Χριστίνα Κουλουμπή: «Η τέχνη είναι η πιο ακίνδυνη αγκαλιά» – Αποκλειστική συνέντευξη στο Χ-τύπο

Η διάσημη ηθοποιός μιλά για τη “μαγεία” του Μικρού Πρίγκιπα, αλλά και τη δύναμη της τέχνης την εποχή που ζούμε

Τον “Μικρό Πρίγκιπα” θα απολαύσουν φέτος μικροί και μεγάλοι από την παιδική σκηνή “Κάρμεν Ρουγγέρη” στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Η αγαπημένη ηθοποιός Χριστίνα Κουλουμπή με αφορμή τη συμμετοχή της στην παράσταση όχι μόνο στη σκηνή, αλλά και στα παρασκήνια έχοντας την επιμέλεια της ενδυματολογίας, σκηνογραφίας αλλά και σκηνοθεσίας, μιλά στον Χ-τύπο και τη δημοσιογράφο Ιφιγένεια Μπελή σε μια απολαυστική συνέντευξη.

Φέτος ανεβάζετε την παράσταση «Ο Μικρός Πρίγκιπας», ένα από τα πιο κλασικά έργα. Τι πιστεύετε ότι το κάνει να μένει τόσα χρόνια στο προσκήνιο;

“Είναι ένα έργο μαγικό, που είναι πασίγνωστο, έχει μεταφραστεί σε πάνω από 250 γλώσσες, είναι από τα πιο πολυδιαβασμένα έργα και τα μηνύματά του πραγματικά στοχεύουν στην καρδιά.

Πιστεύω ότι αυτό που το κάνει να μας «μιλάει» τόσο πολύ σε μικρούς και μεγάλους, το οποίο είναι και το ιδιαίτερο γνώρισμά του, γιατί είναι ένα παραμύθι φιλοσοφημένο, είναι η αλήθεια που εκπέμπει και αυτό το πάθος για ζωή και επικοινωνία που έχει. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος είναι ένα πολύ κοινωνικό ον, έχουμε μάθει όλοι να ζούμε μαζί και αυτό το «μαζί» είναι πολύ γοητευτικό όταν συμβαίνει. Γι’ αυτό το «μαζί» μιλάει. Ο Μικρός Πρίγκιπας θα μπορούσε να είναι ο καθένας από εμάς, δηλαδή ταυτιζόμαστε άνετα με αυτό το πλασματάκι που φεύγει από τον πλανήτη του για να γνωρίσει άλλους κόσμους και ανθρώπους. Εκεί συναντά τη φιλία, συναντά όντα παράξενα γι’αυτόν, τύπους ανθρώπων, χαρακτήρες, που ο καθένας πάλι είναι στο δικό του πλανήτη, αλλά υπάρχει αυτή η στιγμή της συνάντησης που είναι πάρα πολύ δυνατή και πιστεύω ότι μαθαίνει πράγματα σε όποιο πλάσμα συναντά. Επικοινωνεί την αλήθεια του και μας κάνει να συνειδητοποιούμε ό,τι μας ενώνει, όχι ό,τι μας χωρίζει.”

Τι διαφορετικό θα έχει η φετινή παραγωγή του Μικρού Πρίγκιπα;

“Γενικά είμαστε μια ομάδα: η Κάρμεν (Ρουγγέρη), εγώ, ο Πέτρος Γάλλιας, ο Αντώνης Δελαπόρτας, ο Ανδρέας ο Κουλουμπής, είμαστε μια πολύ δυναμική ομάδα, με ιδιαίτερες μονάδες που συνθέτουν απ’ ότι έχουμε δει ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα. Φέτος, είμαστε πολύ τυχεροί γιατί μπήκε στην ομάδα και ο Στέφανος ο Κορκολής που είναι πραγματικά ένας πολυσύνθετος καλλιτέχνης με μια γνώση και ένα ταλέντο απίστευτο. Οπότε είναι πραγματικά «μαγική» η συνύπαρξή μας. Τη σκηνοθεσία την υπογράφουμε η Κάρμεν κι εγώ οπότε έχει αρχίσει η δημιουργική σπίθα να «ανάβει φωτιές». Ξεκινήσαμε την ανάγνωση με τους ηθοποιούς που είναι κι αυτοί πάρα πολύ αξιόλογοι και είναι πολύ ευτυχές το αποτέλεσμα γιατί βάζει ο καθένας το λιθαράκι του, παρόλο που είναι λίγο αβέβαιη η κατάσταση αυτή τη στιγμή, είναι σα να πηγαίνουμε «στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα». Είναι μια πρόκληση. Επειδή βρισκόμαστε σε μια εποχή με πολλές δυσκολίες, η επικοινωνία είναι διαίτερη. Υπάρχει μια ανασφάλεια, αλλά πιστεύω ότι η τέχνη καταργεί ο,τιδήποτε αρνητικό. Συνηθίζω να το λέω αυτό γιατί το εννοώ: Η τέχνη είναι η πιο ακίνδυνη αγκαλιά. Είναι μια αγκαλιά που όταν σου ανοίξει σου ανοίγεται ένας άλλος κόσμος και έρχεσαι κοντά, χωρίς να έρχεσαι κοντά.”

Υπάρχει κάτι το ξεχωριστό όταν δουλεύετε για τα παιδιά;

“Πάντα με ό,τι παράσταση καταπιανόμαστε, κοιτάμε να είναι δυνατή η αλήθεια της. Αυτό είναι που πιστεύω ότι καθιστά γοητευτική την παράσταση που παραδίδουμε σε μικρούς και μεγάλους. Δεν αντιμετωπίζουμε διαφορετικά το έργο. Χρειάζεται μια αληθινή αντιμετώπιση, με πάρα πολύ σεβασμό για τα παιδιά, γιατί ίσως έχουμε πιο έντονο το αίσθημα της ευθύνης όταν απευθυνόμαστε σε μικρούς ανθρώπους, που δεν έχουν ακόμα διαμορφώσει τη δική τους οντότητα, τη δική τους γνώμη, άποψη. Γι’αυτό δεν υπάρχει τίποτα να έχει γίνει αβασάνιστα. Ό,τι έχουμε παραδώσει και η Κάρμεν και όλοι εμείς οι συνεργάτες της, θέλουμε να είναι απόλυτα τεκμηριωμένο. Υπάρχει βέβαια ένα ένστικτο που μας οδηγεί πάντα, αλλά περνάει από πολλά φίλτρα προσοχής και φροντίδας για να παραδοθεί στα «αγνά» μάτια, που δεν έχουν δει πολλά πράγματα.

Τι λέμε συνήθως, ότι τα παιδιά χρειάζονται ερεθίσματα. Μέσα από μια παράσταση πραγματικά μπορείς να γίνεις πάρα πολύ πλούσιος. Μπορεί να έχεις μεταμορφωθεί. Αυτό μπορεί να το πάθει κάποιος μεγάλος, πόσο μάλλον ένα παιδί.”

Ασχολείστε και σε άλλους τομείς όπως η ενδυματολογία, σκηνοθεσία, σκηνογραφία. Πόσο σημαντικό είναι για έναν ηθοποιό να παίρνει μέρος στην παραγωγή ενός έργου;

“Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ το ότι είμαι ηθοποιός και έχω την ευθύνη να «ντύνω» τους συναδέλφους μου. Θεωρώ ότι είναι μεγάλο όπλο το θεατρικό κοστούμι, ένα εργαλείο στα χέρια του καλλιτέχνη ηθοποιού, που θα μπορεί με αυτό να φωτίσει τον χαρακτήρα και να μπορέσει να συγκινήσει τελικά τον θεατή, να μιλήσει στον θεατή. Το ωραίο στο θέατρο έιναι ότι συντίθενται πάρα πολλές δυνάμεις και η αιχμή του δόρατος είναι ο ηθοποιός, που μέσα από το κείμενο που είναι κι αυτό πολύ σημαντικό, καθώς είναι η έμπνευση για όλα. […] Το θέατρο είναι μια ψυχαγωγία που σου προσφέρει από όλες τις μπάντες. Και της ομορφιάς, και της γνώσης, και των αισθήσεων που εμπλουτίζονται.”

Κλείνοντας τη συζήτηση η κα Κουλουμπή μιλάει για τη “μαγεία” που διαθέτει ο Μικρός Πρίγκιπας και πως επηρεάζεται και η ίδια από αυτή:

“Πιστεύω ότι αυτό που ουσιαστικά σου δίνει την ευκαιρία αυτό το κείμενο, είναι να αναμετρηθείς αυτή την αρχέγονη ανάγκη που έχει ο καθένας από εμαάς να συναντηθεί με τον «άλλον», όποιος κι αν είναι αυτός. Γιατί έχουμε την ανάγκη οι άνθρωποι να μιλήσουμε, να ακούσουμε και να εισακουστούμε. Οπότε μας ενδιαφέρει αυτή η συνύπαρξη. Σαφέστατα η στιγμή των συναντήσεων μεταξύ μας είναι το ζητούμενο, και έτσι προχωράμε, έτσι εξελισσόμαστε. Όταν «πέφτει ο σπόρος», το ερέθισμα, κι εσύ ανθίζεις επειδή ποτίζεσαι αλλά σε βλέπει και ο ήλιος. Είναι πολύ σημαντικό για μένα, αλλά πιστεύω και για τον ήρωα αυτή η συνάντηση που ουσιαστικά πηγαίνει στην καρδιά αυτού του κειμένου. […] Είναι μαγικό το κείμενο, και η θεατρική διασκευή που έχει κάνει η Κάρμεν είναι επίσης μαγική. Γιατί υπάρχει μια διασκευή που πραγματικά έχει φωτίσει τους χαρακτήρες με τρόπο έτσι ώστε να κινηθεί η όλη παράσταση πάρα πολύ γρήγορα, χαριτωμένα. Κι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι όχι η μελαγχολία που θα μπορούσε να πει κανείς ότι βγάζει ο Μικρός Πρίγκιπας, αλλά ουσιαστικά η αισιοδοξία που μπορεί να προσδώσει η συνάντηση που λέγαμε. Ο δικός μας πρίγκιπας σίγουρα δεν είναι μελαγχολικός, έχει μια όρεξη για ζωή και τα πλάσματα που συναντά επίσης. Εγώ έχω την ευτυχία να ενσαρκώνω την αλεπού και είναι πραγματικά ένα πλάσμα πολύ αγαπησιάρικο που ουσιαστικά είναι σα να εκπροσωπεί πολλά κομμάτια μας. Δηλαδή εγώ έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέω «θες να με εξημερώσεις; Θες να γίνουμε φίλοι;».”

Διαβάστε περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Ο Μικρός Πρίγκιπας” εδώ.