Πριν από περίπου δύο μήνες, ερευνητές του Imperial College, στο Λονδίνο, δημοσίευσαν μια μελέτη στο επιστημονικό περιοδικό Nature, σύμφωνα με την οποία η επιβολή lockdown στις ευρωπαϊκές χώρες είχε σώσει τουλάχιστον 59.000 ζωές. Αυτό μέχρι τις 31 Μαρτίου. Τότε ακόμα η Ιταλία ήταν η χώρα με τους περισσότερους θανάτους παγκοσμίως. Τελικά στις αρχές του Ιουνίου, οι αυστηροί περιορισμοί απέδωσαν και η καμπύλη άρχισε να ισιώνει. Στις 7 Ιουνίου καταγράφηκαν 53 νέοι θάνατοι από κορωνοϊό, ενώ δύο μήνες πριν οι ημερήσιες καταγραφές ξεπέρναγαν τους χίλιους νεκρούς.
Όσο φρικτή και καταστροφική κι’ αν ήταν η πανδημία στην Ευρώπη (και παγκοσμίως), τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα εάν οι κυβερνήσεις δεν είχαν αποφασίσει άμεσα την επιβολή μέτρων, όπως η τήρηση αποστάσεων, το κλείσιμο των σχολείων και η απαγόρευση των συναθροίσεων. Το Imperial College δημοσίευσε εκ νέου δεδομένα έως τις 4 Μαΐου, βάσει των οποίων αποδεικνύεται πως χάρη στο lockdown σώθηκαν περίπου 3.1 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές στην ήπειρο.
Η μελέτη υπολόγισε τον αντίκτυπο των περιορισμών σε 11 Ευρωπαϊκές χώρες, στις οποίες – μέχρι και τις 4 Μαΐου – 128.928 άνθρωποι έχασαν συνολικά τη ζωή τους. Πρόκειται για τις Αυστρία, Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Νορβηγία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία και Ηνωμένο Βασίλειο. Χρησιμοποιώντας ένα μαθηματικό μοντέλο υπολόγισαν τον αριθμό των ανθρώπων που θα είχαν χάσει τη ζωή τους εάν δεν είχαν επιβληθεί τα μέτρα.
Ο ρυθμός αναπαραγωγής –ή τιμή R– μετρά τον μέσο αριθμό των ανθρώπων στους οποίους θα μεταδώσει την ασθένεια κάποιος ο οποίος έχει προσβληθεί. Μία τιμή του R πάνω από 1 μπορεί να οδηγήσει σε εκθετική αύξηση.
Ο αριθμός των θανάτων που αποδεύχθηκαν υπολογίστηκε συγκρίνοντας τον αριθμό των καταγεγραμμένων θανάτων με το μοντέλο πρόβλεψης εάν δεν επιβληθεί lockdown.
«Η μέτρηση της αποτελεσματικότητας αυτών των παρεμβάσεων είναι σημαντική, δεδομένου του οικονομικού και κοινωνικού αντίκτυπου, και μπορεί να δείχνουν ποια πορεία δράσης χρειάζεται προκειμένου να διατηρηθεί ο έλεγχος», ανέφεραν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με το BBC, οι ερευνητές βασίστηκαν σε υποθέσεις όπως ότι η συμπεριφορά των ανθρώπων δεν θα άλλαζε ως αντίδραση στην απειλή του κορονοϊού χωρίς καραντίνα, αλλά και πως το σύστημα υγείας θα μπορούσε να ανταποκριθεί απόλυτα στον αριθμό των ασθενών. Ακόμα η μελέτη δεν έλαβε υπόψιν τις ψυχολογικές συνέπειες της καραντίνας, οι οποίες μπορεί να κάνουν χρόνια να φανούν.
Όπως υπολόγισαν, πάνω από 3 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές σώθηκαν εξαιτίας της λήψης πρόωρων μέτρων. Ακόμα, υπολογίζεται πως και χωρίς την λήψη μέτρων η καμπύλη των κρουσμάτων θα “ίσιωνε” και πάλι την ίδια περίοδο, όπως και συνέβη, απλά με πολλούς περισσότερους νοσούντες.
