“Αυτοδυναμία ή αλλαγή συσχετισμών;”, του Χρήστου Κιούπη

Ευχάριστη ή δυσάρεστη, το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου ήταν για τους περισσότερους μια μεγάλη έκπληξη και το ερώτημα πλέον είναι, εάν μπορεί να αλλάξει κάτι στις κάλπες της 25ης Ιουνίου.

Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είχε προεξοφληθεί, ουδείς όμως ανέμενε μια διαφορά είκοσι μονάδων, που μετατρέπει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε απόλυτο κυρίαρχο της πολιτικής ζωής.

Η νέα προεκλογική περίοδος βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, αλλά είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι γνωρίζουμε τον νικητή και το μόνο ερώτημα που μένει να απαντηθεί είναι εάν το ποσοστό της Ν.Δ. θα είναι πάνω από 40% και πόσο άνετη θα είναι η κοινοβουλευτική της πλειοψηφία.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα οι πολιτικοί αρχηγοί διαμορφώνουν τη νέα τους στρατηγική, για να επιτύχουν τη μέγιστη συσπείρωση, έχοντας όμως ως βάση, το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέτει το δίλημμα “αυτοδυναμία ή ακυβερνησία” και ζητάει από τους πολίτες “ισχυρή εντολή” για να σχηματίσει κυβέρνηση που θα κάνει πράξη τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα.

Γνωρίζει ασφαλώς ότι κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν δεδομένη την επικράτηση της Ν.Δ. και να μην τη στηρίξουν σ’ αυτές τις εκλογές και στο πλαίσιο αυτό “παίζει” το χαρτί της νέας προσφυγής σε εκλογές τον Αύγουστο.

Με τον τρόπο αυτό, εκτιμά ότι θα κερδίσει τη μάχη των αναποφάσιστων, ώστε η Ν.Δ. να εξασφαλίσει τον αριθμό “4” μπροστά από το ποσοστό της, που θα του δώσει άλλη μια τετραετία στο τιμόνι της χώρας.

Όσον αφορά στον Αλέξη Τσίπρα, το σοκ ήταν μεγάλο, κάτι που δεν έκρυψε, όταν αποκάλυπτε ότι σκέφτηκε ακόμη και να παραιτηθεί, προκειμένου να αναλάβει την ευθύνη για τα χαμηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ.

Γνωρίζει ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει πλέον την εξουσία, καθώς ηττήθηκε κατά κράτος και από τη στρατηγική της απλής αναλογικής και από τις εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή τη φορά, επέλεξε ως στόχο για τις εκλογές την αλλαγή των συσχετισμών, ένα σύνθημα που διακρίνεται από δημιουργική ασάφεια, καθώς ένα αίτημα νίκης υπό αυτές τις συνθήκες είναι τουλάχιστον ανεδαφικό.

Όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ το οποίο συνεχίζει να βρίσκεται στο στόχαστρο της Ν.Δ. προτάσσει τον κίνδυνο “παντοδυναμίας του συστήματος Μητσοτάκη”, ώστε να διατηρήσει αλώβητες τις δυνάμεις του.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης εμμέσως μιλάει για αλλαγή συσχετισμών, όταν αναφέρεται στον στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να γίνει το ΠΑΣΟΚ αξιωματική αντιπολίτευση και να πάρει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Σκηνικό 1,5 κόμματος

Όπως γίνεται αντιληπτό, πρόκειται για ένα πρωτόγνωρο πολιτικό σκηνικό καθώς υπάρχουν τρία κόμματα με δυο στόχους:

-τη Ν.Δ. που “παίζει” χωρίς αντίπαλο στη διεκδίκηση της εξουσίας και ζητάει από τους πολίτες καθαρή εντολή διακυβέρνησης.

-Τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ που έχουν διαφορά 20 και 28 μονάδων από τη Ν.Δ. αντίστοιχα και καλούν τους πολίτες να ψηφίσουν για αξιωματική αντιπολίτευση.

Το πρωτόγνωρο αυτό σκηνικό του 1,5 κόμματος, επιβεβαιώνει την ηγεμονία του κ. Μητσοτάκη και αλλάζει εκ βάθρων τη μεταπολιτευτική λογική, που ήθελε δύο κόμματα να διεκδικούν και να εναλλάσσονται στην εξουσία.