δύναμη, επιμονή και πίστη. Αυτή είναι, όμως, και η μαγεία του.

Έχετε πρότυπα (τόσο στη ζωή όσο και στην τέχνη);

Πρότυπα μου είναι οι άνθρωποι που παλεύουν συνεχώς να πλησιάσουν την πιο αυθεντική εκδοχή του εαυτού τους, που δεν σταματάνε να εξελίσσονται και να μαθαίνουν, που έχουν πλήρη επίγνωση ότι δεν τα ξέρουν όλα και πως αυτό είναι εντάξει.

Ποιοι είναι οι στόχοι σας για το υπόλοιπο του 2024; Τι έχετε κατά νου να υλοποιήσετε;

Είναι δύσκολο να θέτεις πολύ μακροπρόθεσμους στόχους σε αυτή τη δουλειά. Συνεπώς, αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι πως κάθε Δευτέρα στις 21:00 και Τρίτη στις 19:30 θα βρίσκομαι στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός για ένα φανταστικό ταξίδι και θα χαρώ πολύ “να επιβιβαστεί όσο περισσότερος κόσμος γίνεται στην πτήση μας αυτή!”