Πληγή για τα παιδιά το διαζύγιο

Αιμορραγούσα πληγή,‭ ‬η οποία‭   ‬επηρεάζει,‭ ‬διαμορφώνει και‭   ‬συνοδεύει την υπόλοιπη ζωή τους,‭ ‬είναι για τα παιδιά το βίαιο διαζύγιο ενός ζευγαριού‭!
Τα αποτέλεσμα μακροχρόνιων‭   ‬επιστημονικών μελετών δείχνουν ότι‭  ‬η πλειοψηφία των παιδιών βιώνει το δραματικό αυτό γεγονός ως πένθος,‭ ‬αφού χάνει την μέχρι τότε οικογενειακή του ζωή‭ (‬φίλους,‭ ‬γείτονες,‭ ‬συμμαθητές κ,λ,π‭)‬. Μάλιστα το πένθος,‭ ‬το οποίο συνοδεύεται από‭ ‬θυμό,‭ ‬οργή και ζήλεια‭ ‬,‭ ‬διαρκεί πολλά χρόνια‭ ‬,καθώς οι αλλαγές στην ζωή των παιδιών είναι συχνές και πάρα πολλές.
‭«‬Το διαζύγιο είναι μια σημαντική‭  ‬ψυχολογική και κοινωνική αλλαγή στην ζωή των παιδιών και‭  ‬μπορεί να διαρκεί πολλά χρόνια.‭ ‬Από πολλούς θεωρείται ανάλογο του πένθους,‭ ‬καθότι η απώλεια είναι κοινό χαρακτηριστικό‭»‬ αναφέρει η παιδοψυχίατρος‭  ‬κα Μυρτώ Αρμενάκα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς η διαδικασία του‭  ‬διαζυγίου περνάει θεωρητικά από τρείς φάσεις,‭ ‬κατά τις οποίες τραυματίζεται σε πολλές περιπτώσεις η ψυχική ισορροπία των παιδιών‭: ‬

1.     Την οξεία φάση‭ (  ‬μπορεί να διαρκέσει χρόνια με υφέσεις,‭ ‬εξάρσεις,‭ ‬δικαστήρια κ,λ,π‭ ) ‬,‭ ‬η οποία περιλαμβάνει‭  ‬έντονες αντιδράσεις,‭ ‬συχνές‭  ‬εντάσεις,‭ ‬ ακόμα και σωματική βία.‭
2. ‭    ‬Την μεταβατική περίοδο‭  ‬κατά την οποία οι γονείς αρχίζουν να απομακρύνονται και ξεκινούν νέες σχέσεις,‭ ‬νέες καριέρες‭ ‬,‭ ‬νέοι‭  ‬τόποι διαβίωσης.
3.     Την‭  ‬τρίτη φάση όπου δημιουργούνται σχετικά σταθερές σχέσεις μεταξύ των γονιών.

ΔΙΑΖΥΓΙΟ‭  ‬ΚΑΙ‭  ‬ΠΑΙΔΙΑ‭  ‬ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΗΛΙΚΙΩΝ

Δραματικές είναι οι επιπτώσεις που έχει ένα βίαιο διαζύγιο στη ζωή των παιδιών.‭ ‬Σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους εμφανίζουν:

Τα‭ παιδιά μικρότερα των δυο χρόνων:
    Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση‭  
‭    ‬Φόβους‭ ( ‬όταν αλλάζει η ρουτίνα πηγαίνοντας από τον ένα γονιό στον άλλο‭)
‭    ‬Διαταραχές στον ύπνο
    Φανταστικούς φόβους εγκατάλειψης
    Κλαίνε σπαρακτικά όταν αφήνουν τον ένα γονιό
    Επιθετικότητα προς τους γονείς,‭ ‬τους συνομήλικους και τους φίλους τους.

Τα‭  ‬παιδιά‭ ‬ 5-8‭ ‬χρόνων ‬:

Kλαίνε‭ (για τον γονιό που απομακρύνεται από την εστία και φοβούνται ότι θα αντικατασταθεί από άλλο πατέρα η μητέρα‭).
‭Πιστεύουν ότι δεν είναι μόνιμο γεγονός ο χωρισμός.
Πέφτει η σχολική απόδοση‭ ‬.

Τα‭ ‬ παιδιά‭ ‬ 8,5-12‭ ‬χρόνων‭:
    Eντονο θυμό‭  ‬και επιθετικότητα προς ένα γονιό.
    Aγχος,‭ ‬μοναξιά και διακατέχονται από αίσθημα εγκατάλειψης.
    Συμπάθεια ως τον‭  ‬γονιό‭ ‬,‭ ‬ο οποίος είναι σε αδύναμη θέση και‭ ‬προσπαθούν να τον υποστηρίξουν.
    Αρνητικές‭ ‬σχολικές επιδόσεις.

Οι‭ ‬ έφηβοι:
    Oξεία κατάθλιψη.
    Aυτοκτονικό‭  ‬ιδεασμό και διαταραχές συμπεριφοράς.
    Έντονο θυμό.
    Βίαιη συμπεριφορά προς‭  ‬τους‭  ‬γονείς ακόμα και από παιδιά που δεν το είχαν ξανακάνει.
    Άγχος για το μέλλον τους.

Διαχρονικές‭  ‬επιστημονικές μελέτες αναφέρουν πως παιδιά‭  ‬που έζησαν δύσκολα διαζύγια‭ ‬θυμούνται σκηνές βίας με λεπτομέρειες ακόμα και‭ ‬15‭ ‬χρόνια‭ ‬αργότερα.‭ ‬Συχνά‭ ‬τέτοια παιδιά εμπλέκονται ως ενήλικες σε βίαιες σχέσεις.‭
«Σύμφωνα με‭ ‬τις στατιστικές τα αγόρια είναι εκείνα που βιώνουν πιο δύσκολα το διαζύγιο των γονιών τους‭  ‬καθώς‭ ‬η προσαρμογή τους‭ ‬18‭ ‬μήνες μετά είναι χειρότερη των κοριτσιών‭»‬ τονίζει‭ ‬η κ Αρμενάκα‭ ‬και προσθέτει‭
«Αντίθετα τα κορίτσια στην εφηβεία έχουν συγκρουσιακές σχέσεις με τις μητέρες τους ιδίως στους αποχωρισμούς.‭ ‬Πολλά κορίτσια‭ ‬10‭ ‬χρόνια μετά το διαζύγιο έχουν συχνές εφήμερες σχέσεις και έχουν αρκετά μεγαλύτερους συντρόφους.‭ ‬Αναφέρουν ότι φοβούνται τις δεσμεύσεις την απιστία και την προδοσία‭»‬.‭
Τα παιδιά των χωρισμένων γονιών έχουν τον φόβο ότι δεν θα επιτύχουν μια μόνιμη σχέση,‭ ‬και ότι δεν θα καταφέρουν να ξεπερνούν τις δυσκολίες με συνέπεια να φεύγουν εύκολα από τις σχέσεις τους.
‭Ιδίως οι άντρες έχουν τον φόβο ότι ανά πάσα στιγμή θα προκύψει πρόβλημα και φοβούνται περισσότερο όταν όλα πάνε καλά.‭ ‬Όταν χωρίσουν από τις δικές τους οικογένειες συχνά ακολουθεί περίοδος που δεν εκπληρώνουν επαρκώς τα γονικά τους καθήκοντα.
Την χειρότερη εξέλιξη έχουν τα‭ “‬παιδιά του Αρμαγεδώνα‭” ‬που σύρονται στα δικαστήρια και συμμετέχουν‭ ‬στις δικαστικές διενέξεις του ζευγαριού.

Έξω από τις αντιδικίες τα παιδιά

‭«‬Όλα τα παιδιά των ζευγαριών που οδηγούνται σε διαζύγιο,‭ ‬περισσότερο δε στις περιπτώσεις του βίαιου,‭ ‬θα πρέπει‭  ‬να μένουν έξω από τις διαμάχες και αντιδικίες των γονιών και να έχουν ψυχολογική υποστήριξη‭»‬ τονίζει‭ ‬η κ.‭ ‬Αρμενάκα‭  ‬και καταλήγει:‭ ‬«Στόχος της ψυχολογικής‭  ‬υποστήριξης πρέπει να είναι η κατανόηση της‭ ‬κατάστασης του διαζυγίου,‭ ‬η ανάλυση των απωλειών‭ ‬,‭ ‬η βελτίωση των συμπτωμάτων του θυμού και των αυτόκατηγοριών,‭ ‬η αποδοχή της μονιμότητας του διαζυγίου και στόχευση ρεαλιστικών ελπίδων για τις σχέσεις με τους γονείς‭»‬.
.