“Μ. Κοκκίνου: Η μεγάλη κυρία της αρχιτεκτονικής δεν είναι πια κοντά μας”, του Φώτη Καρύδα

Άρθρο του Φώτη Καρύδα, Δημοσιογράφου και Πολιτευτή Βορείου Τομέα Ν.Δ. στο Χ-τύπο

«Είναι μεγάλη η ικανοποίηση όταν παραδίδεις ένα έργο. Ειδικά όταν είναι δημόσιο το κτήριο. Στην κατοικία είναι πιο ιδιωτικό. Εκεί πάντα είχα ένα συναίσθημα ότι μου πήραν τα κλειδιά. Ενώ ήταν δικό μου όσο το δουλεύαμε, μετά, μια μέρα, μου το πήραν και τέλειωσε. Αλλά όταν φτιάξαμε το Μουσείο Μπενάκη ξαφνικά, την ημέρα που τελείωσε και άνοιξε, ήταν τελείως διαφορετικό το συναίσθημα. Είδα τον κόσμο να κρατιέται από κάτι που έχουμε φτιάξει και να είναι ακριβώς όπως στις μακέτες. Αισθάνθηκα σαν να έχει μπει γκολ»!

Αυτά τα λόγια ανήκουν σε μια σπουδαία προσωπικότητα που έφυγε από τη ζωή δυστυχώς, την αρχιτέκτονα Μαρία Κοκκίνου.
Υπήρξε αναμφίβολα, μια από τις πιο σημαντικές μορφές της σύγχρονης ελληνικής αρχιτεκτονικής. Ανάμεσα στα έργα που είχαν τη δική της σφραγίδα αλλά και του συζύγου της, Ανδρέα Κούρκουλα, είναι το εμβληματικό Μουσείο Μπενάκη στην οδό Πειραιώς.

Μεταξύ άλλων είχε δηλώσει για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή πως ήταν ένας πολιτικός με όραμα που τον ενδιέφερε η αρχιτεκτονική, κάτι που φαίνεται από εμβληματικά έργα της εποχής του όπως το ξενοδοχείο Χίλτον αλλά και οι παραλίες της Αττικής, ένα αποτέλεσμα που ήρθε από την τοποθέτηση στον ΕΟΤ του Άρη Κωνσταντινίδη, του πιο σημαντικού αρχιτέκτονα της εποχής.

Περπατούσε συχνά στους πεζόδρομους της Ακρόπολης και θεωρούσε κολοσσιαίο έργο την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων. «Έχει αλλάξει τελείως την αίσθηση στο κέντρο της πόλης. Είχε έρθει η κόρη μου, που σπουδάζει αρχιτεκτονική στο εξωτερικό, και όταν πήγε εκεί μου είπε ότι ήταν το συγκλονιστικότερο κομμάτι οποιασδήποτε πόλης που είχε επισκεφθεί».

Η μεγάλη κυρία της αρχιτεκτονικής Μαρία Κοκκίνου δεν είναι πια κοντά μας. Το όραμά της όμως για μια μοντέρνα πόλη, με εμβληματικά κτήρια και μια ελληνική αρχιτεκτονική εξωστρεφή και πρωτοπόρα, θα παραμένει για πάντα ζωντανό μαζί με την ξεχωριστή παρακαταθήκη που άφησε σε εμάς και την πόλη μας.

Εξάλλου πάντα η σπουδαία αυτή γυναίκα πάντα θα αποτελεί έμπνευση, καθώς είχε δηλώσει μεταξύ άλλων και την επιθυμία της το κράτος να επενδύει περισσότερο σε Έλληνες αρχιτέκτονες για να φτιάξουν κτήρια. Χρησιμοποίησε ειδικότερα το παράδειγμα των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 2004, όπου εκτός από το έργο του Ισπανού Καλατράβα, κανένα άλλο δεν είχε ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Γιατί η Μαρία Κοκκίνου ήξερε καλά την ανυπέρβλητη αξία της ελληνικής αρχιτεκτονικής, λουσμένης με το ελληνικό φως.