“Όπως το κάνουν οι Ολλανδοί…”, του Θόδωρου Ρουσόπουλου

Άρθρο του Θόδωρου Ρουσόπουλου, Υποψήφιου βουλευτή ΝΔ στον Βόρειο Τομέα της Β Αθηνών

Ενόψει των εθνικών εκλογών της 21^ης Μαΐου πολύς λόγος γίνεται για την κοστολόγηση των προεκλογικών προγραμμάτων των κομμάτων. Οι ατέρμονες συζητήσεις για το πόσο τελικά θα επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός από την εφαρμογή των προεκλογικών εξαγγελιών σίγουρα δεν βοηθούν τον πολίτη να αποκτήσει ξεκάθαρη εικόνα για το ποια μέτρα μπορούν πράγματι να υλοποιηθούν με βάση τις δημοσιονομικές δυνατότητες της χώρας.

Η μόνη λύση για την ορθή αποτύπωση του κόστους των προγραμμάτων είναι η αξιολόγησή τους από μια κοινή αρχή, όπως το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Την πρόταση αυτή υπέβαλα προ ολίγων ημερών. O Πρωθυπουργός επιπλέον προ-σ-κάλεσε τον κ Τσίπρα να υιοθετήσει την πρόταση καθώς στην Νέα Δημοκρατία πιστεύουμε πως μια τέτοιου είδους ενέργεια θα αποδώσει με επάρκεια το κόστος των προγραμμάτων χωρίς να αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης από καμία πλευρά.

Το πρόγραμμα της Κυβέρνησης, άλλωστε, έχει ήδη κοστολογηθεί με βάση τους υπολογισμούς των αρμοδίων υπηρεσιών του Κράτους καθώς τα μέτρα που περιλαμβάνει εντάσσονται στο Πρόγραμμα Σταθερότητας που κατατέθηκε πριν από λίγες ημέρες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μένει, λοιπόν, η ανεξάρτητη κοστολόγηση των προγραμμάτων των υπολοίπων κομμάτων ώστε να αποτυπωθούν σωστά οι δημοσιονομικές επιπτώσεις των εξαγγελιών τους. Ιδιαιτέρως στην περίπτωση του προγράμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρατηρούμε μια σημαντική απόκλιση μεταξύ του δημοσιονομικού κόστους που εκτιμάται ότι αυτό θα έχει από την Κυβέρνηση και την αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι οι εξαγγελίες του στοιχίζουν περί τα 5,5 δις. ετησίως, δηλαδή 22 δις. στην τετραετία, η Κυβέρνηση εκτιμά το κόστος τους στα 83 δις. στην τετραετία.

Εάν συνεπώς ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι έχει κοστολογήσει ορθώς τα μέτρα τα οποία προτείνει θα πρέπει όχι μόνο να μην φέρει προσκόμματα στην ανεξάρτητη κοστολόγηση του προγράμματός του, αλλά αντιθέτως, θα πρέπει να επιδιώκει μία τέτοια κίνηση η οποία θα προσδώσει αξιοπιστία στα λεγόμενά του.

Το ρόλο του ανεξάρτητου φορέα θα μπορούσε να έχει εκτός από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, η Τράπεζα της Ελλάδος ή το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο, αρχές οι οποίες διαθέτουν την τεχνογνωσία για την αποτύπωση του κόστους των προτεινόμενων μέτρων λόγω της εμπειρίας τους στην παρακολούθηση της διαμόρφωσης των δημοσιονομικών μεγεθών. Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, την κοστολόγηση αυτή έχει αναλάβει το λεγόμενο CPB Netherlands Bureau for Economic Policy Analysis, το παλαιότερο Δημοσιονομικό Συμβούλιο ιδρυθέν το 1945, το οποίο απευθύνει πριν τη διεξαγωγή των εκλογών πρόσκληση προς τα πολιτικά κόμματα για την κατάθεση των προγραμμάτων τους.

Βασιζόμενοι, συνεπώς, στην εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ας συμφωνήσουμε στην υποχρεωτική κοστολόγηση των προεκλογικών προγραμμάτων των κομμάτων από μία κοινώς αποδεκτή αρχή, κάτι το οποίο που θα συμβάλλει αναμφίβολα στην καλύτερη ενημέρωση των πολιτών αλλά και στη βελτίωση του επιπέδου του πολιτικού διαλόγου.